FemLock! AU

•İlk Davam•Kısım 1•

Sherly'nin "evsiz ağı" diye tabir ettiği sokak çocukları koli ve bavullarımı taşımamıza yardım etmiş,ben de kendi odama yerleşmiştim.

                                        ***

Odama kadar gelen güzel kokulardan akşam yemeği zamanının gelmiş olduğunu anladım.Aşağı kata indim.Geniş oturma odamızın duvar ve penceresinin yakınında konumlanmış masanın üzerinin yemeklerle donatılmış olduğunu gördüm.Enfes manzarayla anında ağzım sulandı.Son basamaktan inmiştim ki elinde tabaklarla mutfaktan çıkan Bay Hudson'la karşılaştım.

"Johanna! Kusura bakma lütfen,adını sormayı unutmuşum.Şükür ki Sherly bana adını söyleme zahmetinde bulundu!" dedi ve fısıldayarak devam etti.

"Tanrım...Böyle incelikleri düşünmesi bazen beni gerçekten de şaşırtıyor!"

İkimiz de içten bir gülümsemeyle birbirimizi onayladık ve yemek sandalyesine oturdum.Ardından Sherly geldi ve masanın başına oturdu,ben ortasındaydım.Israrımızla Bay Hudson da diğer başa oturdu.

Aklıma birden çok yardımları dokunan sokak çocukları geldi.

"Sherly? Şu sokak çocuklarına yardımlarının karşılığı için yemek versek ya? Hem de karınlarını doyurmuş olurlar."
"Evsiz ağı Johanna,sokak çocukları değil.Her biri ben denizin seçtiği zeki,pratik,çevik ve ahlâklı çocuklardır."

Beni böylesine terslerken ağzından "ahlâk" kelimesi çıkması sırıtmama neden olmuştu.

"Hem ben onlara birkaç penny verdim."
"Holmes! Artık bu evde ortağız ve bu tür şeyleri benimle de paylaş lütfen! Taşınan bavullar ve koliler bana aitti.En azından sana ödeme yapmama izin ver!"
"Lütfen yemeğine başla Johanna.Bu tür şeyleri kafaya takmak anlamsız.Masrafa girmiş de sayılmam hem.Bir özür niyetinde olsun."

Beynimin,kişiliğini saptamak için yetersiz kaldığı bir insanla aynı masada oturuyordum.Mesleki verilerim bile yetersiz kalıyor gibiydi.Ne yani? Şimdi de yaptığı kabalıkların farkına varmış bir şekilde gizliden gizliye benden özür mü diliyordu? Anlam bulmaya çalışan bakışlarla Bay Hudson'a baktım.Bizi çok da takmayan tavırlarıyla yemeğine gömülmüş,afiyetle yiyordu.

                                        ***

Yemeğimizi bitirmiş,masayı öylece bırakmıştık.Sherly ve ben karşılıklı,geniş koltuklarda oturuyorduk.Bay Hudson bize bir görünüp "Masayı hâlledersiniz kızlar! Evet,yemeği yapmış ve masayı kurmuş olabilirim ama toplaması ve yıkaması sizden!" dedi.Sherly atıldı.Bay Hudson'ın yüzüne bakmadan konuşuyordu.Onun gözü gazete sayfasındaydı.

"Bu seferlik kaldırsan ya?"
"Ben hizmetçiniz değilim!" dedi ve ardından kapımızı kapatıp kendi dairesine indi.

"Keşke bu seferlik kaldırsaydı.Ne kadar yorgun ve hâlâ yoğun olduğumuzu görmüyor mu?"
"Dert değil Sherly.Ben hâllederim."

Gözü hâlâ gazetede dolaşıyordu.Ben ise "Bu devirde gazete okuyan kaldı mı?" diye içimden geçirirken Sherly Holmes'u izliyordum.
Kadının acayip bir havası vardı ve ben o günün,bulaşıkları hâllettikten sonra biteceğini sanarken Sherly akşamın daha yeni başlamasını sağlayacak bir hareket yaptı.

Koltuklarımızın arasına sehpa koydu ve üzerine gazete sayfasını açtı.Ben ise mutfaktan işleri bitirip çıkmıştım ki alışma evresinde olduğum ev arkadaşımı gazete haberine dikkat kesilmiş şekilde görünce meraklandım.

"Johanna! Masada duran şu kırmızı markerı uzatır mısın?"
"Elbette,buyur."
"Ama ben hiç öyle düşünmüyorum..."

Cümlesini bir gazete haberinin başlığını yuvarlak içine alırken söyledi.Ben de anlam veremedim tabii.

"Anlamadım,ne dedin?"
"Yaklaş Johanna.Baksana,sence de bu olayda bir terslik yok mu? Senin sağlık hakkındaki bilgi birikimin işime yarayabilir."

Tanrı aşkına! Eskiden hemşire olduğumu da biliyor muydu acaba?

Haberde şöyle yazıyordu:

_______________________________

|WEBSTER AİLESİ YASTA|

Geçen günlerde
    aramızdan
ayrılan ünlü ailenin
   en yaşlısı olan
Carol Webster'ın
cenazesi erken saatlerde
Highgate Mezarlığı'na
defnedilecek.
    Cenaze törenine
ünlü akını olacağı
söylentileri var fakat
aile halkı
yaşadığı üzüntüden
dolayı bunu pek de
umursamıyor. Aile büyüğü Bayan Webster
tedavisine uzun yıllardır
devam ediyordu.En son
tedavi sürecini 25.12.18
tarihinde tamamlamıştı.
Sisteme sokulacak ve
yapılacak müdahele
kalmadıktan sonra
tedaviye yanıt vermeyen
son ilacı olan KENKO markalı
serumlarla hayata gözlerini
yumdu.
_______________________________

Tuhaf ev arkadaşım "Bu davayı alıyorum!" diyerek yerinden sıçradı.Her an yeni biriyle tanışıyordum sanki.
"Ne değişken bir kişilik!.." diye düşündüm.

Koltuğundan kalktı ve beni es geçerek odayı turlamaya başladı.Aynı zamanda da kollarını kaldırarak,arada etrafında dönerek,kıpır kıpır hareketleriyle beni bilgilendirmeye çalıştı.

"Baksana,baksana!"

Gazeteyi işaret etti.

"Şu serumlar! Ölümcül hastalığın tedavisinde kullanılan oldukça da pahalı serum markası değil mi?"
"Evet,hatta ben o serumlarla kaç yıl daha yaşayan insanlar gördüm.Hm,haberin devamına baktığımızda tedavi sürecinin başlangıç ve bitiş tarihi birbirine uymuyor gibi."
"Çok doğru!"
"Bu serumu kısa süre içinde tüketmek ne yazık ki hastalığa iyi gelmez."

Kafama bir şeyler dank etmeye başlıyordu.

"Tanrım! Tam tersine! Kötü olur,çok kötü olur!"

Neler olduğunu tam olarak anlamasam da Sherly'nin işaretleriyle hayrete düşüyordum.

"Ne olursa olsun bu güzelim davayı asla kaçırmam! Hele de böyle önemli birinin ölümü! Çok eğleneceğiz,Watson!"
Bunları söylerken adeta deli gibi görünüyordu.

Neler olduğunu anlamaya çalışan gözlerle ev arkadaşımın odanın içinde oradan oraya koşuşturmasını izliyordum.