Mutluluk Baharı(YAYIMDA-TAMAMLANDI)

Bölüm 14

İyi okumalar :)

Bölüm 14

Bir kalp, başka bir kalbin atışlarıyla nasıl bu kadar çırpınabilirdi? Nasıl kendisinden vazgeçip bir başkası için böylesine heyecanla atabilirdi? Tüm bunların cevabını Bahar'ımı gördükten sonra verebildim. Onun dudaklarına yerleşen küçücük bir gülümsemeyle çırpındı yüreğim, onun gözünden akan her damla yaş yaktı kalbimi. Birini sevmenin ne demek olduğunu Bahar'la öğrendim.

Şimdi burada, bu dönme dolabın tepesinde korkudan ölürken bile Bahar'ımın yüzündeki o kocaman gülüş ruhumun huzurla dolmasını sağlıyordu. İçimde yarım kalan bir şeyler Bahar'la tamamlanıyordu ve ben ilk kez bu kadar mutlu olduğumu hissediyordum.

Uzanıp yanaklarına dokundum yavaşça ve gülümsedim. Ellerimin üstüne koyduğu elleri kalbime sıcacık bir hissin yerleşmesini sağladı. Dudaklarımı alnına bastırdım ve uzun bir öpücük bıraktım. Ellerimizi birbirine kenetleyip sımsıkı tuttuğumda parmağındaki yüzüğü buldu bakışlarım ve gülümsedim. Gözlerim gözleriyle buluştuğunda, gözlerinden akan bir damla yaşı sildim yavaşça.

Dönme dolap yavaşça hareket ederken Bahar'ıma sımsıkı sarıldım ve saçlarına küçük bir öpücük bıraktım. Saçlarından yayılan kokuyu içime çektim derince.

''Çağan?'' dedi kısık bir sesle. Başımı yüzüne doğru eğip merakla ona baktım.

''Söyle ömrüm.'' Gülümsedi.

''Bugün hayatımdaki en güzel gün oldu. Seni çok seviyorum.'' Alnına küçük bir öpücük bıraktım.

''Ben de seni çok seviyorum.''

............&&&&&&.........&&&&&&........

Dönme dolaptan aşağıya indiğimizde abim ve Kayra yanımıza geldi. Abime doğru bir adım attığımda başımın dönmesiyle sendeledim. Heyecandan unuttuğum korkum etkisini şimdi gösteriyordu. Abim hızla yanıma gelip kolumdan tuttu. Bakışlarım bulanıklaşırken abime tutundum ve gözlerimi kapattım.

''Çağan? İyi misin abim?'' Abimin kısık sesini duyduğumda derin bir nefes aldım ve birkaç saniye bekledim. Gözlerimi açtığımda abimin korkmuş bakışları buldu beni. Gözümün önündeki bulanıklık yavaşça geçmeye başladığında kendimi daha iyi hissediyordum.

''Daha iyiyim abi, merak etme.'' Abim kısa bir an bana bakıp iyi olduğumdan emin olduğunda sinsice gülümsedi.

''Bu kadar dayanacağını düşünmüyordum aslında, şaşırttın beni.'' Başımı iki yana salladım ve Bahar'ım yanına doğru yürümeye başladım.

''Buldun fırsatını geç dalganı tabii!'' dedim kısık bir sesle. Güldü ve elini omzuma koyup sıktı.

''Senden öğrendim kardeşim!''

........&&&&&&........&&&&&&.......

Çağan'la yaptığımız o kavgadan sonra onu kaybedeceğimi düşünürken onun yaptıkları o kadar şaşırtmış ve mutlu etmişti ki beni, bir an kalbimin duracağını düşündüm. Hayal edebileceğimden çok daha güzel bir evlenme teklifi almıştım ve parmağımdaki yüzüğü her gördüğümde hala aynı duyguları hissediyordum.

Birkaç gün sonra Çiğdem teyzeyle görüşmüş ve ona evlenmeye karar verdiğimizi söylemiştik. Gözlerinde gördüğüm mutluluk bize olan sevgisini bir kez daha göstermişti bana. Çağan'a baktığında gözlerine yerleşen sevgi içimde bir şeylerin eksik olduğunu hissettirse de hemen kovdum o hisleri. Yine de aklım istemsizce aileme gitti. Uzun zamandır sesleri çıkmıyordu. Yine de korkuyordum. Şimdiye kadar ne zaman bu kadar mutlu olsam arkasından hep kötü bir şey gelmişti.