ဟန္ေဆာင္ျခင္းရဲ႕ေနာက္ကြယ္(completed)

12

ခပ္ေႏြးေႏြးက်ေရာက္လာသည့္ေနေရာင္ျခည္ႏုႏုက မ်က္ႏွာေပၚျဖန္႔က်က္လာတာေၾကာင့္ ေစာေစာႏိုးတတ္တဲ့ဆယ္ဟြန္း ကအရင္ႏိုးလာသည္။

အလယ္မွာစည္းသဖြယ္ျခားထားတဲ့ဖက္လံုးရဲ႕ေဘးတဖက္တခ်က္မွာအိပ္ေမာက်ေနတဲ့ ဦး ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အေနအထားႏွင့္ေတြ႕ရသည္။

အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ဦးမ်က္ႏွာကိုအသာခိုးေငးရင္းၿငိမ္ေနမိသည္။

ေခါင္းအံုးေပၚ လက္ေထာက္လိုက္ရင္းဦးမ်က္ႏွာအစိတ္အပိုင္းတခုခ်င္းစီကို အေသးစိတ္ေငးေနမိသည္။...

ေခ်ာေမာလြန္းတဲ့မ်က္ႏွာေလးက အျပစ္ဆိုဖြယ္ရာမရွိပါ...

ဘယ္သူက...
ဘယ္သူကမ်ား ဒီလိုျပည့္စံုတဲ့လူသားကိုမခ်စ္မိပဲေနႏိုင္မွာလဲ...

မ်က္လံုးဝိုင္းဝိုင္းေတြႏွင့္ဆံုလိုက္တိုင္းရင္ခုန္သည္...
ပါးခ်ိဳင့္စြက္တဲ့ ဦးရဲ႕အျပံဳးႏုႏုက လူကို ေသေစေလာက္တဲ့အထိ ျပဳစားႏိုင္သည္။

ခ်စ္တယ္...ဦးရယ္..

ဆယ္ဂ်ဳ..appa
ဟင့္အင္း...

သူတို႔ကို ေမ့ထားၿပီး...
ဦးအနားမွာပဲရွိေနခြင့္ေလးရခ်င္တယ္...
ခ်စ္တယ္...ဦး
.
.
.
***********************
"ကိုယ္တို႔...ဒီေန႔ေတာ့ခရီးတိုေလးတခုထြက္ၾကရေအာင္ ဟြန္းနီး
..."

ဦး စကားေၾကာင့္papaေရာဆယ္ဟြန္းပါ စားလက္စတို႔ကိုရပ္ၿပီး ေမာ့ၾကည့္မိသည္...

"ေန႔ခ်င္းျပန္ေလာက္ပါပဲ...သြားၾကမလား ဟြန္းနီးလဲေက်ာင္းပိတ္တုန္း"

"ဘာ ေန႔ခ်င္းျပန္လဲ  သြားမဲ့သြား ၃ရက္ေလာက္ေနခဲ့ၾက "

"ဟာ papaကၽြန္ေတာ္ အာ့ေလာက္ထိမအားဘူးေလ.
..ဟြန္းနီးလဲေက်ာင္းပ်က္ရမွာေပါ့..."

ဦးက ရႈံ့မဲ့ကာ ညီးေလေတာ့ papaကအနားရွိလက္သုတ္ပဝါႏွင့္ဦးကိုေကာက္ေပါက္လိုက္ရင္း...

"ဘာမွမၾကားခ်င္ဘူး...honeymoonတုန္းကလဲဘယ္မွမသြားဘူး ခု သြားဆိုသြား ဘာမွအထြန္႔မတက္နဲ႔ ပတ္ခ်န္ေယာလ္
ငါ့အတြက္ လဲေျမးေလးတေယာက္ေလာက္ ကလိုအပ္ေနၿပီ"

"ဟာ ..papa"

Papaစကားေၾကာင့္ ဟြန္းနီးခမ်ာ ေသာက္လက္စေရေတြသီးကုန္သည္အထိ...
ရွက္ရဲရဲေလးျဖစ္ေနတာ မ်က္ႏွာကေမာ့မလာေတာ့...
မေန႔ညကမွအတူ အိပ္တာကိုသိလို႔ကေတာ့papa  ခ်န္ေယာလ္ကိုေမာင္းခ်မလားပင္မသိေတာ့...