Efsane kendi hikayesi 'EFSANE'NİN AŞKI' ile dönüyor.
En çok istenilen, en çok eleştirilen, ama en çok sevilen Cem Ernez kendi hikayesi ile tekrardan okurları ile buluşacak.
En berbat sevgili, en sadık koca, en kusursuz dost, en mükemmel baba, en kıs...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Abi sıkıntı yok, iki üç mağaza gezip geleceğim, bana çocuk muamelesi yapmasan diyorum."
Cem bıkkın bir nefes verdi, "Derdim senin iki üç mağaza gezmen değil küçük. O mağazaların günün sonunu görmeme ihtimalleri. Evde otur işte."
"O zaman da ev patlıyor malum," dedi kahkaha atarak. "Sıkıntı yok Ernez. Hadi görüşürüz." Telefonu kapattı ve birkaç mağazadan es geçtikten sonra vitrinine hayran olduğu bir mağazaya girdi.
Askılardaki elbiselere bakarken, beğendiklerini ayırıyordu. Sonunda yedi elbise elinde, kabinlere doğru yürümeye başladı.
Aynanın önünde bir çift, adamın denediği eşofman altına bakıyorlardı. Tam arkalarından geçen Cemre, elinde tuttuğu uzun bir elbisenin üstüne bastı. İşte o an her şey Cemre için ağır çekimde, diğerleri için ise rüzgar hızında olup bitti.
Cemre yere düşerken adamın eşofmanının kenarına tutundu ve yeri boylarken de son gördüğü şey adamın kıllı kalçasıydı.
Adamın eşi çığlık atarken, adam eşofmanını kaldırmaya çalıyordu. Ama Cemre o telaşla kalkmak için hala elinden bırakmadığı adamın eşofmanından destek alıyordu. Adam yukarı çektikçe Cemre aşağı çekiyordu.
Adam "Hanımefendi sapık mısın nesin, bıraksana!" diye bağırırken, sevgilisi Cemre'nin tepesinde cıyak cıyak çığlık atıyordu.
"Ay kalkamıyorum beyefendi, kalksam bırakacağım. Ayrıca karınıza der misiniz bağırmasın tepemde?"
"Lan boylamışsın zaten yeri, bırak şunu! Bir de karımın bağırmasının derdinde!" diye bağırdı ve tüm gücü ile eşofmanı yukarı çekip, mahrem yerlerini örtmeyi başardı.
"Aman canım bende meraklısı değilim kıllı kıçınızın!" diye karşılık verdi. Bir yandan da ayağa kalkmış, kalçasını ovalıyordu. O anlarda da mağaza yetkilisi yanlarına gelmişti.
"Sorun ne hanımefendi yardımcı olayım?" dedi müdür, diğer kadına bakarak.
Cemre kaşlarını çattı. "Ben düştüm ben!" diye çemkirdi adama. "Bana yardımcı olmanız gerekmiyor mu?"
O sırada da diğer kadın araya girdi, "Bu kadından şikayetçiyim müdür bey. Kocamın her yerini ifşa etti."
Cemre gözlerini kocaman açtı, "Aa aa aa aa üstüme iyilik sağlık. Ben düşerken kaza ile oldu. Merak etme zaten, açıp gezse de kıllarından bir yeri gözükmez. Doğal içlik gibi mübarek."
Cemre'nin söylediği ile Kadın ve adam değişik nidalar çıkarırken, müdür de öksürmeye başladı.
Cemre adamın sırtına vurdu, "Helal helal, ne oldu, kıl mı kaçtı boğazınıza?" sonra kadına baktı, "Şikayetçiymiş! Asıl ben senin kocandan şikayetçiyim, manevi tazminat açsam o kıçla on yıl yer bak ben sana söyleyim! O neydi öyle? Psikolojimi bozdu."
