Umut Avcıları| SINIRSIZLAR

Bölüm 24| Kan ve Kin

Multimedya da bizimkiler. Nasıl olmuş? Daha guzellerinide atcam.

Müziği kesinlikle açın!!!

Yazdığım en ama en güzel bölümlerden birisi. Beğenmenizi umuyorum arkadaşlar. Iyi okumalar.

☆

»Beni sevmeye bilirsiniz zaten sevilmeyi sevmem ama bana saygı duyacaksınız. Saygı verilmez alınır ve ben bugün gelip sizden o saygıyı alıyorum. Heves Akanay olarak değil, gerçek bir kaptan olarak.«

~

"Onu asla kabullenmiycem, asla! Benim varlığım size yetmedi bir kız çocuğuyla zengin camianıza hava mı atamadınız baba? Onun yok-" Bugün onu almaya gelen adam- yeni babası oluyordu, elini kaldırıp genç kızı susturdu. Merdivelerden salona bakarken küçük çocuk tedirgindi. Onu görürlerse, görürde geri götürürlerse yetimhanedekilerin bakışları altında ezilirdi. Kötü bir çocuk gibi konuşmalarını dinliyordu.

"Öyle olmadığını biliyorsun kızım!" dedi sinirle bir o yana bir bu yana yürüyen adam. "Masum görünüyor ama onun ruhu yetim, aç! Ne yapsakta doymaz gitsin istemiyorum." Genç kız eline aldığı yastığı fırlattığında küçük çocuk ayağa kalktı ve hemen onun için ayarladıkları odaya yöneldi. "Görüyor musun baba? Bizi dinliyor küçük sıçan." Durup yavaşca onlara döndüğünde azar yiyceni biliyordu. Daha yeni bir aile edinmişken böyle başlamak, böyle devam etmek demekti. Adamda ona dönerken elini çocuğa doğru uzattı.

"Gel Güven, ablanla tanış."

Güven yine şu klasik uyandırılma merasiminden sonra kendi beyninde bile gezinmeye başlayan hizmetçiye işkence yöntemlerini düşünürken halen sızmış gibi etrafa boş boş bakıyordu. Dün gece Ahenk'te yine danslı içkili bir gece geçirmişler, bugün ki matematik sınavını tamamen unutmuştu. Hızla ayağa kalkıp pantolon ve tişört giydi üstüne. Bu haliyle evden hiç kimseye yakalanmadan çıkmak bir numaralı hedefiydi şuan. Kot ceketini de giyip herşeyini aldığına emin olunca başarıyla evden çıktı. Kesinllikle Hevesgille kalmak istiyordu artık.

Kısa bir yolculuğun ardından okula geldiğinde ders saatine kadar uyuma fikri cazip gelmiş ve direk sınıfa geçmişti. Okulun bu kadar sessiz olması garip ama güzeldi. Az sonra bir adet Ebrar gelip vıd vıd konuşurdu. Efehan'ın bilinçaltı mesajlarını duymak bile istemiyordu. Hangi insan büyüyünce filozof olmak isterdi ki?

"Güven!" Kolu dürtülsede uyanmadı. Beyninde karekökler uçuşuyor, tüm düşüncelerini çarpanlara ayırıyorlardı. "Salyaları sıraya akmış ıyk."

"Buna bir daha içki vermeyelim, biri suratına rövaşata çekmiş gibi tipe bak." Onlar anıra anıra gülerken sınav saatinin geldiğinin bilincine bir türlü varmak istemiyordu. İlk defa matematik sınavını yapamayacağı düşüncesine kapılmıştı. "Bırakın uyusun." dediğini duydu Heves'in. Yanındaki Egemen dürtmeyi bıraktığında sınıfa Aslı'nın "Hoca herkes hazırlansın, direk başlıycam dedi" dediğini duydu alel acele. Yavasça kafasını kaldırdığında ise kızılca kıyamet kopmuştu.

"İkiz kalk ordan." Efehan Egemen'i çekiştirmeye başladığında kendi üstüne doğru yığıldılar. "Efehan döverim bak."

"Ya Güven'le ben oturacağım." Efehan kendisine sanki bir elmas gibi bakarken ezilmiş olmanın verdiği rehavetle nefes almaya çalıştı. "Hayır Güven'le ben oturacağım." Ebrar sıranın üstüne çıkıp ikizleri ittirdi ve yanına indi. Tüm sınıf onları izlerken Efehan bu kez Ebrar'ı saçından tutup çekmeye başladı. "Sen yine kıyıdan köşeden yaparsın ben oturacağım burda."

"Kimse yerimde oturmayacak ben oturacağım." Egemen ikizini sürüklemeye çalıştığında direk Ebrar'ı ittirdi. Dördü didişirken en arkadaki Heves sanki hiç birşey olmamış gibi kalktı ve başka sıraya geçti. Güven zorlukla nefes alıp ordan kendini kurtardığında kız arkadaşının yanında durdu. "Biz ikimiz oturalım, birbirimizin kağıtlarını kontrol edip tam not almayı garantileriz." Heves'le ikisi kocaman kahkaha atıp 'çak' yaptıklarında tüm sınıfın onları izlemesini önemsemeden Ebrar ona kolundan yapıştı. "Ben senin kaç yıllık arkadaşınım Güven. Heves'in sana ihtiyacı yok nolur benimle otur, nolur." O yalvarmaya başladığında genç kız ona kaşlarını çattı. "Ciddi misin?"