လူတစ္ေယာက္သာလြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားလာႏိုင္ေသာ လမ္းက်ဥ္းေလးထဲဝင္လာခဲ့ၿပီးေနာက္ တိုက္ခန္းတစ္ခုေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ စက္ဘီးေလးကို တိုက္ေအာက္မွာရပ္ကာ ေသာ့ခတ္လိုက္ၿပီး...
ထိုတိုက္ခန္းရဲ႕ ေလွကားထစ္ေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္တက္ေနေသာ ခ်ာတိတ္ရဲ႕ အေနာက္ကေန Minhoလည္း ခပ္ျဖည္းျဖည္းလိုက္တက္ခဲ့ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ သူတို႔ေရာက္႐ွိခဲ့တာက ထိုတိုက္ရဲ႕ ေခါင္မိုးခန္း...
"ဒါ ကြၽန္ေတာ့အိမ္ပဲ..."
"ဟားး... လန္းသြားတာပဲ...."
လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆန္႔တန္းလို႔ ေလကို တစ္ဝႀကီးရႈသြင္းတဲ့ပံုလုပ္ၿပီးေျပာလိုက္ေတာ့ ခ်ာတိတ္က သူ႔ကိုလွည့္ၾကည့္လာသည္...
"ခင္ဗ်ား ရြဲ႕ေနတာလား..."
"ကိုယ္မရြဲ႕ပါဘူး ခ်ာတိတ္ရာ... တကယ္ေျပာတာ... တိုက္ရဲ႕ အေပၚဆံုးကေန ပတ္ဝန္းက်င္လဲျမင္ရ... လတ္ဆတ္တဲ့ေလကိုလည္း ရွဴ လို႔ရေနတာျဖစ္ႏိုင္ရင္ ကိုယ္ေတာင္ ဒီလိုေနရမွာေနခ်င္လာၿပီ..."
*ဟြန္း အပိုေတြေနႏိုင္မွလည္း မဟုတ္ပဲနဲ႔...*
တစ္ေယာက္တည္း ပြစိပြစိရြတ္ေနတဲ့ ခ်ာတိတ္ရဲ႕ စကားသံကို သူၾကားျဖစ္ေအာင္ၾကားလိုက္ရတာမို႔ သူျပံဳးလိုက္မိသည္... အခုနတုန္းကဆိုလည္း သူ့ကို ရန္ေတြ႔ေနတဲ့ပံုဆိုရင္လည္း သူ႔မ်က္လံုးထဲမွာ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနခဲ့တာ...
"ခင္ဗ်ား ဒီလိုပဲရပ္ေနေတာ့မွာလား... အိမ္ထဲမဝင္ေတာ့ဘူးလား..."
ဆူေအာင့္ေအာင့္ေလးထြက္လာတဲ့ ခ်ာတိတ္ရဲ႕ အသံ....
"ဝင္မွာေပါ့ ခ်ာတိတ္ရဲ႕..."
သူ ရယ္က်ဲက်ဲလုပ္ကာျပန္ေျဖရင္း ခ်ာတိတ္ေနာက္ကေန အိမ္ထဲသို႔ လိုက္ဝင္ခဲ့သည္...
"ခင္ဗ်ား ခဏထိုင္ဦး.... ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားစားဖို႔ လုပ္လိုက္ဦးမယ္.... ၾကမ္းျပင္မွာေတာ့ ထိုင္တက္ပါတယ္ေနာ္...."
![Reflection [Zawgyi/Unicode]](https://img.wattpad.com/cover/161481455-64-k358484.jpg)