Mutluluk Baharı(YAYIMDA-TAMAMLANDI)

Bölüm 21

Merhaba:) Sanırım biraz geç kaldım ama yoğun bir dönemin içindeyim o yüzden aksamalar olabiliyor. Kontrol ettim ama yazım yanlışları varsa kusura bakmayın:)

Oy ve yorumlarınızı görmeyi çok isterim. İyi okumalar:)

21. Bölüm

Öğrendiklerimden sonra her konuda daha dikkatli olmaya başlamıştım. Sabahları Bahar'la birlikte çıkıyordum ve akşamları da onu işten ben alıyordum. O adamların ne kadar ileriye gideceğini bilememek beni her geçen an biraz daha tedirgin ediyordu. Onlar hakkında yaptığım araştırmalar o adamların tehlikeli olduğu gerçeğini bir kez daha önüme sermişti.

Bahar'ımın hareketlerime anlam veremediğinin farkındaydım ve en kısa zamanda neler olduğunu ona anlatmam gerekiyordu. İşten çıkmadan önce Bahar'ımı aradığımda bana kendisini iyi hissetmediğini ve bu yüzden de eve erken geldiğini söylemişti. Kötü bir durum olmadığını söylese de bütün gün aklım onda kalmıştı ve şimdi de her zamankinden daha erken bir saatte eve gelmiştim.

Kapıyı açıp içeriye girdiğimde evin sessizliği bir an için içimin huzursuzlukla kaplanmasına neden oldu. Bahar'ımın sesine o kadar alışmıştım ki evin sessizliği bana yabancı hissettiriyordu.

Salona gittiğimde bakışlarım koltukta uyuyan Bahar'ımı buldu. Üstümdeki ceketi diğer koltuğun kenarına bırakıp sessiz adımlarla yanına gittim ve koltuğun boş kalan kısmına, yanına oturdum. Derin bir uykuda olduğunu belli eden düzenli nefesleri içimi rahatlatsa da yüzünün beyazlığı endişelenmeme neden oluyordu. Üzerindeki battaniyeyi düzeltip elimi yavaşça yanağına koydum. Elime değen sıcaklık kaşlarımın çatılmasına neden olurken ona doğru uzanıp dudaklarımı alnına bastırdım. Dudaklarım sıcacık teniyle buluştuğunda kaşlarım biraz daha çatıldı ve hızla üzerindeki battaniyeyi çektim. Bedeninden geçen ürpermeyi görsem de battaniyeyi tamamen üzerinden çekip kenara attım. Gözlerini yavaşça açtığında halsizce bana baktı.

''Çağan?'' Kısık ve pürüzlü çıkan sesini duyduğumda sıkıntıyla nefes aldım.

''Bahar'ım?'' dedim ve ona doğru eğilip yüzüne gelen saçlarını geriye attım. ''Neden bana söylemedin hasta olduğunu, daha erken gelirdim hastaneye giderdik.'' Zorlukla yutkundu ve sırtını yastığa yaslayıp oturdu.

''İyiyim ben Çağan, abartılacak bir şey yok.'' Dedi halsizce ve derin bir nefes aldı.

''Nasıl iyisin Bahar'ım!'' dedim kızgın çıkan sesimle. ''Ateşin var, titriyorsun, rengin bembeyaz olmuş.'' Titrek bir nefes alıp başını koltuğun arkasına yasladı ve kızaran gözleriyle bana baktı.

''Çok üşüyorum.'' Dedi bedeninden yeni bir ürperti geçerken. Uzanıp ona sımsıkı sarıldım ve fısıldadım.

''Hastaneye gidelim.'' Başını olumsuzca iki yana salladığında derin bir nefes aldım.

''Bahar'ım-'' Elini yanağıma koyup gözlerime baktı.

''Eve gelmeden önce gittim ömrüm merak etme. İlaçlarımı da içtim. Biraz dinlenirsem bir şeyim kalmaz.'' Dikkatle gözlerine baktığımda beni onaylarcasına başını salladı. Derin bir nefes alıp yanağını okşadım ve dudaklarımı alnına bastırdım.

''Keşke haber verseydin Bahar'ım ben de gelirdim seninle.'' Dudakları küçük bir gülümsemeyle kıvrıldı ve başını yastığa koyup gözlerime baktı.

''Çağan?'' Gözleri kapanmak için uğraşırken uzandığı koltukta bana doğru döndü.

''Efendim Bahar'ım?''