Reflection [Zawgyi/Unicode]

㈦

"က​ေလး ဘာ​ေတြ​ေတြး​ေနတာလဲ... hyung​ေခၚတာလည္​း မၾကားဘူး... ဟင္​း​ေတြလည္​းတူးကုန္​အံုးမယ္​..."

ဟုတ္​တယ္​ hyung ​ေခၚတာကို မၾကားမိ​ရ​ေလာက္​​ေအာင္​ Minho ဟို​ေကာင္​​ေလး ငိုသြားတဲ့အ​ေၾကာင္​းကို ​ေတြး​ေနမိတာ....

"Arrr... ​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​ hyung..."

"က​ေလး ပင္​ပန္​းသြားၿပီလား... ၿပီး​ေတာ့ ​ေက်းဇူးလည္​းတင္​တယ္​​ေနာ္​...."

Hyungနဲ႔အတူစားဖို႔ ည​ေနစာခ်က္​​ေနတဲ့ Minhoရဲ႕ခါးကို ​ေနာက္​က​ေန သိုင္​းဖက္​လာတဲ့ hyung.... ​ေရခ်ိဳးၿပီးကာစမို႔ထင္​သည္​ hyungထံမွ showerရနံ႔သင္​းသင္​း​ေလးကို ရ​ေနသည္​....

"ဘာကိုလဲ hyung...."

"ဒီ​ေန႔အတြက္​​ေလ... ဝန္​ထမ္​း​ေတြ​ေရာ သူတို႔မိသားစု​ေတြကိုယ္​စား hyungက ​ေက်းဇူးတင္​ပါတယ္​...."

"မပင္​ပန္​းပါဘူး hyungရာ... အဲ့လိုလုပ္​​ေပးရ​ေနတာကိုပဲ ကြၽန္​​ေတာ္​က​ေပ်ာ္​​ေနတာ... hyungကမွ တကယ္​့​ေက်းဇူးတင္​ထိုက္​တဲ့သူ​ေလ... hyungလို သူ​ေဌးမ်ိဳး ဘယ္​​ေနရာမွာမွ ႐ွာလို႔​ေတြမွာမဟုတ္​ဘူး..."

"ဟား ဟား ​ေျမႇာက္​​ေျပာ​ေနျပန္​ပါၿပီ က​ေလးရာ... hyungက အဆင္​မ​ေျပတဲ့ သူ​ေတြကို ကိုယ္​ခ်င္​းစာလို႔ပါ..."

သ​ေဘာတက်ရယ္​ကာ​ေျပာ​ေနရင္​းမွ hyung အသံတို႔က သိမ္​ဝင္​သြား​ေလသည္​... hyung​က သိပ္​ကိုသနားတက္​တာ...

"Hyung ဒီမွာအိပ္​မွာလား ျပန္​မွာလား..."

Hyungဆိုင္​က​ေနအျပန္​ Hyungက Minhoအိမ္​ကို လိုက္​လာတာ​ေလ... ၿပီး​ေတာ့ Minhoကလည္​း နားရက္​ရထားသည္​​ေလ...

"က​ေလးက ဘယ္​လိုလုပ္​​ေစခ်င္​လဲ..."

Hyungက ​သူ့ကို မ်က္​ႏွာျခင္​းဆိုင္​ျဖစ္​​ေအာင္​ ဆြဲလွည္​့လိုက္​ၿပီး သူ့မ်က္​ႏွာကို စိုက္​ၾကည္​့ကာ ​ေမးလာ​ျပန္​​ေတာ့လည္​း ႐ွိန္​းတိန္​းတိန္​းျဖစ္​လာၿပီး လူကမ​ေနတက္​​ေတာ့...

"အာ hyung​ေနာ္​...."

"႐ွက္​​ေနတဲ့ မ်က္​ႏွာ​ေလးကိုက ခ်စ္​စရာေလးကြာ..."

"Hyung မစနဲ႔ကြာ..."

"ဟား ဟား ဟုတ္​ပါၿပီ... အင္​း ဒီမွာပဲ အိပ္​မွာ ​ေဟာဒီ ခ်စ္​ဖို႔​ေကာင္​းတဲ့က​ေလးကို ရင္​ခြင္​ထဲထည္​့ၿပီး​ေတာ့​ေလ..."