Sabr-ı Sükût 4.Seri (Ahde Vefa Asiye)

Asiye'nin Üniversite de İlk Yılı 9

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Medyadaki müzikle okuyun isteseniz...

Arkadaşlar kızım hasta çocuklarda salgın var gibi. Aşağı yukarı tüm çocuklar da aynı kusma ve karın ağrısı şikayeti var... Dua edin lütfen...
Bu bölüm önceden yazık olduğu için attım...

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Asiye yurtta kaldığı odaya ayakkabı ile basıldığı için çok rahatsızdı ama yapacak bir şey de yoktu. Kendince bir çözüm bularak muşamba almıştı seccadesinin altına sermek için... Odada kaldığı kızların bazıları iyi olsa da bazıları dik kafalı, pis ve pasaklılardı. Asiye gibi temizliğin imandan geldiğini bilen titiz ve düzenli bir aile hayatına alışmış kız için çok zordu. Ama bu yurdun fiyatı uygun olduğu için ve ailesine yük olmamak için sabrediyordu. Kimselere bulaşmadan sesiz sakin bir şekilde devam ediyordu. Fıtratında yoktu çirkeflik ve cazgırlık... Sürekli olay çıkaran kızlara üzülerek bakıyordu. Üniversiteye de oldukça uzaktı. Günlük iki otobüs değiştirip gidiyor iki otobüs değiştirip geriye geliyordu yürüme mesafesi hariç...

Yollarda bile boş durmuyor ses kaydı yaptığı notlarını dinliyordu ya da ezberinde olan Ayetleri ve sureleri okuyordu. Üniversitesi özel olduğu için oldukça zengin ailelerin çocukları hatta iş sahibi olmuş ikinci veya üçüncü üniversite olarak okuyanlar vardı. Liseden hemen sonra üniversiteye yerleşmiş üç kişiden birisiydi. Ve burslu olarak yerleşen ikinci kişiydi. Birinci olan 36 yaşında bir matematik öğretmeniydi aynı zamanda.

Üniversite ortamında da kendi kabuğunda yaşayan bir kızdı. Daha kimselere koşulsuz güvenemiyordu bu İstanbul gibi metropol ve her ırktan, her çeşit insanın bulunduğu yerde. " Ben amcama ve yengeme bile güvenimi kaybettim... O'nlar bile beni kullandılar... Başıma neler geldi yaptıkları yüzünden... İlçede kimisi ardımdan konuştu kimisi yüzüme konuştu en ağır şekilde... Annem ve kardeşlerim perişan oldular... Ablam kendini affedemiyor amcamlara kanıp bana o imzaları attırdığı için... Panik atak krizleri arttı... Defalarca O'nun bir suçu olmadığını anlattım ama değişen bir şey olmadı... Dedem amcamın yaptıklarına dayanamayıp kalp krizi geçirip göçüp gitti bu dünyadan,  giderken de bizleri yakıpta gitti... Babannem dedemin ölümümden sonra yataklara düştü ve doktorlar ümitsiz konuşuyorlar... Annem babaannemi bırakıp yanıma gelemiyor... Yani bu hayatta kime güveneyim? Amcam ailesini alıp yurt dışına gitti. Sorumsuz oğlunun yaptıklarını unutturmak için... Utanmadan da beni arıyorlar hiç bakmıyorum telefonlarına... O zaman da mesaj yazıyorlar. O Ahmet'te amcamda ne yüzle yazıyorlarsa
' sen ailemizde kalacaksın bize gelin olacaksın... Ona göre davran...' diye. Telefonlarını engelledim bu da çözüm olmadı... Farklı hatlardan arıyorlar... Böyle yüzsüzlük görülmemiştir
artık... " Diye düşünerek atıyordu her adımını.

Yine düşüncelerle üniversitesine yürürken dayısı aradı.
" Alo dayı."

" Nasılsın Asiye'm?"

" İyiyim dayım üniversiteye gidiyorum... Sen ne yapıyorsun?"

" Ben memleketim ve sizlerin hasretiyle yanıyorum be yeğenim...
Katar'da her zaman ki işler güçler işte... Biliyorsun ki Katar'lı bir arkadaşla küçük inşaat şirketi açtık ama zamanla büyüyecek işler çok iyi gidiyor... Senin derslerin nasıl? Bir şeye ihtiyacın olursa hemen haber ver..."

" Dayı sen daha kendin yeni bir sürü borca girdin... Merak etme bizi..."

" Nasıl sizi bırakayım yeğenim? Zamanında rahmetli Akın eniştem beni bıraktı mı? Allah razı olsun ablamla ben anasız babasız bir gariptik... Baban ablamı başına taç evine hanım yaptı beni de evinde kendine evlat yaptı... Küçücüktüm eniştem babam gibi olduğunda... Ablam zaten benim anamdır... Sonra 17 yaşında üzerime bir bela atıldı... Yine eniştem kurtardı beni... Ve peşimde ki canilerden kaçırarak adımı her şeyimi değiştirip buralara kaçırıp üniversite okuttu... İzimi kaybettirdi... Ben babam bildiğim eniştemin cenazesine bile gelemedim... Ablamın elini öpemiyorum... Elimde büyüyen yeğenlerime sarılamıyorum... Resimlerden ve görüntülü konuşmalarla hasret gideriyorum... Sizden başka herkesler beni öldü biliyor... Ama biraz daha kendimi geliştireyim ülkeme ve sizlere kavuşacağım... Ve o bana iftira atanların karşılarına çıkıp gerekeni yapacağım yemin ettim..."