EFSANE'NİN AŞKI - Y.S.S. IV - FİNAL ❤️ Bir CEM ERNEZ Efsanesi

36.BÖLÜM - EFSANE AŞKA VEDA

Ve... Veda zamanı. Size okuması zor bana da ikinci kez daha da detaylı yazmak...
Ama kesinlikle EFSANE BİR FİNAL oldu =)

❤❤❤
C.E.

Mutlu son bakış açısına göre değişir,

Ben seninle en güzel başlangıçları yaşadım.

Bekliyorum seni gittiğim her yerde,

Sonumuzu yaşadık, mutluydu her anı.

E.E.

Veda kimine göre değişir,

Ben sana veda edemiyorum.

Geleceğim sevgilim bekle beni,

Senin için son hazırlıklarımı yapıyorum.

***

"Ecrin?"

"Efendim!"

"Artık gözlerimi açar mısın, sıkıldım."

Ecrin kocasının elini tuttu, "Az kaldı sevgilim." Onları getiren taksiden indiler. "Hazır mısın Cem Ernez?"

"Seninle her zaman, her şeye. Bir tahminim var ama," dedi gülerek.

Ecrin adamın arkasına geçti ve gözlerini açtı. Cem karşısında gördüğü evle donup kaldı. Evet tahmin ediyordu, ama yaşamak ayrı bir güzeldi. Balayılarını yaşadıkları bu unutulmaz evi özlemişti.

"Gel buraya baş belası!" diyerek karısını yanına çekip, uzun uzun öptü.

"Seninle yeniden burada olmak istedim," deyip adama sarıldı.

"Ağlamak yok Ecrin, konuşmuştuk."

Ecrin gözyaşlarını sildi, "O ameliyatı olmayacaksın biliyorum."

"Başaramam. Hayatta ilk defa korkuyorum Ecrin. Bedenim yorgun ve henüz sana, çocuklarıma veda etmeye hazır değilim. Eğer o ameliyatta bana bir şey olursa-"

"Şişş, tamam. Tamam, bunları konuşmayacağız. Çok güzel bir tatil geçireceğiz. Sonra evimize gidip, çocuklarımızla konuşacağız ve sen Cem Ernez tüm gücünü yaşamaya harcayacaksın."

Cem gülümsedi. Yüzündeki yaşlılıktan oluşan hiç bir çizgi gamzesini gizlemeye yetmiyordu ve Ecrin o gamzeleri bile çok özleyeceğini biliyordu.

Eve girdikleri an, anılar bir bir canlandı gözlerinde. Ecrin sımsıkı tutuyordu ellerini kocasının. İkisi de mutlu, ama korkuluydu. İkisi de birbirlerine hala ama hala doyamamıştı.

Bir haftayı dolu dolu yaşadılar. O camın önünde saatlerce oturup, karı izlediler. Birbirlerine sarılarak uyudular.

Derviş beyin yakalanmasını, arkadaşlarını herkesi, her anıyı yeniden yeniden konuşarak yaşadılar. Bazen kahkahaları doldurdu odaları, bazen Ecrin'in hıçkırıkları.

"Seni çok özleyeceğim baş belası," diye fısıldadı yanında uyuyan adama. "Ve yemin ederim ilk fırsatta yanına geleceğim."

***

Bütün aile karşılarında oturmuş, verecekleri haberi bekliyorlardı.

"Ne o babacım, ikinci balayı da mı yetmedi? Üçüncüye mi çıkacaksınız?" dedi Burak gülerek.

"Pis hergele. Yaşlandım ama hala seni sevmiyorum," dedi gülerek.

Burak karısına baktı, "Çok yalancı bu baban, oysa bana bayılıyor."