Dark Secrets: The Game Of Blood

Ζήλια

"Είναι μικρό αλλά με την κατάλληλη τροφή μεγαλώνει και γίνεται θηρίο...Τι είναι; Η ζήλια φυσικά...."

Ο Λιαμ  γύρισε προς το μέρος του και η Καρίνα μάζεψε αμέσως τη νυχτικιά της από το πάτωμα . Η ένταση ανάμεσα στους δύο άντρες  ήταν εμφανέστατη ενω τα άγρια βλέμματα τους, προμήνυαν πως το ηφαίστειο θα σκάσει από λεπτο σε λεπτό...  ο Μαξ του είχε πει άπειρες φορές να σταματήσει   αυτή την τρέλα και βλέποντας τον  τόσο κοντά της μετά από όλα όσα έγιναν λίγες ώρες πριν έφτασε στο Αμήν...

"Καρινα πήγαινε στο δωμάτιό σου" είπε ο Μαξ μετα απο λιγο και εκείνη τους προσπέρασε και έφυγε...  Δεν το εκανε  επειδή της το ζήτησε , το εκανε γιατί ήταν ήδη διαλυμένη και δεν άντεχε να κλάψει μπροστά σε κανέναν από τους δύο...

"Μην ανησυχείς δεν το πείραξα το κοριτσάκι σου..." Αποκρίθηκε  ειρωνικά ο Λιαμ και σταυρωσε τα χέρια του στο στήθος.

"Ε τώρα τι να σου πω και σ'ένα καημένε..."

"Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να μου πεις και κάτι άλλο,  το ύφος  σου τα λέει όλα!"

"Κάποια στιγμή θα το μετανιώσεις και εύχομαι να μην είναι αργά..." Δήλωσε ο Μαξ απογοητευμένος

Ο Λιαμ τον σκούντηξε και βγήκε από την κουζίνα πριν ξεσπασει καποιος καυγας καταμεσης της νύχτας ανάμεσα τους ... Ο Μαξ επέστρεψε στο δωμάτιο . Την βρήκε  καθισμένη στο κρεβάτι να κοιτάζει το κενό και σφίχτηκε η καρδιά του

"Γιατί δεν με ξύπνησες;"  Ρώτησε  και εκείνη δεν απάντησε

"Καρίνα,  ξέρω πως είναι δύσκολο... Ξέρω επίσης πως τον αγαπάς,  το βλέπω στα μάτια σου. Δεν αξίζει όμως κοριτσάκι μου... Αμα εκείνος αρνείται να βρει το φως του δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα... Περίμενε μέχρι  να τελειώσει αυτή η καταραμένη συμφωνία και σου υπόσχομαι πως εγώ ο ίδιος θα σε γυρίσω στο σπίτι σου..." Πήγε κοντά και κάθισε στην άκρη του κρεβατιού. Τράβηξε το σεντόνι και την σκέπασε.

Εκείνη γέλασε... Σκούπισε  τα υγρά της μάτια και χαμήλωσε το κεφάλι.

"Δεν έχω πλέον σπίτι Μαξ,  δεν ξέρω ποια  είμαι,  δεν ξέρω τι κάνω,  ούτε τι σκοπό έχω πλέον σε αυτή τη ζωή ..Το μόνο που ξέρω είναι πως ντρέπομαι για τον εαυτό μου! Ντρέπομαι γιατί με άγγιξε και εγώ ένιωσα ! Το καταλαβαινεις ; Ντρέπομαι γιατί με τα ίδια χέρια αγγίζει σχεδόν κάθε βράδυ  άλλη γυναίκα  και εγώ ακόμα νιώθω!!!" Η Καρίνα ξάπλωσε και γύρισε την πλάτη της ..." Εχω φτάσει σε σημείο να ντρέπομαι που υπάρχω...." συνέχισε και αναστέναξε.