°
"Bir gün eğer ölürsem," Kalbinin huzurla dolduğunu hissetti Uzay. Aslında kolay olan şey ölümdü. Zor olan şey ise sevgiydi. Bu yüzden sevgi için ölmeye hazırdı. "Bu senin elinden olacak."
"Bir gün eğer yaşarsam," dedi Heves yüzünü yüzüne yaklaştır...
Biz geldik ve neredeyse tüm Türkiye şok! Doğru söylemek gerekirse bende beklemiyordum ama bunları yazmam gerekti. Sonra nolur bilmiyorum ama bildiğim tek bir şey var oda bu bölümün muhteşem olduğu. Ben bile yazarken dedim ki reis bi sakin ya.
Neyse sonda gerekli bilgileri vereceğim. Şimdi daha fazla beklemeden iyi okumalar diyorum.
Çok güzel bir giriş oldu hoşçakalın.
Taylor Swift: Lover💚
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Ebrar Görkem Heves İz ve ortadaki Armağan olarak parti kıyafetleri ) Görüş bekliyorum.
~
»Bir gün eğer yaşarsam, bu senin nefesinle olacak.«
*
O Heves Akanaydı.
Doğrularıyla ve yanlışlarıyla bir Akanaydı işte. Bir parçası olan hatalarıyla. İçine akıttığı göz yaşlarıyla.
Melankoliyi sevmezdi ama melankolik müzik dinlerdi.
Tartışmaya girmeyi sevmezdi ama kavgayı severdi, sahi çözülür mü bazı şeyler kavga olmadan? Kesinlikle hayır. Bunca yıldır geçmişinden bugüne ve bügünden yarına hep bir şekilde kavga etti o. İttiler bedenini. Çok düştü çok dayak yedi. Asla kalıbına asla gözyaşına bakmıyorlardı insanlar. Ama artık sakin bir hayatı olsun istiyordu Heves.
Başından aşağı kurşun yağmasın istiyordu mesela.
Sevdiği adamın elini tutup, biz buradayız diyerek gezmek ne utanmak ne de duygularını saklamak istiyordu. Yıllar boyu saklamıştı zaten, bıraksın istiyordu artık geçmişin kanlı elleri yakasını.
Ruhunu emen karanlıktan kurtulmak istiyordu. Özgür olmak istiyordu, sorumluluklarının altında ezilmek değil üstüne gelenleri ezmek istiyordu. Zincilerlerini kırmanın vakti çoktan gelmişti kedisine giydirilen kılıflardan kurtulacaktı. Bırakacaktı artık gülen yüzünü herkes görsün.
Sert bir giriş yaptığı Akanay koleji artık bitiyordu. Bu bir fırsattı yani öyle olmalıydı.
"Bir değişiklik yap," Ebrar çimenlerin üstünden kayarak biraz daha kendisine yaklaştı ve yandan muzip muzip güldü. "Sadece bir kez olsun başka biri gibi görün Heves," Sesinde azda olsa yalvarma vardı. Konunun ne olduğunu zaten az çok tahmin ediyordu. "Hayatımız düzene girmedi mi sence de? Buna uygun davran ve adım at."
"Anlamıyorum Ebrar," Aslında gayet net anlıyordu. "Direk söyle uzatma."
"Beyaz ol." İrkilerek gözlerini ona çevirdi. Çimenlerin üzerinden öylece uzanmış az bulutlu havayı seyrediyorlardı. "Yarın akşam ki mezuniyette siyah giyinme. Sana çok güzel bir elbise ayarladım."
