Mutluluk Baharı(YAYIMDA-TAMAMLANDI)

Bölüm 33

  Merhaba:) Çok bekletmeden geldim. Bu bölümden sonra iki ya da üç bölüm sonra finali yapıyoruz. 

Uzatmadan bölüme geçiyorum. Kontrol ettim ama hatalarım varsa kusura bakmayın. İyi okumalar:)

Bölüm 33

Gözlerimi açtığımda Bahar'ım yanımda yoktu. Yavaşça yataktan kalktım ve miniklerimin odasına gittim. Oda boştu, hafta içi geç saatlere kadar uyumalarına rağmen hafta sonu mutlaka erkenden kalkıyorlardı. Gülümsedim ve aşağıya indim.

''Bahar'ım?'' diye seslendim merdivenlerden inerken.

''Mutfaktayım.'' Mutfağa gittiğimde Rüya'yı masanın üzerine oturtmuş kendisi de karşısına oturmuştu. İkisinin de başının üstüne büyük öpücükler bıraktım. Rüya başını ellerine doğru eğmiş, dudaklarını da bükmüştü. Ufacık parmaklarını birbirine kenetlemişti ve sessizce parmaklarıyla oynuyordu. Başını eğmiş olsa da alttan alttan annesine bakıyordu. Bu bakışı biliyordum. Yine bir şeyler olmuştu kesin. Gözlerim Öykü'yü aradı ama yoktu.

''Bahar'ım?'' dedim merakla etrafa bakınırken. Bahar, bana baktı ve derin bir nefes aldı. ''Ne oldu Bahar'ım Rüya'nın neyi var?'' diye sordum. Bahar, Rüya'ya baktı ve sonra tekrar bana döndü.

''Rüya ve Öykü kavga etmişler babası ve Rüya da bana şimdi neden kavga ettiklerini anlatacaktı, değil mi bitanem?''

Rüya hafifçe başını salladı ve bana baktı. Hafifçe gülümsedim ve başımı iki yana doğru salladım. Küçük cadılar, hem birbirlerinden bir dakika ayrılamıyorlar hem de kavga etmeden duramıyorlardı.

''Peki Öykü nerede?'' dedim ve bakışlarımı Rüya'dan çekip Bahar'ıma baktım. Bahar kaşlarını çattı ve bana baktı.

''Odasında yok mu?''

''Hayır, odasında değil.'' Bahar ayağa kalkmaya çalıştığında onu engelledim. Rüya'nın saçlarına bir öpücük daha bıraktım.

''Sen Rüya'yla kal Bahar'ım ben Öykü'yü bulurum.'' Bahar başıyla onayladı beni. Onun da saçlarından öpüp mutfaktan çıktım. Evin her yerine baktım ve bulamayınca bahçeye çıktım. Gözlerimle çevreyi taradığımda tam karşıdaki oyun parkının orada küçük salıncağın yanında yere oturmuş minik kızımı görünce sıcacık bir gülümseme yerleşti dudaklarıma.

Öykü ve Rüya... İkiz olmalarına rağmen çok farklılardı. Rüya biraz daha inatçı ve konuşkan bir yapıya sahipti. Biraz da dediğim dedikti. Ama Öykü, o çok farklıydı. Rüya'ya göre daha sakindi ve çok daha kırılgandı. Daha duygusal bir yapısı vardı.

Yavaş adımlarla yanına gittim ve sessizce oturdum. Dizlerini kendine çekmiş ellerini bacaklarına dolamıştı. Başını bana doğru çevirdi ve gözlerime baktı. Gözlerine dolan yaşları gördüğümde kalbime sanki bir bıçak saplandı. Sırtımı salıncağın demirlerine yasladım, ellerimi ona doğru uzattım ve gülümsedim. Kollarını bana doğru uzattığında dikkatlice kucağıma aldım ve dizlerimin üstüne oturmasını sağladım. Yüzüne gelen saçlarını geriye doğru ittim yavaşça.

''Babacığım, ne oldu, neden üzgünsün sen?'' Başını eğdi ve hıçkırdı.

'' Yüya bana küstü.'' Dedi gözlerinde biriken yaşlar düşmeye başlarken. Nazikçe sildim yanaklarından süzülen yaşları ve yanağına bir öpücük bıraktım.

''Tamam babacığım, Öykü'm ağlama bitanem.'' Başını salladı ama ağlamaya devam etti. Onun gözünden akan her damla kalbimi acıtıyordu. Onu kendime doğru çektim ve başını göğsüme yaslayıp saçlarından öptüm. Kollarımı sıkıca sardım ona ve sımsıkı sarıldım ona.