Love Connections [Under Revision]

Chapter 50 --

Angelo's POV

"Chrysa, makinig ka naman!" She jerk my hand away.

"Enough of your explaanations, Angelo! You're just wasting your time pleasing me and you're wasting my time of listening to you!"

"Hindi mo man lang ba ako papakinggan?"

"You're words are not enough to explain everything!"

"Please let's fix this. Hayaan na natin si Stella!"

"Tama na! Parehas lang tayong nagiging kawawa! Then she withdrew her hand.

Hindi ko alam kung bakit nagkaganon. Ba't di man lang niya ako pinakinggan? Her words sharpen me and it's hurting me badly. Bakit parang ang dali lang para sa kanya? Ba't hindi siya nasasaktan? Wala man lang akong makitang luha mula sa mga mata niya? Is this a joke?

All the times na pinagsamahan natin bigla na lang mawawala dahil lang sa hindi mo naintindihan. Hindi mo man lang ako pinakinggan. Mas pinaniwalaan mo pa ang tanging narinig mo. Di mo ba alam na nababaliw na ko?

Palakad lakad lang ako dito sa bahay. trying to think how I caould possibly talk with her. It's really getting me insane! Tapos nabigla ako nang marinig ko ang doorbell! My heart soared. I immediately opened the door with a smile on my face but it rushly faded.

She hugged me like nothing happened.

"Angelo! Babe, I brought you some food. Come one and let's eat?" She closed the door and pulled me and went to the dining table.

"Stella, anong ginagawa mo dito?" Pag nakikita ko siya naalala ko yung mga sinabi ni Chrysa sa akin.

"Binibisita yung boyfriend ko. I'm so happy we can start again and no one can break us apart anymore. You're happy too? I know." Ngumiti siya. Is she happy that I'm suffering?

"I'm not your boyfriend." I eyed her pero nginitian niya lang ako kaya nainis ako.

"You'll be. You will end up on me anyways."

"Wag ka masyadong sigurado sa mga pinagsasasabi mo." She ignored me at hinanda niya lang ang pagkain.

"Siurado ako."

"Dahil sayo, I lost my happiness. You shouldn't be here. Matapos nang lahat pupunta ka dito na masaya na parang walang nangyari." Malamig kong sinabi sa kanya. Yan ang mali sa kanya. Masyado siyang confident. Masyado siyang manhid sa nararamdaman ng iba dahil mas property na kung ano man ang mararamdaman niya.

"Pagtabuyan lang ako, Angelo pero I will never leave you alone." Sinabi niya. Pwede bang tantanan niya na lang ako?

"You're not the one who's handling my life, Stella! You're not making me happy because she's the only one who can do that! You're not maing yourself happy too. Pnipilit mo lang ang sarili mo sa taong ayaw na sayo. Stella, please.. wag kang selfish, please." Napatigil siya sa mga sinabi ko at kita ko ang mga luha na bumabagsak sa mga mata niya.

"No, I won't." Sinabi niya na may pagmamatigas. I kneel infront of her and hold her hand. Bakas ang gulat sa mukha niya.

"Please Stella, Di ko na kaya. Please parang awa mo na. Ibalik mo na siya sa akin. Sabihin mong siya ang mahal ko. Please, pakawalan mo na ako. Please,please please. Mahal na mahal ko siya.." I cried and kept repeating those words to her but she only cried with me. Then I felt that she hugged me.

"You love her? You really truly love her, Angelo?" But I only cried on her shoulders.Pagkatapos inangat niya ang ulo ko at pinunasan ang mgaluha. Tinulungan niya akong tumayo. Pagkatapos nun ay lumabas siya at iniwan ako.

"I really can't please her.." Umupo ako sa sofa habang hawak hawak ang ulo ko.