Dark Secrets: The Game Of Blood

Το άγγιγμα

"Και τότε ο κόσμος σταματάει...Είναι η ώρα που ο κανόνας σπάει..."

3 ώρες αργότερα....

Η Καρίνα κοίταξε τον Μαξ ο οποίος αποκοιμήθηκε δίπλα της ... οι φωνές και οι κραυγές είχαν πλέον σταματήσει... Δεδομένης της κατάστασης ποτέ δεν έβγαινε έξω αλλά έτσι όπως έγιναν τα πράγματα διψούσε πολύ και ο Μαξ ξέχασε να φέρει νερό...

Σηκώθηκε όσο πιο απαλά μπορούσε για να μην τον ξυπνήσει και χαμογέλασε... Στάθηκε για ακόμα ένα βράδυ βράχος... Όσο ο Λιαμ πηδούσε την Μιράντα ο Μαξ έβαλε μουσική από το κινητό και προσπάθησε να της φτιάξει τη διάθεση...

Η Καρίνα έβαλε την ρόμπα της και άνοιξε σιγανά τη πόρτα. Ο διάδρομος ήταν σκοτεινός και επικρατούσε ησυχία. Υπέθεσε πως η σκύλα αποκοιμήθηκε δίπλα στον Λιαμ ... Προχώρησε και πήγε στην κουζίνα. Πήρε ένα ποτήρι από το ντουλάπι και άνοιξε την βρύση .

"Ποιος σου έδωσε άδεια να περιφερεσαι στο σπίτι μου δεσποινίς Χάρτ;" Η φωνή του μπάσα. Δυνατή. Κενή... Η Καρίνα τρόμαξε αλλά κράτησε σφιχτά το ποτήρι πριν πέσει

"Συγνωμη κύριε Κολινς ...Διψασα" Είπε χωρίς να γυρίσει την πλάτη της

"Ο προστάτης σου δεν φρόντισε να σου φέρει νερό;"

"Όχι... Ήταν απασχολημένος στο να με κάνει να ηρεμήσω!" Απάντησε χωρίς να σκεφτεί και δάγκωσε αμέσως τη γλώσσα της .

Ξάφνου άρχισε να τον νιώθει κοντά... Γύρισε και το είδε στο μισό μέτρο μακριά. Φορούσε μόνο ένα μαύρο μποξερακι και τίποτα παραπάνω. Την κοιτούσε από πανω μέχρι κάτω...

Λιαμ POV

Το κορμί της ουρλιάζει για να το αγγίξω...Κι εγώ... Εγώ αγγιζα αυτή τη σιχαμενη εκεί μέσα λίγη ώρα πριν . Αν με ρωτούσε κάποιος θα το παραδεχομουν. Αηδιαζα καθώς την πηδαγα. Υπέγραψε όμως... Είναι φτηνό και ξεδιάντροπο αλλά έτσι λειτουργεί ο γαμημένος ο κόσμος μας...

Σε αντίθεση με εκείνη τη βρωμιαρα όμως αυτό που βλέπουν τα μάτια μου με καταστρέφει... Τυχερέ Μαξ ... Έχω να δω το κορμί της ημίγυμνο 4 μήνες τώρα... Δεν ξέρω τι συμβαίνει μέσα στο δωμάτιο της κάθε φορά που κλείνουν οι πόρτες αλλά κάτι μου λέει πως είναι σε καλά χέρια... χερια που τρελαίνομαι όταν τα βλέπω  να την αγγίζουν αλλά δεν έχω επιλογή. Από την αρχή έπρεπε να κρατήσω τις αποστάσεις μου με αυτή τη γυναίκα κι εγώ βούτηξα μέσα στην άβυσσο της και την άφησα να με ρουφήξει... Και τι δεν θα έδινα για να την ανέβαζα πάνω σε αυτό το πάγκο... να εσκιζα αυτή τη μικρή της νυχτικια και να μην την άφηνα ποτέ ξανά...