Moving On

MO Chapter 48

Pagkapasok ng gate ay nakita ni MM na naroon si Tantan na naghihintay sa kanya.

Dahil masaya sya ay binati nya pa ito.

"Hello, Tantan! Kumusta ka?" at hinimas himas nya pa ang ulo nito.

"Can we talk?" seryoso nitong sagot sa kanya.

Napatigil sya sa paghimas dito.

"Ahm, sige ba! Ano bang pag-uusapan natin?"

"Let's go to the garden?" aya ni Tantan sa kanya at nauna na itong maglakad sa kanya.

Sumunod naman si MM sa kanya.

Umupo sila sa bench doon at saglit na binalot ng katahimikan.

Makalipas ang ilang segundo ay ipinatong ni Tantan ang kanyang paw sa kamay ng dalaga na nakalapat sa bench.

Napatingin si MM sa kanya.

"I wanted to say sorry for blaming you..."

Tila nahihiyang sabi ni Tantan sa dalaga.

"Sorry if I blamed you for being the reason why I couldn't move on."

Nanahimik lang ang dalaga.

"I now realize that it wasn't your fault but mine." pagpapatuloy ni Tantan.

"I wasn't ready to move on, that's why I kept holding on to your memory! I often visited you in your dreams to stop you from moving on! I couldn't accept the fact that I'm already dead!"

Napahawak si MM sa mukha ni Tantan.

Nakikita nya ang paghihirap ng kalooban nito sa mga sinasabi nya.

"I was going to propose to you that day that I died, did you know that?"

Marahan na tumango ang dalaga.

"I was prepared to be with you for the rest of my life not knowing that that day would be the last!"

At napabuntong-hininga si Tantan. (Dogs really do this! My dog does it! 😊)

Hindi alam ni MM ang sasabihin sa mga sinabi ni Tantan sa kanya tungkol sa totoong dahilan kung bakit hindi ito makamove-on.

Napabuntong-hininga din sya.

"I have a confession to make...." pag-uumpisa nya.

"What is it?"

"I knew you were going to propose that day and I...." nahihirapan syang ituloy ang sasabihin nya.

"....I wasn't really prepared to accept your proposal that's why I felt so guilty about what happened to you!" napatungo sya pagkasabi niyon.

"Naisip ko, naramdaman mo kaya na hindi ko tatanggapin yung proposal mo kaya hindi ka dumating nung araw na iyon? I realized that day na hindi pala love for a lover ang nararamdaman ko para sa'yo kundi pagmamahal sa kapatid, kaibigan at kapamilya ang meron ako para sa'yo! And it made me feel so guilty that's why I couldn't move on from your death!"

Napaiyak na si MM pagkasabi niyon.

Ang tagal nyang kinimkim ang tunay na nararamdaman sa pagkawala ng dating kasintahan.

"Shhhh.... don’t cry! You don't have to feel guilty for anything! Alam ko naman na ganun ang nararamdaman mo para sa akin!" at hinaplos-haplos pa nya ang buhok ng dalaga.

Napatingin si MM sa kanya habang patuloy sa pag-iyak.

"Alam mo?"

Tumango si Tantan.

"What's important is now, I'm ready to move on and I am setting you free. I want you to be happy Mary Dale, even if it's not with me." hinawakan nya sa magkabilang pisngi ang dalaga at hinalikan ang ulo nito.

"And if EJ is the one who will make you happy then I am happy for you!" sabi pa nito habang nakatitig sa mga mata nya.

Tila nahiya naman si MM sa sinabi nito.

"How did you know?"

"I just feel like there's a reason why he was the one sitting there on that bench in the park on that day I was looking for someone to take my place!"

"You think so?" alangan na tanong ng dalaga sa dating kasintahan.

Tumango si Tantan.

"I believe so!"