Dark Secrets: The Game Of Blood

Σε προκαλώ

"Τα βρίσκεις σκούρα, τίποτε δεν είναι όπως το φανταζόσουν και παγωνεις στη στιγμή..."

Σηκώθηκε και στάθηκε ακριβώς ένα μέτρο μακριά του. Χωρίς να πει κουβέντα παραπάνω καθόταν και τον  κοιτούσε μέσα στα μάτια. Ο Λιαμ κρατούσε σφιχτά το ζωνάρι και προσπαθούσε να μαντέψει την επόμενη της κίνηση. Φυσικά και δεν είχε σκοπό να το χρησιμοποιήσει. Πότε δεν χτυπούσε μια γυναίκα με τίποτα άλλο πέρα από τα ίδια του τα χέρια. Ήταν βίαιος άνθρωπος αλλά το απολάμβανε. Πάραυτα όμως ήθελε απλά να δει την αντίδραση της . Η αλήθεια ήταν πως κάπου καταβαθος πίστευε ότι θα άρχιζε να κλαίει και μόνο στην ιδέα να την χτυπήσει με την ζώνη αλλά εκείνη τον διέψευσε. 

Ξάφνου η Καρινα πλησίασε αρκετά κοντά , έσβησε την μεταξύ τους απόσταση και στάθηκε λίγα εκατοστά μακριά του. Σοβαρή. Αγέρωχη. Δίχως ίχνος φόβου στα μάτια της.

"Δεν σε φοβάμαι. Φοβήθηκα στο παρελθόν και πλέον έχω περάσει αυτό το στάδιο. Χτύπα λοιπόν... Και πάλι θα σταθώ μπροστά σου. Και πάλι βγάλω γλώσσα. Και πάλι θα σου εναντιωθω.  Δεν είμαι κτήμα κανενός κύριε Κολινς πόσο μάλλον ενός άντρα σαν και σένα..." Ρίσκαρε με τον τρόπο που του απάντησε αλλά δεν την ένοιαζε. Από την ώρα που πήρε θέση μπροστά του κάτι μέσα της της έλεγε πως δεν θα την χτυπούσε. Ίσως ήταν ένστικτο ίσως πάλι  απλή σκέψη, της έδωσε όμως την αυτοπεποίθηση που χρειαζόταν. 

Ο Λιαμ επεξεργάστηκε προσεκτικά όσα του είπε. Άνοιξε την παλάμη του και η ζώνη έπεσε στο πάτωμα. Τα μάτια της δεν κινήθηκαν καν από τον στόχο.

"Έχετε δίκιο δεσποινίς Χάρτ. Δεν είστε κτήμα κανενός αλλά πολύ φοβάμαι πως θα πρέπει...." Σταμάτησε.  Έκανε ένα βήμα πίσω και χαζεψε το κορμί της. Το στήθος της ανεβοκατεβαίνε σαν τρελό και η ματιά του κόλλησε πάνω του . Θα χρησιμοποιούσε κάθε μέσο από την πρωτη κι όλας μέρα για να δει τα όρια της . "Πολύ φοβάμαι λοιπόν, πως θα πρέπει να σου μάθω πως γίνεσαι κτήμα..."

Στο τελείωμα την επιασε απροετοίμαστη, την άρπαξε  από την μέση και την πέταξε στο κρεβάτι πίσω της. Έπεσε από πάνω της και κράτησε τα χέρια της σφιχτά πάνω από το κεφάλι. Η Καρινα δεν φώναξε. Δεν φοβήθηκε καν απο την αστραπιαία του κίνηση...

Για ακόμα μια φορά τον άφηνε παγωτό και ο Λιαμ άρχισε να εκνευρίζεται. Κράτησε τα χέρια της με το ένα χέρι και αποφάσισε να πάει ένα επίπεδο παραπέρα. Να δοκιμάσει αυτές τις αντοχές που έδειχνε πως είχε. Κατέβασε το χέρι του χαμηλά μέχρι τη γάμπα της. Χάιδεψε το απαλό σαν μετάξι δέρμα της και άρχισε να ανεβαίνει πιο ψηλά.  Ο ρυθμός του σιγανος και η ανάσα του για κάποιο λόγο πιο γρήγορη.