FemLock! AU

•Veda•

Ayakta duramıyordum.Her ayılıp dostumun adı yazan kara mezar taşını görmemle tekrar bayılıyordum.

Eski dostum,kardeşim,onun eşi ve Ünlü Dedektif Sherly Holmes'un bana dostluk ettiği süreçte kazandırmış olduğu tanıdıklar,onun cenazesinde bulunuyor ve yas tutuyorlardı.

Ölümü,gazetelerde,haberlerde ve internet ortamında duyurulmuştu.Neredeyse dünya,kaybetmiş olduğu bu değerli insan için tanrıya isyan ediyordu.

Eğer kendini öldürmeseydi danışman suçlunun son kalan adamları ömürlerinin sonuna kadar beni öldürmek için çabalayacaklardı.Sherly Holmes,o kadar düşünceliydi ki,onun intikamını almak için uğraşmamamı istemiş ve ayrıca onun için de bir plân hazırlamıştı.Kuledeki kamera sistemine Myra Holmes'un adamları sızmayı başarmış ve duvara yansıtılan videoyu kaydetmişlerdi.Elimizde kanıt olması Jamie Moriarty'i köşeye sıkıştırmış,Sherly'nin kendi kafasına sıkmasıyla birlikte o da mecbur kalıp bizi izlediği odanın sandalyesinde intihar etmişti.

Londra büyük bir pislikten temizlenmiş ve insanlar refah içinde yaşamaya başlamışlardı.

Londra,bir suçlunun ölümünün zaferini kazanmışken aynı zamanda bir kahramanı kaybetmenin yenilgisini yaşıyorlardı...

•

Ölümünden yıllar geçmesine rağmen Ünlü Dedektif Sherly Holmes'un davaları dilden dile dolaşmış ve ismi hep saygıyla anılmıştı.Adına müzeler ve çeşitli kurumlar açılmaya başlanmıştı.

Peki...Bu refah ve huzur benim için geçerli miydi? Asla! Ben hayatımı yanlış yaşamıştım.Gerçek duygularıma kulak vermemiştim.Yanlış kişi ile evlenmiş,kendimden çok sevdiğim insanın canını yakmıştım.Bunlar hâlâ yaşlı bedenimde kalbime yük oluyordu.

Oğlum Scott artık orta yaşlıydı,bir ailesi vardı ve en önemlisi o bir babaydı.Torunlarıma eski dostum Sherly Holmes'u öve öve bitiremezdim.Sherly'nin KOAH hastalığından muzdarip olduğu zamanlarda benimle yattığı odamın yatağının ucundaki sandıkta,belgelediğim tüm davalarımızı saklıyordum.Torumlarım yine bir dedektif hikâyesi dinlemek istediğinde yıllanmış kâğıt küpürlerini çıkarır ve onlara gençliğimde yaşadığım heyecan dolu maceralarımızı okurdum.Elbette Baker caddesinden ve 221B'den ayrılmamıştım.Rahmetli ev sahibimiz Bay Hudson'ın oturduğu dairede şimdi oğlum Scott,karısı ve çocuklarıyla oturuyordu.

•

Yine yağmurlu bir Londra akşamında koltuğumda oturmuş,pencereden bakıyordum.Kafamı eğip de buruşmuş ellerime bakarken gözüme Sherly'nin koltuğu ilişti.Sesini duymayı ne kadar özlediğimi fark ettim.Beni sinirden köpürttüğü zamanları geri getirmek için bile nelerimi vermezdim...
Sağıma baktığımda,duvar kağıdında açılmış olan kurşun deliklerini görmemle yanaklarımdan yaşlar süzülmeye başladı.Omzuma dokunan oğlumun destek cümleleriyle daha bir içten ağlamaya başladım.

"Anne...Emin ol,Sherly annemin ruhu seninle birlikte.O hep kalbinde.İkinci annem olarak bunu hissedebiliyorum...O bizimle!"

Acı gülümsememle omzumdaki eli okşadım.Takma dişlerimle konuşurken titreyen vücudumla oğlumu onayladım.

"O bizimle Scott...Sherly Holmes kalbimde...Her zaman olduğu gibi..."