Dark Secrets: The Game Of Blood

Παρελθόν και παρόν

"Όλα συνδέονται τόσο άψογα διαολεμενα μεταξύ τους ...''

7 μήνες μετα Ρώμη ,Ιταλία
(Καρινας PoV)

Σκοτάδι,πόσο πιο μαύρο μπορει να γίνει αυτή τη βραδιά. Μια βραδιά που η ζωή μου κρέμεται από μια κλωστή.  Μια γαμημένη μεταξένια λεπτή κλωστή. Εκείνος κρατάει την μια άκρη της ενώ η άλλη καταλήγει στο γκρεμό. Πόσο πιο λυπηρό και αξιολύπητο ακούγεται αυτό για μια γυναίκα σαν εμένα. Δεν θα του δώσω την ικανοποίηση όμως. Αν είναι να πεθάνω θα το κάνω με το κεφάλι ψηλά. 

Έχει αρκετή ψύχρα έξω, δεν κρυώνω όμως όσο συνήθως. Εκείνος φρόντισε έτσι, ώστε να μην ξανανιωσω ζεστασιά. Να μην ξέρω τι σημαίνει ζωή. Μπαίνω στο δωμάτιο και κλείνω την μπαλκονόπορτα. Αυτή είναι η ζωή μου τους τελευταίους 7 μήνες. Μπαλκόνι δωμάτιο, δωμάτιο μπαλκόνι.  Παρουσιάζω τον εαυτό μου σαν μια διαφορετική εκδοχή της αδερφής μου. Ποιος να μου ελεγε τοτε, πως η Κλάρα πεθανε και δεν διέρρευσε πουθενα ; Πλέον ξέρω...

Η αλήθεια είναι πως δυσκολεύομαι να το διαχειριστώ. Δυσκολεύομαι να ακολουθήσω τους ηλίθιους κανόνες του. Όλα εκείνα τα πρέπει και τα μη που μου βάζει... Τις εκρήξεις θυμού που τον διακρίνουν...
Βαρέθηκα τις εντάσεις, βαρέθηκα τους τσακωμούς... Τα σιχάθηκα.

Αν και δεν με έχει κλειδωμένη πλέον και πάλι ζω σαν φυλακισμένη. Μου λείπει το σπίτι. Μου λείπει η πατρίδα μου , τα πάντα... Και με την λέξη πατρίδα εννοώ το σπίτι μου. Την Αυστραλία.  Το Σικάγο για μένα έγινε παρελθόν χρόνια πριν. Πώς θα ανταπεξελθω όμως σε μια αρρωστημένη κατάσταση μετα απο ολα όσα έχουν γίνει; Άφησα την Καρινα Χάρτ να γίνει σκόνη. Μια σκόνη που εκείνος φύσηξε και διασκοπιστηκε παντού. Παρουσιάζω τον εαυτό μου σαν σκόνη γιατί πολύ απλά δεν την βλέπεις. Τα κομματάκια της είναι τόσο δα μικρά... Όπως και τα δικά μου , ανάθεμα αν θα μπορέσω ποτέ να τα ενώσω και να βρω τον εαυτό μου .

Ο Λιαμ Κολινς με κατέστρεψε και συνεχίζει να το κάνει. Τόσο καιρό τον έχω μάθει καλά, ξέρω πως το απολαμβάνει να με σπάει. Μου το ειχε πει άλλωστε...

Η πόρτα ανοίγει απότομα και παγώνω. Και Ποιος δεν θα πάγωνε μπροστά στην θέα του; Ξερω πως αργησα να ετοιμαστώ. Και δυστυχώς εχει μανία με το χρόνο. Ηταν ο δεύτερος Κανόνας του. Αδίστακτος, αυτή είναι η λέξη που του ταιριάζει... Ένας ψυχρός εγκληματίας. Ένας γαμημένος εγκληματίας που κατά βάθος αγαπώ... Αστείο έτσι;