Dark Secrets: The Game Of Blood

Η έξοδος

"Ίσως τελικά έπρεπε να φύγω, να σε αφήσω να πεθάνεις και να ζήσω εγώ..."

Μια εβδομάδα μετά

Χάος, προσμονή για το τίποτα και πόνο. Μόνο αυτό εισπράττω τις τελευταίες μέρες. Ο μοναδικός άνθρωπος που μπαίνει σε αυτό το δωμάτιο είναι ο Μαξ .μου φέρνει φαγητό και κάθε φορά προσπαθεί να με κάνει να καταλάβω πως πρέπει να ακολουθήσω κάποιες οδηγίες για να βγω  αλώβητη από αυτή τη κατάσταση. Πότε δεν μιλάω... Τι να πω δηλαδή; Κατέληξα κλεισμένη εδώ μέσα ξανά και αυτή τη φορά δεν βλέπω φως στην άκρη του τούνελ.

Έχω να δω τον Λιαμ από εκείνη την μέρα που τον βρήκα στο διάδρομο. Σπάνια ακούω ακόμα και τη φωνή του στο σπίτι. Η Πόρτα μου ανοίγει και κλειδώνει ξανά...Δεν έχω ιδέα τι θα συμβεί κάθε φορά αλλά όταν βλέπω πως o άνθρωπος που μπαίνει είναι ο Μαξ ηρεμώ...

Προσωπικά είμαι εξοργισμενη αλλά δεν το δείχνω. Δεν έχω μπροστά μου τον κατάλληλο άνθρωπο γι αυτό... Όταν θα βρεθεί στα χέρια μου όμως  θα τον διάλυσω και δεν με νοιάζουν οι συνέπειες. Ο Γκαελ για κάποιο λόγο μου την έστησε. Με παγιδεύσε και είναι ο μόνος υπεύθυνος της κατάντιας μου . Ξέρω πως θα ακουστεί τρελό, ίσως παρανοϊκό, αλλά στο βάθος του μυαλού δικαιολογώ εν μέρη την αντίδραση του Λιαμ χωρίς φυσικά να την επικροτώ. Ο Μαξ πριν λίγες μέρες με ρώτησε αν οι φωτογραφίες ήταν αληθινές. Και πάλι όμως δεν απάντησα τίποτα. Δεν χρειάζεται και δεν ξέρω γιατί με ρώτησε.

Χθες έβγαλα επιτέλους και τον ορό. Με δυσκόλευε αρκετά τις νύχτες. Αισθάνομαι πως κάτι έρχεται, κάτι κακο πλησιάζει και πολύ φοβάμαι πως θα βρεθώ έρμαια στην καταιγίδα που θα εξαπολύσει κατά πάνω μου ...

Αν κρίνω από το φως που μπαίνει από το παράθυρο είναι σίγουρα μεσημέρι... Πάνω στο κομοδίνο υπάρχει ακόμα το χαρτι με τους κανόνες που έδωσε ο Λιαμ στον Μαξ. Ειλικρινά απορώ ... Εκείνη τη μέρα με χτύπησε χωρίς οίκτο. Σε κάθε χτύπημα μου υπαγόρευε και έναν κανόνα. Ήταν αρκετά τραυματικό για να με κάνει να τους θυμάμαι όλους έναν προς ένα... τι τον έκανε να πιστεύει πως αυτό το ηλίθιο χαρτί έχει αξία; Δεν θα μάθω υποθέτω...

Ο Μαξ μου ζήτησε να περπατήσω για να ξεμουδιασω και θέλω να βάλω τα γέλια... Φαντάζομαι τον εαυτό μου να πηγαίνει πέρα δώθε σε όλο το δωμάτιο και τρελαίνομαι...

Δεν ξέρω τι έρχεται αλλά εγώ θα δώσω την μάχη μου...

Την ίδια ώρα στην αποθήκη