Now Or Never, rosekook [Tamamlandı]

3.6

1 Ay Sonra

Oturduğum koltukta kollarımı dizlerime sarıp televizyona baktım. Yaklaşık üç saattir oturmuş çizgi film izliyordum,aklım orada olmasada bakışlarım televizyondaydı.

Lisa ikimizin oturduğu kotlukta omzumdan beni dürttü. "Ölü gibisin Rose, şu haline bak. Yaptığın tek şey çizgi film izlemek." dediğinde bir şey demeden tekrar televizyona odaklandım.

Liseden tam iki hafta önce mezun olmuştuk. Ve kızlarla başlayacak olan üniversitemiz için eve çıkmıştık. Lisenin son senesi çabucak geçip gitmişti ve ben hala onun burukluğunu yaşıyordum.

Çalıştığım pratik odasını, kafa dinlemek için çıktığım arka bahçe, yatakhane, bunların hepsine şimdiden özlem duymaya başlamıştım. Özellikle Jungkook'la geçen zamanlarımı...

O şimdi yoktu.

Onu tam tamına bir aydır hiç bir şekilde görmüyordum.

O gün yaşananlardan sonra Jungkook lisenin son günlerine kadar Tae'ye kendini affetirmeye çalışmıştı. Tae başta kabul etmesede o gruba tekrar girip Jungkookla tekrar arkadaş olmayı istediğini biliyordum. O onlarla mutluydu. Ve girdiğimiz yaz tatilinde çoktan barışmıştılar.

Tae artık günün çoğu saatini onlarla geçiriyordu. Jungkook'la eski samimiyetini tekrar yakalamıştı. Jimin ise okulun son haftalarında yaptığı kötülükler ortaya çıkmış ve okuldan atılmıştı.

Tae'nin söylediğine göre başka bir şehire taşınmıştı. Hoseok ise herkesten özür dileyip Jimin'in onu tehdit ettiğini bu yüzden onunla iş birliği yaptığını söylemişti.

Şuan ise Jimin hariç altı kişi olarak günün çoğu vaktini beraber harcıyorlardı.

Mutfaktan odaya Jisoo ve Jennie girdi.

Jennie Jisoo'nun kuzeniydi. Oda başka bir okuldan mezun olmuştu. Ve kendi aramıza alıp onunda evde kalmasına izin vermiştik. Şimdi dört kız kendi halimizde geçinmeye çalışıyorduk.

" Yine yemek yemedi mi?"

Jisoo bana bir bakış atıp Lisa'y sorarcasına baktı. "Hayır. Gittikçe zayıflıyor, ve evden çıktığı yok. Rose artık kendine gel. Jungkook yüzünden böyle olduğunu biliyoruz." dediğinde Lisa ruhsuz bakışlarımı ona çevirdim.

" Onu özlüyorsan konuş onunla, neden bir ay boyunca sana hiç bir şekilde yazmadığını,görmeye gelmediğini öğrenirsin. Belki geçerli bir sebebi vardır."

Jisoo karşıdaki koltuğa oturup bana sorarcasına baktı. " İstemiyorum." dedim. Sesim çok kısık çıkmıştı.

" Nasıl istemiyorsun kızım? Çocuğu görmedikten sonra çöküp gittin. Hiçbir yaşam belirtisi verdiğin yok. Zombi gibi geziyorsun evde."

"Aynen öyle. Onu seviyorsun, ve onunda seni sevdiğine eminim. Sadece ikinizde birbirinizden bekliyorsunuz."

Kafamı iki yana sallayıp güldüm. " Onu sevdiğim falan yok, her şey lisede olup bitti. Sadece benim değerli olduğunu düşündüğüm günlermiş. O şimdi kendi hayatını yaşıyor, bırakında bende istediğim gibi yaşayayım." dedim yerimden doğrularak.

Kendi odama gidip kapıyı kapattım. Yatağıma oturup elimi sinirle saçlarımın arasından geçirdim.

Onu unutamıyordum.

Ve sadece onu görmek istiyordum.

O beni unutmuş muydu?

Neden bir aydır hiçbir şekilde görüşmemiştik?