Mutluluk Baharı(YAYIMDA-TAMAMLANDI)

Bölüm 6

İyi okumalar:) Oy ve yorumlarınızı bekliyorum :)

Bölüm 6

Yaşadıklarımız, hayatın bizimle oynadığı en büyük oyunlardan biriydi. Yıllardır yasını tuttuğum, hayatımda eksikliğini hâlâ hissetmeye devam ettiğim abim neredeyse üç yıl sonra hiçbir şey olmamış gibi bir anda karşıma çıktı. Sanki iş için seyahate çıkmış ve yeni gelmiş gibi...

Toplantı odasında onu gördüğüm ilk an, beynimin ve kalbimin uyuştuğunu hissettim. Yaşadığım şokun etkisiydi sanırım ama onu sapasağlam karşımda gördüğümde bütün bedenimin kontrolünü kaybettim. Sevindim hem de deli gibi, kızdım, korktum, şaşırdım. Belki de daha onlarca duygu aynı anda ele geçirdi bedenimi ve ben adeta dondum. Kendimi biraz toparlayabilmem Kayra'nın sessiz haykırışları sayesinde oldu. O an benim yapamadığımı yaptı, hesap sordu. Ben ise hiçbir şey yapamadım.

Kapının çarpan sesi beni kendime getirdiğinde ilk gördüğüm abimin üzgün bakışlarıydı. Onun o bakışları yakmadı canımı, bir gram bile üzülmedim onu üzgün gördüğüme. Kalbimin içine yayılmaya başlayan buzlar takırdadı. Ona neler söyledim bilmiyorum, sözcüklerim benden habersiz çıktı dudaklarımdan ve cevapladı sorularını. En son hatırladığım yüzüne inen yumruğum ve kapıyı çarpıp dışarıya çıkışımdı. Onu kaybettiğim günden beri hep bunun gerçek olmamasını, abimi kaybetmemiş olmayı istedim ama... Böyle değil Bu şekilde, dalga geçercesine değil!

Arkamdan gelen ayak seslerini duysam da durmadım. Nefes almaya ihtiyacım vardı ve bir an önce bu Allah'ın cezası yerden çıkmak istiyordum.

''Çağan!  Bekle beni lütfen!'' Bahar... Sesini duyduğumda ona sarılmak istedim, sıkıca sarılmak, kokusunu içime çekmek. Ama yapamadım, ona karşı bu kadar kırgınken, yapmadım.

Kolumu tutan küçük ve narin elle durdum ve ona döndüm. Bahar karşımda dolu dolu olmuş gözleriyle bakıyordu bana. Gözlerindeki yaşları görmek içimi acıttı o an. Başımı hızla iki yana salladım ve bir adım geriye gittim.

''Neden değer verdiğim, kendimi hiçe sayıp sevdiğim insanlar yakıyor canımı Bahar? Neden ben onları her gün biraz daha severken onlar beni her gün biraz daha fazla üzüyor?''

Tam da düşündüğüm şeyi yaptı. Sustu. Kalbim bir kez daha kırılırken o sadece sustu.

''Ben bu soruları kime soruyorum ki?'' dedim kısık bir sesle. ''Sen de onlardan biri değil misin?'' Ve yavaşça arkamı dönüp gözümden akan bir damla yaşı sildim, hızlı adımlarla çıktım oradan.

...........&&&&&&...........

İki Ay Sonra...

Buğra Bey'in geri dönmesinin üzerinden iki ay geçti. İlk zamanlar aralarındaki buzlar o kadar kalındı ki, onları uzun bir süre kıramayacaklarını düşünmüştüm. Ama sonra her geçen gün yavaş yavaş eridiğini gördüm o buzların. Hem Kayra Hanım hem de Çağan'la yavaş yavaş aralarındaki buzları eritmişti Buğra Bey.

Bu süreçte Kayra Hanım, kendi holdinglerinin başına geçmişti ve onun gitmesinden kısa bir süre sonra ben de onun yanına geçmiştim. Zaten, başka da çarem yoktu. Çetin Bey'in işleri tahmin ettiğinin tersine gelişmiş ve işten çıkarmaların olması gerekmişti. O kişilerden biri de ben olacaktım. Ama Kayra Hanım, yanında çalışmam konusunu bana açtığında hiç beklemedim. Neredeyse iki aydır onun yanında çalışıyorum ve bundan çok mutluyum. İş konusunda hiçbir sorunum yoktu.