Temiz Kalan Tek Sayfa

Basketbol

Gözlerim dolmaya başladı. Babam beni okuldan alacak kadar mı kızmıştı? Babamla bu konuyu hiç konuşmadık. Konuştuğumuzda kim bilir ne olacaktı? 15 yıl boyunca yüzünü görmediğim babam son bir yılda bana sahip çıkıyormuş gibi yapması ne kadar da ironiydi. Eğer okuldan aldırmaya karar verdiyse beni bir daha Bora ile görüştürmeyebilir. O zaman ben mahfolurum. Bu saatten sonra Bora'dan ayrılamam. Onu seviyorum ve biliyorum ki o da beni seviyor.

Bora elini elimden çekip belime koydu. Öğretmenler odasına doğru ilerledik. Bora kapıyı açıp beni içeri soktu. İçerdeki neredeyse on öğretmen bize şaşkınlıkla baktı. Bora,

"Çıkın" dedi. Sesi ürkütücüydü.

Hocaların hepsi bir kaç saniye içinde odayı boşalttılar. Bu duruma şaşırmam lazımdı ama şu anda babam beni okuldan alırsa ben Bora'yı görmeden ne yaparım diye düşünüyordum. Bora bana doğru yaklaşıp yüzümü avuçlarının içine aldı.

"Baban seni okuldan alamayacak"

"Buraya kadar gelmiş. Hem duymadım mı okuldan almak istiyormuş beni."

"Öyle bir şey olmayacak."

"Kim engel olabilecek?"

"Ben."

Gülümseyip Bora'ya baktım. Gözlerimin içine bakıyordu.

"Sakın bu konuyu kafana takıp üzülme. Senin üzülmene dayanamam."

Bora'ya sarıldım. O da bana sarıldı.

"İyişallah fikrini değiştirir."

"Fikrini değiştirse de değiştirmesede alamıyacak. Benim iznim olmadan hiçbirşey yapamazlar. Ben de asla izin vermeyeceğim."

Bora'nın gözlerinin içine baktım. Gözlerinin içi parlıyordu. Biz bakışırken zil çaldı.

"Hadi sınıfa gidelim" dedi.

Basımla onaylayıp kapıdan çıktık. Öğretmenler odanın kapısının önünde bekliyordu. Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım. Koridoru geçtikten sonra Bora'ya dönüp,

"Burada öğretmenlere bile havan söküyor"

"Herhalde esmer."

Sınıfın kapısının önüne geldiğimizde tüm bakışlar tekrardan bize döndü. Bundan ne kadar rahatsız olsam da yavaş yavaş alışmaya başlamıştım. Bora ile sıramıza oturduğumuz da suratıma bile bakmayan Ceyda ve Serkan'ı omuzlarından serçe dürttüm. Ceyda yavaş hareketlerle arkasını döndü.

"Hayırdır kızım niye suratıma bakmıyorsun?"

"Yok bir şey" dedi ve Bora'ya bakıp tekrardan önüne döndü. Benim jeton daha yeni yeni düşüyordu. Okuldaki öğretmenler bile Bora'dan korkuyorsa öğrenciler haydi haydi korkar. Aslında korkulacak bir yanı da yok. Tabi sinirlendiği anları saymazsak. Bu sefer Ceyda'yı öyle bir dürttüm ki kız kesin beyin sarsıntısı geçirmişti.Arkasını döndüp,

"Ne oldu Gece?" dedi bıkkın bir tavırla.

Kulağına doğru eğilip,

"Bora yanımda diye mi böyle davranıyorsun?"

Olumlu anlamda kafasını salladı.

"Merak etme aşıları tam" dedim.

Bora yalandan öksürüp,

"Yanında oturuyorum esmer. Ses buraya kadar geliyor. Duyuyorum ne dediğini."

Ceyda kıkırdarken Bora'ya dönüp,

"Duymuyormuş gibi yapsan"diyip şirince sırıttım.

O da sırıtıp önüne döndü.

"Bana bak kızım Bora yanımda diye ondan çekinip bana soğuk davranırsan eğer tam da arka sırandayım saçlarını keserim." dedim. Ceyda dehşetle saçlarını öne aldı.