It's Just Too Late

Chapter 36: It's true.

"M-Mahal mo ako?" 

I was frozen to the ground where I'm standing. Pati ata mga luha na kanina pa umaagos sa mukha ko, tila nawala. It can't be... this can't be happening.

"Ynna.." narinig kong sabi niya pero hindi ko siya nilingon. Nakatingin lang ako kay Rachel.

Damn! What am I suppose to do?

Hindi ako makalingon sa kanya. Pakshit! Bakit ngayon mo pa kasi naisipang lapitan ako Bryan!!

"Ynna, tinatanong kita!" medyo pasigaw niyang sabi.

"It's... it's.." nauutal kong sabi habang nakatalikod sakanya.

"Ano?" naiinis niyang sabi.

Pinunasan ko ang basa kong mukha gamit ang kamay ko at lumingon sa kanya, pero hindi ko siya magawang tignan.

"It's not what you think." I said.

"Ynna!" tawag sa akin ni Rachel "This is your chance. Huwag mo nanamang paikutin ang lahat oh!" patuloy niya at umalis.

Now, it's between Bryan and I.

"Anong ibig niyang sabihin?" he asked pertaining to what Rachel had said a while ago.

"You woudn't understand." narinig kong tumawa siya ng mahina kaya napatingin ako sakanya.

"Paano ko maiintindihan kung walang mageexplain sa akin diba? Ynna, I'm not a superhuman!"

Silence.

Silence.

Silence.

"I'm sorry Bryan."

"Para saan?"

"For feeling this way towards you."

Silence.

Silence.

Silence.

"That's it?" sarcastic na tanong niya.

Huh? Nainis ako. Gago pala ito eh.

I looked at him straight to his eyes.

"Bryan. My bestfriend. My partner in crime. I know, eversince childhood, you were always there for me. Literally, always. And I like that. Kahit na nakakainis ka, corny ka, inaaway mo ako, sinasaktan mo ako, I don't understand kung bakit gusto ko na lagi kang nasa tabi ko.."

natawa ako sa sinabi ko. Ang corny.

"Psh." he said.

"Kahit na ang pangit pangit mo. Ang baho baho mo. At inaagaw mo ang pagmamahal ng parents ko, I feel that something's wrong when you're not around."

Naglakad siya palapit sa akin na nagpaatras sa akin.

"Then natanong ko sa sarili ko, normal lang ba ang nararamdam ko para sa bestfriend ko? I realized that my feelings for you is not just merely because you're my bestfriend. It's more than that. I tried to deny it to myself, nagbulag bulagan ako sa nararamdaman ko kasi I have this fear..."

"Fear na baka mawala ang pagkakaibigan natin pag pinangunahan ako ng nararamdaman ko. Fear na baka iwasan mo ako as if you don't know me."

Naluha ako.

"Pero bakit parang yun na ang nangyayari sa atin ngayon eh hindi pa ako umaamin. Haha." I faked my laugh. "Sana pala matagal na akong umamin kung ganito rin lang pala ang mangyayari."

"Ynna.." 

"Yes. What you heard a while ago is true. Sorry Bryan, pero Mahal kita. Mahal na mahal."

Silence.

Silence.

Naglakad siya palapit sa akin pero agad siyang huminto. 

"I didn't know you could be so dramatic. Ang pangit mo talaga." 

I was speechless. Yun? Yun lang ang sasabihin niya?

"Halika dito." he said with his arms opened widely. Nagtaka ako, huh?

Naghesitate ako nung una, pero may sarili atang utak ang paa ko at kusang naglakad palapit sa kanya and...

O__O

Niyakap niya ako.

>___<

"Hindi ko alam ang sasabihin ko Ynna." hindi ko siya sinagot.

"Pero thank you." 

Naiyak ako sa sinabi niya. Thank you?

Maybe that's the worse reply you could get when you confessed your feelings to someone. But maybe... atleast he responded.

"Gago ka talaga." sabi ko sakanya.

"Ay shhh! Ganyan mo ba kausapin ang lalaking mahal mo?" ARGGGGGGGGGH! Awkward!

Humiwalay ako sa yakapan namin.

"Inaantok na ako. Bye." at tinalikuran ko siya. Nakakahiya.

"Hoy Ynna!" hinabol niya ako at hinila ang braso ko.

"You don't know how happy I am today."

Tumibok ng malakas ang puso ko. Wait, you mean... he likes...

"Nakakain kasi ako ng maraming chicken kanina, saan ka ba kasi pumunta kanina at bigla bigla kang nawala, hindi mo tuloy natikman yung chicken."

Naiyak ako. Literally.

LORD! Bakt po ganito?

"O bakit ka umiiyak?!"

"NAKAKAINIS KA! You don't even know that it took me a lot of courage to let you know about my feelings! Yet here you are, talking, laughing and joking as if you heard nothing!"

He was speechless.

"Forget it! Just... forget everything I said!" tinalikuran ko siya but then he started laughing... hard.

Fuuuuuu. I wonder what's so lovable in this annoying guy!!

Sa inis ko, pinulot ko yung isang twig at binato sa kanya. Hanggang sa nakapulot ako ng malaking bato.

"OOOPS! Huwag yan Ynna! Baka mamatay ang pinakamamahal mo." kainis talaga.

I give up. Napaupo ako sa buhangin then naramdaman kong nagiinit nanaman ang mga mata ko na nagbabadyang umiyak.

"Hay naku.." naupo siya sa tapat ko at hinawakan ang magkabilang pisngi ko.

And kissed my forehead.