EFSANE'NİN AŞKI - Y.S.S. IV - FİNAL ❤️ Bir CEM ERNEZ Efsanesi

22.BÖLÜM - CEM ERNEZ ASLA YENİLMEZ

veeee MELEĞİN MUHTEŞEM DÖNÜŞÜ sizlerle =)

Yüreğim yoktu senden önce.
Hep kazanacağım yarışlardaydı bedenim.
Asla ama asla risk almadım bugüne kadar.
Önünde saygıyla eğiliyorum sevgilim, ilk kez sana yenildim.

“Cem meleğim, dolaptan yumurtaları verir misin?”
Cem kahvaltı hazırlayan karısına ters ters baktı. “Domatesleri doğruyorum.”

“Cemre aradı mı seni? Nasıl gidiyormuş hamilelik?”
“İyiymiş. Dün konuştuk.”
“Dönmeyi düşünmüyorlar mı?”
Cem salatalıkları aldı. “Sanmam. Buğra buradaki mağaza ve atölyeyi devretmiş. Orada açacakmış.”

“İyi haklarında hayırlısı olsun.”
“Biz de gideriz bir ara yanlarına.”
Ecrin gülümsedi. “Aaa süper olur. Gidelim.”
“Bebekler doğmadan önce,” derken yüzünü buruşturdu Cem.

“Tamam, ayarlayalım,” dedi Ecrin buzdolabından yumurtaları alırken, bir yandan da şarkı mırıldanmaya başladı. “...Pembesi beyazı sür boyan, kanadı da olsa tam melek-aa aa kanadın vardı ama senin değil mi aşkım?" derken adama doğru baktı.

Cem de sinirle döndü karısına, "Vardı hayatım vardı da hatırlatmak gibi olmasın-" kadının dibine kadar geldi, kendi ile buzdolabı arasına sıkıştırdı. Bir elini başının üstüne koyarken tam gözlerinin içine bakıp, en ciddi ve baştan çıkartıcı ses tonunu ile, "Şeytan da günahı işlemeden önce melekti. O günaha sokma beni!" diye tısladı.

“Günah benim işim. Sen sevaplarımı yaz,” deyip, göz kırptı ve adamı kendine çekti. “Bende şeytan kıyafetimi mi alsam kocacım? Melekle il Şeytan’ın aşkını oynarız.”

“Hiç fena olmaz.” Dudaklarını boynunda gezdirdi.
“Böyle parçalanan modelinden mesela.”
Cem gözlerini kendisine meydan okuyan o bakışlara dikti, “Başına geleceklerden sorumlu değilim.”

“Sen beni korursun meleğim.”
“Ecrin!” derken ikisi de gülüyordu.
“Efendim-”
Cem’in cebinden gelen telefon sesi ile Cem küfretti ve telefonu çıkardı.

“Fantastik Baba”

“Ha, fantazisyen baban arıyor.”
“Cem şu adamı şöyle kaydetme ya!”
“Banane ya,” diyerek telefonu açtı ve oturma kısmına geçip, koltuklara yayıldı. “Efendim fantezinin kralı babam benim.”

"Melek damadım nasılmış benim?"
Cem telefondaki imayı anladığında sırıttı, "Çok iyi babacım. Kızının şeytanlıkları ile uğraşıyorum.” Ecrin kaşlarını çattı. Ama Cem devam etti. “Sen nasılsın desteksiz uçan kuş?"

“Ben desteksiz uçuyorum da, bakıyorum sen kanat takmana rağmen havalanamamışsın.”
“Babacım o kanatlar turbo uçuş içindi.”
Derviş bey öksürdü. "Lan! Damat!"

“Ne oldu babacım kıskandın mı?”
“Ne kıskanacam lan senin dantelli sutyenini? Allah bilir jartiyerle tanga da giymişsindir altına.”

Cem güldü, bu adam ona hep koz veriyordu. Yapmayayım diyor, acıyor ama adam akıllanmıyordu. “Yok babacım, demiştim ya. Kızın altı çıplak seviyor.”

“Öldürürüm seni sarı melek!”
Cem kahkahasını zor tutuyordu. Ama o Poyraz’a da yapacağını bilirdi. Adamı duymamış gibi devam etti, "Ya babacım aslında dedim kızına babama da alalım, malum kıskanıyor. Ama sonra düşündüm ki, sana melekli değil de şöyle Batman'li alalım. Malum kanatsız uçabiliyormuşsun ya. Hem bu yaştan sonra özgüven tazelemesi yaşarsın. Ya da Pepee’nin dedesinin kostümünü alalım. Torunlarınla da oynarsın, susadım su isterim diyerek türkü de söylersin-"