မာယာကင္းမဲ့ဇုန္ ( မာယာကင်းမဲ့ဇုန် )Complete ( Z+U )

အပိုင္း ( ၃၀)

မာယာကင္းမဲ့ဇုန္
....................... အပိုင္း - ၃၀

                                          တစ္ညလံုးကားကို လံုးဝမနားပဲေမာင္းလာခဲ့တာ အာရံု
ဦးအခ်ိန္ထိေရာက္ၿပီ။ ေနေရာင္ျခည္ေႏြးေႏြးေလးက မပီမျပင္ဝိုးတိုးဝါးတားႀကီးႏွင့္
ညအေမွာင္ကို အႏိုင္ယူကာ တိုက္ထုတ္ေတာ့မည့္အလား ေနမင္းႀကီးအမိန္႔ေပးေနသ
လိုျဖစ္ေနသည္။ ကားကို တပည့္သားေတြအလွည့္က်ေမာင္းေနၾကတာဆိုေတာ့ကား
အေနာက္ဘက္မွာ ေလသာအက်ီၤလက္႐ွည္အနက္ကို ဇစ္ကိုလည္ပင္းနားထိပိတ္ဆြဲ
တင္ထားၿပီး ကားေနာက္ဘက္မွာ ေခြေခြေလးနဲ႔ ၿငိမ့္ၿပီး ေအးေအးလူလူအိပ္ကာ
လိုက္ပါလာတဲ့ မိုက္တီးက ႐ုတ္တရက္သတိရၿပီး မ်က္လံုးကို ျပဴးတူးျပဲတဲႀကီးဖြင့္
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတာင္တန္းေတြပဲျမင္ရသည္။အနားမွာ႐ွိေနတဲ့ လူေတြၾကည့္ေတာ့
ကားေမာင္းတဲ့ လူတစ္ေယာက္ထက္လြဲရင္က်န္တဲ့ လူေတြအကုန္အိပ္ေမာက်ေနတာ
ျမင္ရ၏။ အေျခအေနက အားလံုးပံုမွန္ျဖစ္ေနတာျမင္ေတာ့ မိုက္တီး အေ႐ွ႕ကကား
ေမာင္းေနတဲ့လူကို ဘယ္ေနရာေရာက္ေၾကာင္းလွမ္းေမး၏။

"ဖိုးလံုး ငါတို႔ဘယ္နားေရာက္ၿပီလဲ..."
"မန္းေလးေက်ာ္ျပီဆရာ...ေန႔လည္ပိုင္းေလာက္ဆိုေတာ့ကခ်င္ဘက္ကိုေရာက္မယ္"
"ေအးေအး၊ လမ္းမွာအားလံုးအေျခအေနေကာင္းတယ္မို႔လား"
"ေကာင္းတယ္ဆရာ၊ ဂိတ္သံုးဂိတ္ေတာ့ျဖတ္ၿပီးၿပီ၊ ဂိတ္တိုင္းကို ဆရာမွာထားတဲ့အ
တိုင္း ပိုက္ဆံေပးၿပီး ေက်ာ္ခဲ့တယ္"
"ဒါပဲေလကြာ...ေလာကမွာ ေငြထက္အေရးႀကီးတာဘာမွမ႐ွိပါဘူး...ေငြဆိုတာ ငါ့အ
တြက္ေတာ့ ပထမဘုရားပဲ"
"ဟင္..."
"ဘုရားကပထမ မဟုတ္ဘူးလားဆရာ..."
"ဟာကြာ... ေငြမ႐ွိရင္ ဘယ္ဘုရားမွ မကယ္ႏိုင္ဘူးနားလည္၊ ေငြထက္လြဲၿပီး ငါဘာကို
မွမကိုးကြယ္ဘူး...မ႐ွည္နဲ႔ေတာ့ ေမာင္းစရာ႐ွိတာဆက္ေမာင္း အေျခအေနမေကာင္း
တာျမင္ရင္ ငါ့ကိုေျပာ "
" ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာ..."

                       စကားကိုဒီ့ထက္႐ွည္ေနရင္ ဖိုးလံုးက တစ္ခုခုျဖစ္မွာစိုးေသာေၾကာင့္
သူေျပာသလိုပဲ ၿငိမ္ေနလိုက္သည္။ မိုက္တီးကို ေနာက္ၾကည့္မွန္က တစ္ခ်က္မရဲတရဲ
ေငးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေျပာခ်င္တာေျပာၿပီးသည္မို႔ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပိုက္ထားၿပီး
ေခါင္းကို ဆိုဖာခံုမွာမွီရင္း မ်က္လံုးစံုမွိတ္သြားတာ ျမင္၏။ သူလည္း မိုက္တီးကိုတစ္
ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ဘာမွဆက္မေျပာျဖစ္ေတာ့ပဲ ကားကိုသာ တစိုက္မတ္မတ္ႏွင့္ လိုရာခ
ရီးေရာက္ဖို႔အေရး မိုင္ကုန္ႏွင္ေတာ့သည္။