Dark Secrets: The Game Of Blood

Η αρχή

"Όταν γίνεσαι θήραμα κάποια στιγμή θα γίνεις και θύτης"

3 ώρες μετά Σικάγο Πατρικό Σπιτι

Κάθομαι αμίλητη στο μεγάλο τραπέζι του σπιτιού. Τίποτα δεν έχει αλλάξει εδώ μέσα. Και εννοώ συναισθηματικά. Ακόμα αισθάνομαι την θηλιά γύρω από το λαιμό μου να με πνίγει... Το σπίτι μοιάζει παλάτι εσωτερικά. Δεν έχω ιδέα που βρήκαν τα χρήματα για να πάρουν όλα αυτά τα πράγματα αλλά υποθέτω η αδερφή μου τους βοηθούσε.

Από την ώρα που φύγαμε από την εκκλησία με έχουν αφήσει μόνη στην τραπεζαρία. Ο μόνος λόγος που δέχθηκα να έρθω σε αυτό το ρημαδιασμενο μέρος είναι γιατί ήθελα να το οανω και όχι γιατί με παρακαλούσε η μάνα μου. Ο Θεός να την κάνει... Ήθελα να βρεθώ στα παιδικά μου λημέρια. Έπεσα όμως στο κενό. Ο αέρας δεν φτάνει για να αναπνεύσω. Όλα έχουν αλλάξει και πιο πολύ εγώ.

Δεν μου έδωσαν καν μια εξήγηση για αυτή τη συμφωνία που είπε εκείνος ο άντρας. Θα μου μιλήσουν όμως,είμαι σίγουρη. Δεν θέλησα να κάνω σκηνή μπροστά στην νεκρή αδερφή μου αλλά ξέρω πως εδώ, εδώ θα βγάλω τα σπασμένα μου. Εξοργίζομαι κάθε φορά που σηκώνω το βλέμμα και βλέπω τις φωτογραφίες στον τοίχο. Δεν υπάρχω πουθενά...

Πώς μπόρεσαν να με διώξουν έτσι από την ζωή τους ; Ακόμα κι αν έφυγα έπρεπε να υπάρχει έστω ένα στοιχείο της θύμησής μου σε αυτό το κωλοχανειο.  Είναι ολοφάνερο όμως πως ο διαχωρισμός που έκαναν όλα αυτά τα χρόνια δεν ήταν ιδέα μου.

Θέλω επειγόντως ένα ποτό. Οτιδήποτε θα με κάνει να ηρεμήσω και να μην τα σπάσω όλα εδώ μέσα. Εγώ φταίω, πως μπόρεσα να σκεφτώ πως αυτό το μέρος θα είναι όπως τοτε ; Ούτε στο δωμάτιο μου ανέβηκα ακόμα και αμφιβάλω αν υπάρχει.

Πιάνω το ποτήρι και το γεμίζω. Αισθάνομαι το αλκοόλ να καίει τον ουρανίσκο μου και το απολαμβάνω. Δεν ειμαι του ποτού αλλά την δεδομένη στιγμή θα με ηρεμήσει.

"Από δω και πέρα τέρμα το αλκοόλ δεσποινίς Χάρτ!"

Αφήγηση αλλάζει

Στεκόταν στην πόρτα. Την κοίταζε αυστηρά αλλά παράλληλα είχε αυτό το σκοτεινό βλέμμα που εκείνη αδυνατούσε να εξηγήσει από την πρώτη τους επαφή. Μόλις τον άκουσε άναψε αμέσως σαν το σπίρτο. Είχε σταματήσει τα τελευταία δυο χρόνια να δέχεται διαταγές. Είχε σταματήσει τον πόνο που της είχε προκαλέσει το παρελθόν. Η Καρινα ήταν μια γυναίκα δυνατή πλέον και πάρα τα όσα πέρασε τον πρώτο χρόνο που πήγε στο εξωτερικό κατάφερε όχι μόνο να γίνει ανεξάρτητη αλλά και ψυχρή.