Trapped In The Past (COMPLETED)

Chapter 22

Chapter 22

Whisper

I went home feeling so wounded. Mabuti na lang at may cash ako at may naipangbayad ako sa taxi. I tried so hard to stop my stupid tears from falling. Hindi siya sumunod sa akin noong umalis ako. At mas nakadagdag lang iyon sa sakit na nararamdaman ko. It's only mean one thing, hahayaan niya lang na hindi kami magkaayos. Hahayaan niya lang na magkaaway kami. Palilipasin namin ang gabi na hindi magkaayos. I smiled bitterly.

Naligo ako at nagbihis ng pantulog. I texted mommy na nauna akong umuwi. I know she's already wondering why I'm acting weirdly.

Ako:

Mom, nakauwi na ako. I'm sorry I left. Hindi na ako nakapagpaalam.

Pagkasend ay humiga na ako. Napangiti ako ng mapait. Even no texts from him. I sighed then closed my eyes. Mabuti na lang at agad akong tinangay ng antok at nakatulog agad ako.

Kinabukasan ay tinanghali ako ng gising. My eyes hurt for crying last night. Ipinilig ko ang ulo ko at bumangon na. Kagabi ay nagising ako nang may pumasok sa kwarto ko. It was mommy. I guess it's already midnight when they arrived.

Naramdaman ko ang kaniyang pag-upo sa aking kama. Nagpaggap akong tulog. I heard her sighed.

"Do you have something to tell me?" I heard her whispered.

There was a moment of silence until she spoke again. "You know you can tell me anything... I'm your mother so don't hesitate to tell me all your secrets, okay?"

Nanatili lang akong nakapikit. Katahimikan muli ang namayani bago ko naramdaman ang pagdampi ng labi ni mommy sa noo ko. Pagkatapos ay naramdaman ko ang pagtayo niya mula sa aking kama.

I opened my eyes when the door of my room closed. I don't know why I can't tell my parents about Joel. There's something that stopping me from doing it. I don't know if I'm just afraid or what. I don't know what it is. Pero may pakiramdam ako na may mangyayaring hindi maganda kapag sinabi ko sa kanila ang tungkol kay Joel.

Bumaba ako pagkatapos kong magbihis. It's saturday today at walang pasok. I'll just stay in our house the whole day dahil wala naman akong gagawin. Then I remember Joel. Sinabi niya sa akin na makikipagkita siya sa akin ngayon. Hindi ko alam kung makikipagkita ba ako sa kaniya. We fought last night. Nagkasagutan kami at pinaratangan niya ako. I'm still mad at him for accusing me.

At iyon nga ginawa ko. Wala akong ginawa maghapon kundi ang manood ng movies, kumain, matulog at magbrowse sa internet. I texted Francis and I told him to come over pero may gagawin daw siya. At dahil wala naman akong ibang kaibigan ay wala akong nakausap man lang.

I'm so bored!

Nananakit na ang mata ko kakacellphone at kapapanood ng TV. Natulog na ako kanina at kagigising ko lang. Hindi pa naman ako ginugutom kaya nagstay na lang ako sa kwarto ko. I stood up and walked towards the balcony. It's three in the afternoon at umalis si mommy at daddy kanina noong one. Gusto ko sanang sumama kaso natatakot ako na tanungin nila ako tungkol kagabi.

Naitext ko na rin si Ate Jean tungkol sa biglaan kong pag-alis kagabi. I said sorry at okay lang naman daw. She's worried dahil baka daw may nangyaring masama sa akin lalo na't sinabi kong nagtaxi lang ako kagabi. But I told her I went home last night safe and sound.

I felt my phone beeped. Bumilis ang tibok ng puso ko. Mabilis kong kinuha ang cellphone sa bulsa at nakita king galing iyon sa kaniya. Hindi ko maipagkakailang hinintay ko ang kaniyang text. I want us to make up. Gusto ko talagang magkaayos kami. But he hurt me with his painful words lastnight. Hindi ako ang mauunang magtetext sa kaniya dahil sa matibay na pagkakagawa ng pride ko.