FemLock! AU

•Morstan & Watson•

Harika bir randevudan dönüyordum.Sherly Holmes ile dostluğumun ikinci yılından sonra sonunda kendime bir erkek arkadaş bulabilmiştim.Ciddi düşünüyorduk.Romantik akşam yemeğimizde cesaretlenip evlilik
konusunu açmam ve hoş bir karşılık almamla Baker caddesine olan yolculukta hayâller kurmaya başlamıştım bile...

Bay Hudson'a uğrayıp duygularımı dile getirip erkek arkadaşımdan ne kadar hoşlandığımdan bahsetmek istiyordum çünkü dostum Sherly,bu konuları "gereksiz" buluyordu.

                                      ***

Bay Hudson'ın tebriğini alarak dairemize çıktım.Tam elim kapı koluna gidiyordu ki içeriden gelen üzgün melodiyle olduğum yerde kaldım.Kapıyı açıp içeri girdiğimde Sherly birden irkildi ve nota dizisini değiştirerek daha hareketli bir şeyler çalmaya başladı.Duygularını bastırmaya çalıştığını anlayıp yalandan kurduğu gürültünün ortasında bağırarak "Sherly! Sherly!" dedim ve dostum harika ama benim yemeyeceğim oyunculuğuyla "Ah! Sen mi geldin Johanna? Bugün keyfim gerçekten de yerinde-" dedi.
"Hayır,keyfin yerinde falan değil.Seninle ne kadar uzun vakit geçirdiğimi unuttun herhalde?"
Yavaş adımlarla koltuğuma ilerledim ve otururken "Sherly,lütfen bana o yetenekli ellerinle keman ziyafeti yaşat!" dedim.

Sherly birden rol yapmayı bırakıp omuzlarını düşürdü ve gerçek duygularıyla yayını tellerde gezdirmeye başladı.Depresyonda falan olmalıydı yoksa bu iç karartıcı melodinin başka bir açıklaması olamazdı.

O an düşündüm de dostumun bu hâllerini sadece ben görebiliyordum.Ne kaç senelik ev sahibi ne de meslektaşı değil...Sadece ben.Neden insanlardan uzak durduğunu ve neden kendinden uzak tuttuğunu şimdi daha iyi anlayabiliyordum.Dostum,duyguları olan biriydi ama insanlara bunu belli etmek ona kötü hissettiriyordu.Şanslıyım ki bana numaraları sökmüyor ve duygularını bastırmaya çalıştığında hemen anlayıveriyordum.Çalmayı bırakıp koltuğuna oturdu.Suratı asıktı.

"Hey,neden çalmayı bıraktın?"
"Mutlusun.Keyfini kaçırmayayım dedim."
"Ben mutluyum da sen neden mutsuzsun? Söyle bakalım."
"Evleniyorsun."
"Hey,yavaş ol bakalım! Henüz teklif almadım."
"Alacaksın."
"Ah umarım! Sherly,sonunda buldum.O doğru kişi!"
"Mutlu olman her şeyden önemli Johanna Watson."
"Çok şirin bir kedisi var.Adı Tadya! Her zaman onu göresim var Sherly.Kedisini severken o kadar çekici oluyor ki!"
"Marty Elliot Morstan...Şanslı adammış."
"Sherly! Sen nerden- Agh! Sevgilimi gözetlemeyi bırak! Geçenlerde,beni gecenin üçünde arayıp sokakta birinin onu izlediğini söylemişti.Demek senin adamlarındandı!"

Beni umursamayıp kemanını çenesinin altına aldı ve çalmaya başladı.Asla gözlerini benden ayırmıyordu.Ben de arkama yaslanıp dostuma bakmaya başladım.Saatlerce öyle bakıştığımızı bilirim...

                                       ***

Aylar sonra,beklediğim,evlilik teklifimi almıştım.Ayrıca çok romantikti de! Bir vapur seferinde etrafımızı keman çalan ve şarkılar söyleyen bir grup çevrelemiş,çingene kadın elime gül tutuşturmuş ve sevgilim Marty,diz çökerek cebinden çıkardığı yüzük ile o malûm soruyu sormuştu."Evet!" çığlığımla alkış kopmuş ve sımsıkı birbirimize sarılmıştık.Düğünümde güzel görünmek ve şık bir düğün saçı yaptırmak için saçımı uzatmaya başlamıştım.Elbette Sherly kısa saçın bana daha çok yakıştığını söyleyip durmuş ve her fırsatta "Gerçekten hâlâ kesmeyi düşünmüyor musun?" diye sorup durmuştu.

                                      ***

Michaela'yı ve Gracie'yi 221B'ye çağırmış,birlikte,düğünümüze çağıracağımız kişilerin listesini yapıyorduk.