Now Or Never, rosekook [Tamamlandı]

2.1

Titrek nefesimi dışarıya verip,kafamı gömdüğüm boynundan kaldırdım. Geriye doğru çekilmeye çalıştığımda oda omuzlarımdaki ellerini gevşetip beni serbest bıraktı.

"Bu çok yanlış." dedim. Burnumu çekip yanağımdaki yaşlarımı ellerimin tersiyle sildim.

"Yanlış olan ne?" dedi. Bakışları yüzümde gezinmeye başladı. Bakışlarımı kaçırıp "Bana sarılman, benim karşı çıkmamam." dedim.

"Anlın kanıyor." dedi. Çenemi tutup kafamı kaldırdı. Parmakları anlımda gezindiğinde yüzümü buruşturdum. "Acıyor mu?"

Geriye doğru çekildim."Umrundaymış gibi konuşmasana. Bu yaptığın çok yanlış." dedim kafamı iki yana sallayarak. "Daha düne kadar bana kötü davranıyorken ne değiştide şimdi böyle davranıyorsun?"

"Değişen bir şey yok." dedi kesin bir dille.

"Bana acıyorsun." dedim. Dudaklarımı birbirine bastırarak. "Buradaki herkes gibi bana acıyorsun sende."

Güldü. " Sana neden acıyayım? Benim için hiçbir değeri olmayan bir kıza sarılmam ona acıdığımı mı gösteriyor?" dedi alayla.

Benim için hiç bir değeri olmayan bir kız.

Bu cümle neden beni kırmıştı.

"Haklısın." dedim sessizce. "Umarım bir daha karşılaşmayız ve bunu yapmak zorunda kalmazsın."

Yanından geçip beni getirdiği yangın merdivenlerinden aşağı inmek için hareketlendiğimde bir an gözlerim karardı.

Öne doğru düşeceğim sırada Jungkook'un kolumu kavrayan eli buna engel oldu.  "Dikkat et. İyi misin?"

Gözlerim tamamen kararıp bütün gücüm çekildi sanki, Jungkook'un kollarının arasında geriye doğru yığıldım.Bilincim kapanıp bayılmadan önce Jungkook'un "siktir..." diye fısıldadığını duydum.

____

" Şu haline bak. Sana hiç dans etmemeni söylemiştim. Görüyor musun kızımızın halini? Bir hafta öncede ayağını incitmiş."

Annem oturduğu yatağın köşesinde babama doğru dönüp sinirle söylendi.

Gözümü açtığımda okulun revirinde yatakta yatıyordum. Anlımda küçük bir sargı vardı. Ve serum takılıydı.

Ve annem babam olanları duyunca telaşla okula gelmişlerdi. Annem ayağımı incitip yarışmaya katılmadığımdan haberi olmadığı için ayrı bir sinirliydi.