Temiz Kalan Tek Sayfa

*Kaybetme korkusu*

GÜNAYDIN SEVGİLİ OKUYUCULARIM...

EREN

Olmaz. Olamaz. Ceyda eks olmadı değil mi? Doktor elindeki şoku bir kenara bıraktığında, üzerimdeki şoku atıp öne doğru atıldım. Doktorlar o sıra benim orada olduğumun farkına vardılar.

"Sizin burada ne işiniz var? Çıkın lütfen dışarı" dedi hemşirelerden biri.

Ona aldırış etmeden doktora döndüm.

"Onu yaşatacaksınız" dedim.

"Elimizden gelen bu beyef.."

"Onu yaşatacaksınız" dedim bağırarak.

Doktor gözlüklerini oynatıp tekrar elektro şoku eline aldı. Ben de Ceyda'nın yanına gidip elini tuttum. Doktor ona şoku verdiğinde elini o kadar çok sıkıyordum ki sanki kaybetmekten korkuyordum.

Doktor bir kaç defa daha Ceyda'ya şok verdi. Ama monitördeki çizgi hala dümdüzdü. Ceyda'nın eline küçük bir öpücük kondurdum ve

"Lütfen" diye fısıldadım.

Elini dudaklarıma iyice bastırıp,

"Lütfen" dedim kısık ve acı çeken sesimle. Artık Ceyda yok muydu yani? Gözlerimi sımsıkı sıktım. Çünkü gözlerim dolmuştu. Ben yıllarca ağlamamıştım. Ama Ceyda öldüğü için ağlayabilirdim. Fakat güçsüz görünmek istemiyorum. Kahretsin ki Ceyda benim güçsüz yanım olmuştu. Ve o ölmüştü.

Monitörden tekrardan ses gelince gözlerimi açıp monitöre baktım. Monitördeki çizgi inişli çıkışlıydı. Bu Ceyda'nın kalp atışlarıydı. Sevinçle ayağa kalkıp yorgunluktan nefes nefese kalmış doktora sarıldım. Galiba hastahanenin bir odasını da bu doktora ayıracaklardı. Çünkü doktor beni yıllardır tanıyordu. Böyle bir şey yapacağım aklının ucuna dahi gelmezdi. Zaten sarılmayı bıraktığımda yüzündeki ifadeden her şey anlaşılıyordu.

Gülümseyerek odadan çıktım. Bora ve Gece bana baktılar odadan çıkar çıkmaz. Konuşmaya fırsat olmadan içeriden doktor da çıktı.

"Ceyda Öz'ün yakınları sizler misiniz?" dedi doktor.

"Evet" dedi Gece.

"Beni takip edin lütfen" dedi.

Üçümüzde doktorun peşinden gittik. Doktor odasına girip masasının arkasındaki koltuğa oturdu .Bizde masanı karşısındaki koltuklara oturduk.

"Öncelikle Ceyda hanımın durumu stabil. Kalbi durdu fakat tekrardan çalıştırdık" dedi doktor bana kısa bir bakış atarak.

Sonra devam etti.

"Şu anda bilinci yerinde değil. Kurşun içeride kaldığı için organlara fazla zarar vermiş. Kurşunu çıkardık fakat durumuyla ilgili bir şey söylemek şu anda çok zor. Uyanması bekleyeceğiz hep birlikte" dedi doktor.

Doktor konuşmasını bitirdikten sonra Gece ve Bora dışarı çıktı.

"Onun yanında kalmak istiyorum" dedim doktora.

Doktor biraz homurdandıktan sonra,

"Tamam" dedi.

Odadan çıktım. Gece ile Bora'yı zar zor ikna edip evlerine gönderdim. Sonra da Ceyda'nın kaldığı odaya girdim. Hala uyanmamıştı. Koltuğu yatağın yanına çekip oturdum. Elimi eline değdirdiğimde buz gibi olan tenini hissetmemle geri çektim elimi. Bir nevi benim yüzümden olmuştu. Ceyda her zamanki gibi salaklığını ortaya koymuştu. Kahretsin neden önüme atlamıştı ki? Neden o kurşun bana gelmemişti de Ceyda'ya gelmişti? Ve daha önemli bir soru,