Dark Secrets: The Game Of Blood

Μένω εδώ....

"Μένω και επιλέγω... Η φωτιά; για ποια φωτιά μιλάς; Για εκείνες τις κόκκινες και κίτρινες λάμψεις; αυτές λέγονται φλόγες...Δεν με καίνε... Όχι ακόμα τουλάχιστον..."

Οι πρώτες ακτίνες του ήλιου μπήκαν δειλά μέσα από τις σκούρες κουρτίνες και χαιδεψαν την άκρη του κρεβατιού. Στην μέση ακριβώς υπήρχαν αγκαλιασμένοι δύο άνθρωποι. Δεν ήταν ο Λιαμ και η Καρινα ... Ήταν δύο ψυχές που έδωσαν τη μάχη τους και κατέληξαν ενωμένες. Έπνιξαν το σωστό και το λάθος στην πιο βαθειά θάλασσα και κολύμπησαν μαζί μέχρι τη στεριά... Μια στεριά γεμάτη πέτρες και βότσαλα... Γεμάτη από μικρά αγκάθια. Μπορεί να μην τα έβλεπαν αλλά δυστυχώς ήταν υπαρκτά...

"Εγώ λέω να μπω στο δωμάτιο! Τι διάολο; Έχουμε πρόβλημα με το εμπόρευμα κι εκείνος κοιμάται του καλού καιρού! Και όχι τίποτα άλλο αλλά κοιμάται και μαζί της ! Το διανοείται το μυαλό σου ; Καταστράφηκαμε!!!" Ο Γκαελ ήταν έξαλλος. Πηγαινοερχόταν στο σαλόνι πέρα δώθε από την ώρα που επέστρεψαν και τον εντόπισαν στο δωμάτιο της .

"Θα ηρεμήσεις επιτέλους; Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο; Έχουμε θέμα με το εμπόρευμα αποδεκτό!Η Καρινα όμως τι ρόλο βαράει στα νεύρα σου ; Γιατί να καταστραφούμε δεν καταλαβαίνω! Αφού από μόνος σου είπες πως βρήκες μια πληροφορία που είναι ικανή να μας δώσει το προβάδισμα στη συμφωνία με τον Ραμιρεζ και δεν χρειαζόμαστε την Καρινα . Τώρα ποιο είναι το πρόβλημα σου ;" Ο Μαξ σηκώθηκε έξαλλος και πήγε προς το μίνι μπαρ.

"Τι με κοιτάς ρε ; Αλκοολικό θα με καταντησεις με τις μαλακιες σου!" Αποκρίθηκε όταν εισέπραξε το άγριο βλέμμα του Γκαελ επειδή έβαζε πρωί πρωί αλκοόλ

"Πόσες φορές έχει κοιμηθεί με γυναίκα όλη νύχτα; Απάντησε μου ! Να σου πω εγώ;ΚΑΜΙΑ! Πόσες φορές τον έχουμε δει μπερδεμένο; Πόσες φορές τον είδαμε να τραβαει όπλο για γυναίκα; να σου ξαναπώ; ΚΑΜΙΑ!"

Ο Μαξ τον κοιτούσε με σηκωμένο φρύδι.

"Που θες να καταλήξεις; Δεν κατάλαβα; Απαγορεύεται δηλαδή να αποφάσισε να κοιμηθεί μαζί της ; Γκαελ συγκεντρώσου!!!"

"Γιατί φωνάζετε ρε ;" Οι δύο άντρες γύρισαν απότομα τα κεφάλια τους ακούγοντας την βαριά του φωνή. Έμοιαζε εκνευρισμένος  αλλά ταυτόχρονα γαλήνιος και ήρεμος. Χαρούμενος, σκέφτηκε ο Μαξ και άφησε κάτω το ποτήρι που κρατούσε.