Dark Secrets: The Game Of Blood

Η Συμφωνία

"Και τότε εκείνος χαμογέλασε...κι εσύ... Εσύ έσβησες "

Ξενοδοχείο " Μεριντιαν" Λίγη ώρα αργότερα

"Γκαελ ! Έλα αμέσως στο γραφείο μου !" Διέταξε ο Λιαμ και κάθισε αναπαυτικά στην πολυθρόνα του. Ήταν ο άνθρωπος μύθος. Ένα σωστό αίνιγμα για τον επιχειρηματικό κόσμο. Όλοι ήξεραν πως ήταν αρκετά ισχυρός αλλά κανείς δεν ήξερε την πραγματική του φύση και ταυτότητα.

Η πόρτα του γραφείου ανοίξε και ο Γκαελ μπήκε μέσα αμέσως.

"Τι φωνάζεις έτσι μου λες ;" Ειπε και έβαλε το όπλο στη θήκη. Ο Λιαμ ζούσε χρόνια στο επάνω όροφο του μεγαλύτερου ξενοδοχείου της χώρας. Είχε απομονώσει όλο το ρετιρέ για εκείνον και τους άντρες του. Σπάνια έμπαινε άλλος άνθρωπος μέσα. Ήταν σωστό σπίτι. Βέβαια δίπλα του είχε μόνο δύο άτομα τα οποία ήταν και τα πιο έμπιστα αλλά ήταν αρκετά.

Ο όροφος αποτελούνταν από το δικό του δωμάτιο το οποίο ήταν εξοπλισμένο με τα πάντα και αλλά δύο. Κάθε δωμάτιο όμως έμοιαζε με σπίτι. Στον εξωτερικό διάδρομο υπήρχαν άλλες δύο πόρτες. Η μια του Γκαελ και η άλλη του Μαξ. Ο πρώτος ήταν χωμένος μέσα σε κάθε κύκλωμα. Από ηλεκτρονικά μέχρι ναρκωτικά. Όλα περνούσαν από εκείνον πριν καταλήξουν στον Λιαμ. Ο Μαξ από την άλλη ηταν η προέκταση του όπλου του. Ένας από τους πιο θανάσιμος δολοφόνους της χώρας. Οι τρεις τους τα τελευταία 15 χρόνια ήταν ενωμένοι σαν μια γροθιά. Φυσικά και υπήρχαν αρκετοί ακόμα καθώς ο Λιαμ δεν ήταν ένας απλός επιχειρηματίας αλλά στην επιφάνεια έβγαιναν ελάχιστοι.

"Δεν πιστεύω να πήρες τον Ραμιρεζ;" Ρώτησε και ο Γκαελ ξεφυσηξε.

"Με κοροϊδεύεις; Δεν είπες να το καθυστερήσω μέχρι να δούμε τι θα κάνουμε;"

"Ναι το είπα αλλά το αναιρω! Ήθελε να δει την Κλαρα και θα την δει. Δεν χρειάζεται να ακυρώσουμε κάτι..." Ο Λιαμ άρχισε να γελάει σαν διάολος και ο Γκαελ τον κοιτάξε τρομοκρατημένος....

"Είσαι με τα καλά σου ; Η Κλαρα είναι νεκρή!" Είπε και τον κοίταξε. Δεν ήταν μυστικό πως ο Λιαμ είχε ένα αρκετά διεστραμμένο μυαλό που τον έκανε πανέξυπνο. Πάραυτα αρκετές φορές του προκαλούσε άγχος και στρες. Ηταν σίγουρος πως κάτι είχε σκεφτεί. Αλλά δεν μπορούσε να συνδέσει τα κομμάτια μεταξύ τους.

"Περίμενε μέχρι αυριο Γκαελ ... Μέχρι αύριο ..." απάντησε και το βλέμμα του χάθηκε στο παράθυρο...