Aşk'ın Adı: Ceylan

20.Bölüm "Aklımı aldın kadın."

Çömün yorumlara 😂

Şu bölümleri neden kısa yazmamışım hiç anlamam ki. 😂

🎈

Şaşkınlık ve şok aynı şey miydi?

Şok belki de şaşırabileceğinin en üst seviyesiydi. Akli dengeyi kaybettiren, insanı ölüme dahi götürebilecek keskin bir duygu, en kötü dumur olma sahnesiydi. İşte o illet, Ceylan'ın gözlerine, bedenine bir kene gibi yapışmıştı. Daha ağzını açmaya fırsat bulamadan kendini Cihan'ın omzunda kapının önünde bulmuştu. Ortada dönen kumpasın idrakindeydi fakat dili lal olmuş, bedeni kaskatı kesilmişti. Cihan bunu fırsat bilerek arabalarına yaklaştığında Ceylan'ın yavaşça başlayan kıpırtılarını hissediyordu. Karşılarında beliren omzundaki yârinin dilinin çözülmesini sağlamış, bedenini harekete geçirmişti.

"Baran," diye bağırdı olağan sesiyle.

Baran Ceylan için bir can simidiydi. Genç adam da en az Ceylan kadar şaşkındı. Cihan'ı kontrol etmek için gelmişti ama karşılaştığı manzara hiç beklediği gibi değildi. Cihan ise olduğu yerde duruyordu. Arabaya gitmek için bir adım atabilirdi ama Baran'ın yapacağı hamleyi merak ediyordu.

"Yardım et Baran kaçırıyorlar beni."

Hala çırpınmaları devam ediyordu. 'Karısının' medet umduğu adama baktı. Elleri cebinde öylece izliyordu. Ailesinin de şaşkınlığının elbette farkındaydı ama Cihan gözlerini karartmıştı, buradan çıkacaksa Ceylan'la çıkacaktı başka oluru yoktu artık. O da isterdi güle oynaya İstanbul'a dönmeyi, ama buna mecbur kalmıştı. Şimdi yoluna kim çıkarsa çıksın ezmekten hiç gocunmayacaktı. Dakikalar geçtikçe gerginlik artıyordu Ceylan'ın da sabrı taşıyordu. Cihan'ın sırtına yumruklar atmaya başlamıştı. Öyle sıkı tutuyordu ki onun kıskacından kurtulmak mümkün değildi. Baran'a dönerek öfkeli gözleriyle tüm çirkefliğini kuşanarak bağırdı.

"Mal gibi bakacağına gelip kurtarsana beni."

Gülümsedi Baran. Ceylan sanki bu gülüşün bir kurtuluş olduğunu düşündü ve o da gülümsedi. Çırpınmayı kesmişti. Gözlerini Cihan'a çevirip gülümsedi bu sefer Baran. Kara gözünü kırpıp arabayı işaret etti. O zaman derin bir nefes aldı Cihan. Bir an işine köstek olmasından çok korkmuştu.

"Yolunuz açık olsun," dedi duyulabilecek bir sesle.

Cihan da teşekkür edercesine gülümsedi. O an ne döndüğünü idrak edemedi genç kız. Baran'ın gelip onu almasını beklerken Cihan'la gülüşmelerini izledi huşu içinde. Sonra söylediği sözleri tarttı kafasında. Omzunda durduğu beden hareketlendiğinde bir çığlık firar etti dudakları arasından. Arabanın kapısı açıldığında sonunda o geniş omuzlardan aşağıya indirilmişti. Cihan özenle Ceylan'ı arabaya sokmaya çalışırken minik bedeniyle arabanın kapısına çıkıp işaret parmağını Baran'a doğru salladı.

"Ben o yolları sana..." Devamını getiremedi, kötü bir şey söylememek için dudaklarını birbirine bastırdı.

"Yolunuz açık olsunmuş, pislik!" Öfkesini nasıl atacağını şaşırmıştı. Cihan'a dönüp ellerini bedeninden itti. "Sen de ittirip durma be!"

Ceylan'ın bu haline kahkahalarla gülmek istiyordu ama bunu evlerine sağ salim gittiklerinde yapacaktı. "Çok ayıp karıcığım!" Dedi 'pislik' sözüne ithafen.