Now Or Never, rosekook [Tamamlandı]

Final [2/2]

-Bölüm Şarkısı-

Jungkook [Only-Then]

Beni sevmek çok da zor değil.

Sadece şimdiki gibi sımsıkı sarılsan yeter.

Hastane koridorunda çıplak ayakla dolaşmaya başladım. Jungkook 'un odasını bulmaya çalışıyordum.

Tae'yi oturaklardan birinde ağlayarak gördüğümde koşarak yanına gittim.

Elleriyle yüzünü kapatmış yüksek sesle ağlıyordu. Ellerimi omuzlarına koyup sarsmaya başladım.

"Ne oldu Tae? Neden ağlıyorsun? Ona bir şey mi oldu?" dedim telaşla.

Ellerini yüzünden çekti, dolan gözleriyle suratıma baktı.

" O gitti Rose." dedi hıçkırarak. "O öldü. "

"Ne?" dedim dehşetle.

Bütün gücüm bir anda çekildi gibi. Dik duran bacaklarım anında güçsüzleşip yere çöktü.

Onun kan izlerini taşıyan avuçlarıma korkuyla baktım.

"H-hayır..." dedim delirmiş gibi kafamı iki yana sallayarak. "Hayır,hayır,hayır!"
Ellerimle kulaklarıma bastırıp kalbimin çığlıklarını susturmaya çalıştım.

"Gidemez...gidemez! Hayır gidemez!"

Çığlıklarım hastane koridorunda yankılanırken kollarımdan tutulup yığıldığım yerden kaldırılmaya çalışıyordum.

Beni tutan kollardan kurtulmaya çalıştım.

"Rose! Rose, bana bak! Lütfen bir şeyler yapın!"

Lisa'nın telaşlı sesi kulaklarımı doldurdu. Ama kalbimin çığlıkları onun sesine ağır basıyordu.

Kollarımla ayaklarına kapandım. "Lütfen, lütfen onu bana getir, yalvarırım o gidemez." dedim hıçkırıklarımın arasından.

"Rose! O yok artık!"

"Hayır, hayır!"

Ellerimi kulaklarıma bastırdım. Onları duymak istemiyordum.

Bu mümkün olamazdı!

O gidemezdi!

"Uyan! Rose kendine gel!"

Çığlık atarak kalktığımda ellerim ağrıyan kalbime gitti direk.

İrileşmiş ve ağlamaktan ağrıyan gözlerim dehşetle bulunduğum odaya döndü.

"Kabustu, Rose. Geçti hepsi." 

Jisoo bulunduğum yatakta üzerime eğilip terden yüzüme yapışan saçlarımı geriye attı. Kollarını bana sarıp kulağıma fısıldadı. "Geçti, hepsi geçti." dedi.