Mutluluk Baharı(YAYIMDA-TAMAMLANDI)

Bölüm 26

Merhaba :) Bu bölüm biraz erken geldi ama pazar gününe kadar zamanım olmayacaktı. O yüzden ben de daha fazla bekletmek istemedim. Umarım beğeneceğiniz bir bölüm olmuştur deyip bölüme geçiyorum.

Oy ve yorumlarınızı merakla bekliyorum. İyi okumalar:)

.............&&&&&&.............

Bir Ay Sonra...

Bahar'la yaptığımız o konuşmadan sonra içimdeki bütün kuşkulardan kurtulmuştum sanki. Kalbim aradığı huzura kavuşmuş, babamın içimde açtığı yaralar tek tek sarılmıştı. Bebeklerimiz kendilerini daha çok belli etmeye başlamıştı artık. Mide bulantıları Bahar'ımı oldukça zorlamaya başlamıştı ve son zamanlarda çok daha derin, çok daha fazla uyuyordu. Yine de gün geçtikçe bebeklerimizin büyüdüğünü görebiliyorduk ve bu benim için eşi bulunmaz bir mutluluk kaynağıydı. Onlara dokunmak cennete dokunmak gibiydi benim için.

Birkaç hafta önce yeni bir iş almıştık, birlikte çalışacağımız şirketin ortaklarından biri bu işte bizimle çalışmaya gönüllü olmuştu. Hande  Hanım, işinde son derece ciddi olsa da iş dışında aynı ciddiyeti korumayacağını çok açık bir şekilde göstermişti. İki ortağın da katıldığı bir yemek verilmişti ve Bahar'ım da benimle birlikte gelmişti. Hande  Hanım bütün gece boyunca Bahar'ı sinir etmiş ve tabii ki de eve geldiğimizde Bahar bana yapmadığını bırakmamıştı.

O günden sonra ikinci bir toplantı yapılmış ve o toplantının sonunda Hande Hanım'a yaptığı her şeyin farkında olduğumu ve Bahar'ımı ne kadar çok sevdiğimi açık açık anlatmıştım. Yine de normalden daha çok çalışıyor ve şu işi bir an önce bitirmek için elimden geleni yapıyordum.

Derin bir nefes alıp yan tarafıma baktığımda görmekten ömrüm boyunca bıkmayacağım o yüzü gördüm ve Bahar'ıma doğru yavaşça döndüm. Bir elim kendini iyice belli etmeye başlayan karnına gittiğinde hissettiğim ufak hareketler bir kez daha dudaklarıma kocaman bir gülümsemenin yerleşmesini sağladı. Bahar'ıma iyice yaklaşıp burnumu saçlarının arasına sakladım ve mis kokusunu içime çektim. Burnuma dolan o bahar kokusu bana her seferinde tamamlandığımı, yaşadığımı hissettiriyordu.

Bir elim saçlarına gittiğinde yavaşça okşadım ve yanağına küçük bir öpücük bıraktım. Onun son zamanlarda olan şeylerden ne kadar rahatsız olduğunu çok iyi biliyordum. Onun üzülmesi, kırılması en son istediğim şey bile değildi ve ben Bahar'ımın kalbini kıracak her şeyden uzak durmak için elimden gelenin daha da fazlasını yapmaya gönüllüydüm. Bahar'ımın yanağına kokusunu içime çekerek büyük bir öpücük bıraktım ve sonra bebeklerime de günaydın öpücüğü verip hazırlanmak için yataktan kalktım.

.........&&&&&&...........

''Çağan neden o gömleği giydin?'' dedim kızgınlığımı engelleyemediğim sesimle. Çağan önce bana sonra üstündeki gömleğe baktı.

''Bu gömleği çok seviyorum çünkü Bahar'ım." dedi ve üstündeki gömleği düzeltti. "Yakışmamış mı yoksa?" dedi gerçekten merak eden bir sesle. Yüzümü buruşturdum ve başımı memnuniyetsizlikle sağa sola salladım.

"Hiç yakışmamış hem çok çirkin bir gömlek o bence giyme onu sen."

"Bahar'ım..." dedi Çağan şaşkınca. "Ama bu gömleği bana sen aldın."

Sonra gözlerime baktı ve dudağının bir köşesi hafifçe yukarı kıvrıldı. "Şimdi... Gerçeği söyle bakalım neden bunu giymemi istemiyorsun? Üstelik gömleği alırken bana ne kadar yakışacağını ballandıra ballandıra anlatmıştın. Hem..."dedi sırıtarak ve aynada kendine şöyle bir bakıp konuşmaya devam etti. "Bence çok güzel olmuş daha mı yakışıklı olmuşum ne?"