"လူႀကီး ေရာက္လာၿပီလား... ဒီမွာ အေမာေျပ အေအးေလးေသာက္...."
သူ တံခါးဖြင့္ၿပီး အိမ္ထဲဝင္ဝင္ခ်င္း အေအးဖန္ခြက္ေလးကိုင္ၿပီး ေစာင့္ေနတ့ဲ ခ်ာတိတ္.... ခင္ဗ်ား ခင္ဗ်ားဟုေခၚေနရာကေန လူႀကီးဟုေျပာင္းေခၚျပန္ေတာ့လည္း နားေထာင္ရတစ္မ်ိဳးဆန္းေနသည္....
"အကိုက ဆိုင္ျပင္တဲ့အပိုင္းမွာ ကိစၥ႐ွိလို႔ဆိုၿပီး အခုနကမွ ထြက္သြားတယ္...."
"အင္း ငါ့ကို hyungဖုန္းဆက္ေျပာတယ္...."
ခ်ာတိတ္လက္ထဲက အေအးခြက္ကို ယူေသာက္ရင္း သူျပန္ေျဖလိုက္သည္....
"သမီးေလးေရာ အိပ္တုန္းပဲလား...."
"ဟုတ္... ကြၽန္ေတာ္ ခဏေနရင္ သမီးေလးကို ျပင္ဆင္ေပးၿပီး ေက်ာင္းသြားပို႔လိုက္မယ္ေနာ္..."
"Ok ရတယ္ မင္းလုပ္စရာ႐ွိတာလုပ္... ငါ တစ္ညလံုးမနားရေသးလို႔ ခဏသြားအိပ္လိုက္ဦးမယ္...."
"ဟိုေလ တစ္ခုခု မစားေတာ့ဘူးလား...."
"အိပ္ရာႏိုးမွပဲစားေတာ့မယ္.... ေျသာ္ အေအးအတြက္ ေက်းဇူး..."
ခ်ာတိတ္လက္ထဲ အေအးဖန္ခြက္ကို ျပန္ထည့္ေပးရင္း ေက်းဇူးတင္စကားဆိုကာ သူ အိပ္ခန္း႐ွိရာသို႔ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္....
လူနာေတြမ်ားလြန္းၿပီး တစ္ညလံုး မနားရေသးသည့္အတြက္ လူကမလႈပ္ခ်င္ေတာ့တာေၾကာင့္ အဝတ္စားေတာင္မလဲႏိုင္ပဲ တစ္ကိုယ္လံုးကို ကုတင္ေပၚပစ္လွဲခ်လိုက္ကာ မ်က္လံုးတို႔ကို မွိတ္လိုက္သည္....
သူ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားမိလဲမသိ ျပန္ႏိုးလာေတာ့ ေန႔လည္ခင္းေတာင္ေရာက္ေနၿပီ....
လန္းသြားေအာင္ ေရခ်ိဳးၿပီးေနာက္ ဘာမွမစားရေသးတဲ့ ဗိုက္ကဆႏၵျပလာသည္ေၾကာင့္ တစ္ခုခုစားရန္ မီးဖိုခန္းသို႔ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္.... မီးဖိုခန္းထဲမွာ တကုပ္ကုပ္နဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့ ခ်ာတိတ္က သူ႔ကိုျမင္ေတာ့ ျပံဳးျပသည္.... ခ်ာတိတ္ရဲ႕ အျပံဳးေတြကိုေတာ့ သူ သေဘာက်သည္....