Trapped In The Past (COMPLETED)

Chapter 33

Chapter 33

Father

"Ladies and gentlemen, This is Rafael Singson, your pilot for today. I am now advising everyone to please prepare yourselves for our safe landing in 5 minutes. Please be ready and just sit back and relax. Thank you and welcome to the Philippines."

Nakangiti akong lumabas ng eroplano kasabay ang kaibigan kong si Mizzie nang makapagland na kami. Ipinikit ko ang mata ko nang tumama ang sinag ng araw sa aking mukha. Ah. It feels like home. Damang-dama ko ang pamilyar na klima ng Manila. Mainit hindi katulad noong nasa ibang bansa pa kami.

"Let's meet if you're not busy, okay?" my Filipina-australian friend, Mizzie Carvajal said while we're walking side by side towards the door of the airport.

I nodded and smiled at her. "Sure! Sure! I'll just call you when there's a free time." I answered.

"Oh! I'll look forward to that." she said excitedly.

Ngumiti na lang ako at hindi na nagsalita. I'm tired and I just want to rest. We had been in a long ride. At mas lalo akong napagod dahil sa kaaassist ng mga passengers. Lalo na iyong mga batang makukulit. Mas lalo ko tuloy namiss ang anak ko.

I want to go home right now and hug my son but I need to go to my boss. Magpaalam muna ako ng pormal sa kaniya at baka may habilin pa siya sa akin bago ako magbakasyon.

"Hi, ladies!" si Rafael na sumabay din sa aming paglalakad ni Mizzie.

Ngumiwi ako at inirapan siya. But the jerk just laughed at me and he even pinch my cheeks!

"You're so grumpy, Miss. Mas lalo kang pumapanget." halakhak niya.

Inis ko siyang hinampas sa kaniyang balikat. "Shut up, Raf. I'm tired. Baka masuntok kita." sabi ko at inirapan siya.

Pero imbes na tumahimik ay mas lalo pa niya akong kinulit hanggang sa makapasok kami sa airport.

Nagulat ako nang may biglang kumuha sa stoller na hila hila ko sa likod. Bago pa ako makaalma ay tumakbo na palayo si Rafael dala dala ang stroller ko. Hindi ko maiwasang mapabuntong hininga sa inis. Rafael Singson is pretty annoying. Wala na siyang ibang ginawa kundi ang kulitin at inisin ako habang nagbibiyahe kami sa himpapawid. For a pilot, hindi mo aakalaing ganiyan siya kakulit. He likes pissing me off at ako naman ay agad na napipikon kaya madalas kaming mag-away. We're adult now for pete's sake.

"Bakit kasi hindi mo na lang sagutin si Raf, Ariann. Gustong gusto ka nun," natatawang suhestiyon ni Mizzie.

Kumunot ang noo ko at napailing. "I don't have time for that. My son is my priorities right now, Mizzie." sagot ko.

Ngumiwi siya sa sinabi ko at humalukipkip. "Wala ka bang balak bigyan ng Papa si Nico? I know you know that Nico wants a father, hindi niya man sabihin sayo. Narinig ko kayo habang nagvivideo call kayo last week and I heard him mention the event. Iyong family day sa school nila."

I sighed as I listened to her. Ewan ko. Alam ko namang nahihirapan ang anak ko dahil wala siyang Papa pero hindi ko naman pinaparamdam sa kaniya na wala siyang ama. I am his mother and at the same time his father. We don't need his father anymore. May Lolo at Lola naman siya at may mga Titos at Titas pa siya na lahat ibinibigay sa kaniya. And I'm here too. Kaya kong mahalin ang anak ko katulad ng pagmamahal ng isang ama.

Marami ang nagtatangkang manliligaw sa akin. At kapag nararamdaman ko na ang kanilang motibo ay inuunahan ko na agad sila. I told them I already have a son at ang ilan ay tanggap ako pero ang iba ay hindi na ulit nagpapakita sa akin. It's okay for me, anyway. Wala namang kaso sa akin kung walang magkagusto sa akin. Like what I've said awhile ago, my son is my top priority right now.