Güneş bulutların arasından sıyrılarak ışığını odama doldurduğun da sabah olduğunu anladım. Gece boyu hiç uyumamıştım. Deniz'in tüm yalanları bir ruh gibi üzerime çökmüştü. Uyumam imkansızdı.
Buna alışkındım. Bazı geceler düşünceler beynimin içinde dans ederdi. Sessiz odanın içinde yelkovan ve akrebin sesini bile işetemeyeceğim zamanlar oluyordu.
Beynimin içindeki sesleri bile durduracak gücüm yoktu. Deniz'in yalanlarıyla anlamsız bir savaşa girmem anlamsız kalırdı.
Daha fazla kendime işkence etmek istemediğim için yatağımdan kalktım. Haftasonu gidecek bir okulum olmadığı için beynimin düşüncelerden arda kalan bölümünde yapılacaklar listesi hazırladım.
Bunun içinde kesinlikle sabah koşusu yoktu fakat içimde birden biriken enerjiyi atmak için hiç düşünmeden üzerime kalın bir tayt ,badi ve fermuarlı hırkamı geçirdim. Uzun kahverengi saçlarımı sıkı bir at kuyruğu yaptım. Kulaklıklarımı taktım ve son ses müzik açtım. Düşüncelerimin susmaya ihtiyacı vardı.
Sessizce evden çıktım ve beyaz spor ayakkabılarımı ayağıma geçirdim. Asansörü es geçerek merdivenleri hızla inmeye başladım. Evimiz sahile uzak olduğu için küçük koşu yoluna ilerledim ve koşmaya başladım, hiç durmadan.
Ciğerlerime aldığım soğuk havayı bir süre sonra hissetmemeye başladım. Rüzgar yüzüme çarpıyor beni karşılıyordu. Topladığım saçım hızın etkisi ile savruluyordu. Müzik kulağımda son ses çalmaya devam ediyordu ama asla düşüncelerim susmuyordu.
Ayaklarım bana ihanet ederek koşu yolundan ayrıldı ve sokak aralarına doğru yönünü belirledi. Ne yaptığım hakkında bir fikrim yoktu. Nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. Sadece ayaklarım bir yere doğru hızlıca koşmaya devam etti.
Bir süre sonra amacına ulaşmış gibi hızını azalttı ve durdu. Kalbim ve beynimin ihanetinden sonra şimdi de ayaklarım bana ihanet etmişti.
Denizlerin tek katlı evi görüş açıma girdi. Koşmanın etkisiyle atışlarını duyamadığım kalbim durmamla kendini belli etmeye başladı. Nefes alış verişlerim hızlandı ve ben tekrar soğuk havanın ciğerlerime verdiği yakıcı hissi hissettim.
Buradan gitmek istiyordum.
Buraya neden geldiğimi bile bilmiyordum. Belki de koşuya hiç çıkmamalıydım. Buradan gitmeliydim. Fakat içimde yükselen enerji buna izin vermemişti ve ben adımlarımı biraz daha eve yaklaştırmıştım. Bunu yapmamalıydım. Bunu asla yapmamalıydım ama artık çok geç kalmıştım. Verandanın merdivenlerinde oturan Deniz'i farketmiştim ve maalesef o da beni.
Bana yalanlar söyleyen çocuğun kapısına dayanmak bir miktar gururumu incitmişti.
YN/ Yosunum gittiğin yerlere dikkat et, Yosunum...
