Güneşışığı: Denizle artık konuşmadığını sanıyordum.
Güneşışığı: Bugün dersler dışında birbirinizin dibinden ayrılmadınız.
Güneşışığı: Neler oluyor?
Güneşışığı: Umarım, artık şu nefret meselesi rafa kalkıyordur.
Çakıltaşı: Oyun oynuyoruz.
Güneşışığı: Yine mi? Zaten herkes sizin hâlâ sevgili olduğunuzu sanıyor.
Çakıltaşı: Herkese değil, kendimize oynuyoruz.
Güneşışığı: Anlayamıyorum
Çakıltaşı: İnan bende anlayamıyorum, Güneş
Çakıltaşı: İnan bende...
-----
Bilinmeyen Numara: Engelimi kaldırdığın için çok mutluyum sevgili arkadaşım
Bilinmeyen Numara adlı kişinin ismini Ozan Deniz olarak değiştirdiniz...
Çakıl: Arkadaş olmadık daha
Ozan Deniz: Sen her ne düşünsen de ben seni arkadaşım olarak görüyorum.
Çakıl: Bir günlük tanıdığım biriyle arkadaş olmam ben
Ozan Deniz: Biliyorum ama bu kuralı benimle yıkacağına adım gibi eminim
Çakıl: Nesin sen? Geleceği gördüğünü sanan kahin mi?
Ozan Deniz: Tam olarak öyle denemez
Ozan Deniz: Sadece seni iyi tanıyorum diyelim.
Çakıl: Ben her şeyi unuturken, yani en azından buna çalışırken senin hâlâ eskisi gibi davranman hile değil mi?
Ozan Deniz: Asla
Ozan Deniz: Hem burada ki amacımız senin beni yeniden tanımandı
Çakıl: Evet, maalesef o yüzden dibimden bir saniye ayrılmıyorsun.
Ozan Deniz: Ama tek arkadaşım sensin?
Çakıl: Kenan'ı ne çabuk unuttun? Ya da takım arkadaşlarını?
Ozan Deniz: Onlar ayrı
Çakıl: Hah! Bak senin hakkında şuan bir şey öğrendim mesela
Çakıl: Arkadaşların arasında ayrım yapıyorsun. Ne kadar ayıp!
Ozan Deniz: Sen de yapıyorsun.
Çakıl yazıyor...
Çakıl çevrimiçi
Çakıl yazıyor...
Çakıl: Ne?
Çakıl: Bunu nereden çıkarttın?
Ozan Deniz: Güneş'i diğerlerinden ayrı tutuyorsun.
Çakıl yazıyor...
Ozan Deniz: Hayır hayır, bunu inkâr edemezsin, Yosun.
Çakıl çevrimiçi
Ozan Deniz: Etrafımızda bulunan her insana aynı yakınlıkta davranamayız.
Ozan Deniz: Kalbimizin belirlediği kriterler vardır, biliyorsun
Ozan Deniz: Ailemize bir tık daha yakınız mesela
Ozan Deniz: Sonra kalbimizi ısıtan insana
Ozan Deniz: Daha sonra çok yakın, her derdimizde yanı başımızda bulunan, birlikte güldüğümüz dostlarımıza
Ozan Deniz: ve en sonda arkadaş olarak ama hep bir sınırda duran insanlara
Ozan Deniz: Bu sanırım kalbimizin belirlediği bir hiyerarşi
Çakıl: Biliyor musun, sen benim için şuan bu hiyerarşinin kıyısından bile geçemiyorsun.
Ozan Deniz: Biliyorum.
Ozan Deniz: Ama sen hiç benim hiyerarşim de en tepeyi sahiplendiğini bilemedin.
●Görüldü
