Bu bitirdiğim ilk hikaye. Üstüne düştüğüm bazen sinirlendiğim, bazen üzüldüğüm ama genel olarak sinirlendiğim...
Evet son bölüm Yosun Çakıl artık gelmemek üzere herkesin hayatından çıktı. Bunun hakkında biraz konuşmak istiyorum. Neden böyle bir son yaptım?
En başından beri bu hikayeyi yazarken kendime spoiler dahi veremiyordum. Oturuyordum ve bir anda zihnime dökülen kelimelerin yolunu takip ediyordum. Yosun Çakıl, benim sevgili kızım... Bana asla Deniz için aşk sözcükleri yazmama izin vermiyordu. Onun yaşadığı olaylar, küçüklüğünden beri görmediği sevgi ve bu yüzden kalbinde büyüyen nefret... Bu hikayenin sonu en başından belliydi aslında. Yosun ve Deniz'in yolu bir yazılmamıştı. Deniz bunun için çabalamıştı fakat Yosun her adımda geri yürümüştü. Gerçekten onları birleştirmek isterdim ama asla bunu yapamadım. Bir güç benim onların aşk sahnelerini yazmama engel oluyordu. Yani ben Yosun'un Deniz'e duyduğu nefreti çok kolay yazarken ona duyabileceği sevgiyi güç bela yazıyordum. Bu yüzden Yosun Çakıl'a sinir olduğum zamanlar oldu. Aynı bir okuyucu gibi bende sinirleniyordum.
Fakat o kız benim olmak istediğim kişiydi. Tüm sevgisizliklere rağmen, hayatta herkes ona sırtını dönmüşken dimdik ayakta durabilen kişi... Belki de onu ailesi veya arkadaşları bu güçlü ve soğuk duruşu yüzünden sevemedi. Belki de Sema'nın dediği gibi hastaydı, deliydi, şizofrendi. Kimse böyle bir insanı sevmek istemez ama bir kişi hariç...
Ozan Deniz, benim duygusal yanım... Yosun'un tam tersiydi. Duygusal, romantik, sevgi dolu ve kimsenin kalbini kırmak istemeyen bir çocuktu. Herkes onun yanında olurken o sadece bir kişiyi istedi. Evet, bazen çok yanlış kararlar aldı. Yosun'a oyunlar oynadı. Bunlardan ders çıkarmayıp tekrar bir oyuna baş vurdu ve şimdi sonsuza dek yenilen kendisi oldu. Halbuki Sema onu uyarmıştı, öyle değil mi?
Sema, tamamen mizacından kaybetti. Belki gerçekten Deniz'i seviyordu belki sadece bir hırstı bunu bilemeyiz. Ama bu oyunu yanlış oynadı ve saf dışı bırakıldı. Sema'yı da sevdiğim, gerçek mi değil mi tam anlayamadığım sevgisine saygı duyduğum zamanlar oldu.
Ve ben bu hikayeyi böylece bitirmiş oldum. İlk yazdığım zamanlar sadece ben ve tüm baskılarıma rağmen okuyan Zohree ve sonra yavaş yavaş geldiğinize çok sevindiğim sizler...❤
Hepinize sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum. Okuduğunuz için, Deniz'e üzüldüğünüz, Yosun'u anladığınız için... Beni yalnız bırakmadığınız için hepinize sevgilerimi yolluyorum.
Ve biz artık yolumuza Deniz'le devam ediyoruz. Şöyle ki Yosun arkasında kırık bir kalp bıraksa da elbet bu kalbi toplayacak bir insan vardır. Biz o insanı aramaya çıkacağız ve eminim bu sefer doğru insanı bulacağız. Bana 2. hikaye yolunda ilham olan nardelisi sana çok teşekkür ediyorum❤
Hepinizin yorumları ve oyları için teşekkür ediyorum ve artık ayrılıp sözü size bırakıyorum.
Tekrar görüşmek üzere!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
