FemLock! AU

•Arkadaşım Sherly Holmes•

İyi bir işbirliğinden eve dönüyordum.Tanınmış arkadaşım Rob,derginin diğer kurucusu olan Marcus Webb ile fikrimi değerlendireceğini söylemişti.Bağımsız bir dergi ile çalışmak iki tarafın da yararına olacaktı ve ben,erken bırakmak zorunda kaldığım hemşirelik kariyerimin hayatımda yarattığı boş vakti kıymetli işlerle verimli hâle getirebileceğim düşüncesi içerisindeydim.

Erkek arkadaşlarımla hiçbir zaman güzel anılar biriktirememişimdir.Hep bir sorun çıkmış,hepsi hüsranla sonuçlanmıştır.Marcus ile de bir ilişkim olmuştu fakat bu cinsel ilişkiden öteye gidememişti.Kendine hakim olamayan bir kadındım ve güçlü ama konu "ilişkiye girmek" olunca çöküşe geçen iradem beni zor durumlara sokuyordu.Güzelim mesleğimden sırf bu yüzden vazgeçmiştim.Her gün lanetler yağdırdığım ahlâk yoksunu bir doktorun tecavüzü yüzünden...

Saat altı sularında Baker caddesinde,eve doğru yol alıyordum.Beni derin düşüncelerimden koparan şey aniden kafama geçirilen bir torba oldu.Fazlasıyla direndim fakat kollarımda hissettiğim iki güçlü adamın elleri beni etkisiz hâle getirmeyi başardı.En son,bir şekilde bayıltıldığımı hatırlıyorum.Gerisi karanlık...

                                       ***

Uyandığımda etraf kapkaraydı.Sanki boşluğa düşmüş gibiydim.
"Hiçbir şey yok!" diye düşünürken zorla ayağa kalkarak duvarlara süründüm ve bir çıkışın olup olmadığını kontrol ettim.Sanki bir kutunun içindeydim.
Kendimi çok kötü hissetmeye başlamıştım.Aceleci hareketlerimle zifiri karanlıkta ceplerimi yokladım.Umudum telefonumu bulup Sherly'i ya da polisi aramaktı ama üstümde ne montum ne de telefonum vardı.
Dehşete düşmeye başlamıştım.Karanlık bana yaşamış olduğum travmayı hatırlatıyor ve bu beni iyice darlıyordu.
Bilinçsizce etrafa yumruklar savurmaya başladım.Oldukça hızlı nefes alışverişim başımın dönmesine sebep oldu ve aniden yere kapaklandım.Tek yapabildiğim bağırmak oldu.O an aklıma gelen ilk ismi yattığım yerde bayılana kadar sayıkladım.

"Sherly! Sherly! Sherly..."

                                        ***

Gözlerimi yatağımda açtım.Can havliyle kalkmaya çalıştığım yatağıma başımın ağrısı beni geri yatırdı.Başımda Bay Hudson duruyordu ve uyandığımı görünce telaşla içeri koştu.

"Uyandı! Uyandı Sherly! Sen yanına git! Ben de ona su getireyim!"

Odama,elinde minik buz torbasıyla Sherly girdi.Torbayı yanağına bastırıyordu.

"Sherly?..Ne oldu sana?" dedim kafamı yastığımda zorla hareket ettirip yarı açık gözlerimle ona bakarak.
"Sorun yok Johanna,mmm,sadece..."

Bay Hudson,elinde sürahi ve su bardağıyla odaya daldı.Hızlıca onları komodinin üzerine koyduktan sonra tüm dürüstlüğüyle "Sherly'e sağlam bir tane geçirdin!" dedi.
Gözlerim fal taşı gibi açılmıştı.Ağrılarıma aldırmayıp yatakta doğrulmayı başardım ve sorgulayan gözlerle bir Bay Hudson'a bir Sherly'e bakarak "İki adam! Beni kaçırdılar! Beni nasıl buldunuz?!" dedim.
İkisi de birbirine baktı.Bay Hudson endişelenmiş suratı ve ses tonuyla "Sherly seninle ilgilenecektir Johanna.Yine de bana ihtiyacınız olursa dairemde olacağım." dedi.Buruşmuş ellerini barışçıl şekilde sallayarak odamdan çıkmıştı iyi niyetli yaşlı adam.Hemen Sherly'e döndüm.Bana çok endişeli bir şekilde bakıyordu ve bu beni de endişelendiriyordu.

"Johanna,söylemek isterim ki...Her şey geçti.Güvendesin."
"Ne diyorsun Holmes? Onları buldun mu?"
"Johanna..."
"Onları yakalayıp hapse tıktın mı?!"

Gözlerim dolmaya başlamıştı.

"Johanna,sakin ol." dedi en yatıştırıcı ses tonuyla.
"Nöbet geçirdin.O olanlar aslında hiç olmadı.Eve geldin,şuursuz bakışlarını fark edince seni takip ettim.Odana çıktığımızda sinir boşalması yaşadın ve bana saldırmaya başladın ama sorun değil! Lütfen dert etme! Johanna?"

Gözlerimin torbalarına dolan yaşlar özgürlüğüne kavuştu.Titriyor,ağlıyor ve Sherly'nin gözlerinin içine bakıyordum.

"Özür dilerim Sherly...Çok,çok
korktum!..Sherly..."

Bana sıkıca sarıldı.Belki onlarca kez iyi olacağımı sayıklamıştır.Gözyaşlarımı pijamasına akıtmaktan o kadar utanmıştım ki.Fakat o bunu hiç umursamıyormuş gibiydi...

O solgun yüzlü ve duygulardan yoksun olduğunu düşündüğüm kadın,en içten tavırlayla beni kollarının arasına almıştı.
İşte o zaman,bu davranışı yıllarca tanıdığım arkadaşlarımdan bile göremeyeceğimi anlamıştım.