Vulcanus [bxb]

~bölüm yetmiş beş~

"Hem sihirliyim hem gerçek na na na na na, 
Artık burdayım nana herkese yardım edecek.
Gündüz insan gece bez bebek,
Bu sırrımızı kimse bilmeyecek."

Kenan girdiği odaya bakmadan kapısını yavaşça kapattı ve dışarı çıktı.

Gökyüzü onu gördüğünde "Kenan,"diye seslendi arkasından.

Çağıl mayışmış bakışlarla arkadaşının göğsünde yatmaya devam etti, sersemlemiş bakan kahvelerini ekrandan ayırmadı.

Kenan sessizce kapıyı kapattı ve Gökyüzü'nün yanına oturdu.

Dudak oynattı. "Ne oluyor burada?"

"Evrim yol vermiş,"diye aynı şekilde karşılık verdi Gökyüzü.

Kenan kaşlarını çattı sadece.

Gözleri Gökyüzü kadar mavi olan odasında tur attı. Minik çalışma masası, açık mavi yatağı ve bembeyaz perdelerine baktı. Kütüphanesi olmadığından kitaplarla birlikte koyduğu DVD'leri yatağın karşısındaki boşluktaydı.

Gökyüzü kendisini Kenan gibi yakışıklı bulmadığı için odasına ayna sokmuyordu.

Ayrıca aynalardan da korkuyordu.

Özellikle hava karardığı an bir yerde ayna karşısında oturduğu zaman kriz dahi geçebiliyordu.

"Lilu uyudu,"diye mırıldandı Kenan.

"Yemeğini yedi mi?"

"Yedi."

Gökyüzü başını salladı ve ruhu çekilmiş gibi duran dostunun saçlarını okşadı.

"Talibin var bu arada,"diye devam etti Kenan.

Gökyüzü'nün dudakları usulca aralandı. Çağıl'a duyduğu üzüntüyü bu şaşkınlık bir anda bastırdı.

"Beni beğenen bir canlı mı var?"dedi alayla.

"Kampüsten. Adı Nazlı." Kenan telefonundan küt saçlı kızın Instagram profilini Gökyüzü'ne gösterdi.

Gökyüzü kızın ne kadar güzel olduğunu fark etse de buruk bir gülümsemeyle "Tarzım değil,"dedi.

Kenan nefesini bıraktı.

"Artık yeniden birileriyle başlaman gerekiyor, biliyorsun değil mi?"

"Bilmiyorum,"dedi Gökyüzü gülümseyerek.

Ağlamamak için gülümsüyordu yine.

Çağıl "Bir adım atsan senin için iyi olur,"dedi kuru sesiyle.

"Beğenmedim işte. Dedim ya."

"Beğendin, kaçıyorsun sadece."

"Beni evlendirmek için bütün komşu kızlarını eve dize anneme benzemeyi kesecek misin?"dedi Gökyüzü sertçe. "Daha yirmi iki yaşındayım. Önce kendine bul hem, yirmi yedine gireceksin."

Kenan "Sonsuza kadar kaçamazsın,"dedi.

"Tamam, kızla randevuyaya çıkayım, sevgili olayım, şans eseri hiç olmasın ve evlenelim. Evlendiğim gece kabusumla yüzleşeyim, değil mi?"dedi Gökyüzü dolu gözlerle.

Devam etti. "Annem beni yine tedavi ettirmeye çalışsın, babam da kalkacak kız bulamamışsındır diye dalga geçsin, ha?"

"Aseksüel olman aşık olmana engel değil,"diye fısıldadı Çağıl. Biliyordu arkadaşını. Aşk ona da uğramıştı.

"Bir zaman sonra herkes için öyle. Kalp kırıklıkları istemiyorum. Daha öpüşemiyorum bile! Kendimi iğrenç hissediyorum! Anlamıyor musun Kenan? Ben ne senin gibi, ne Çağıl gibiyim. Ucubeyim!"

"Değilsin." Çağıl ona sarıldı.

"Aşamıyorum bunu..."

"Aşmak zorunda değilsin. Bununla yaşamalısın. Benim gibi, LGBTI bireylerinin yaptığı gibi..."

Gökyüzü ağlayarak başını dostunun omzuna gömdü.

"Hem iyi yanından bakamaz mıyız? Güçlü hisler yaşayıp benim gibi güzelce dağılmıyorsun. Her gece uyumak üzereyken düşünmüyorsun onu. Delirmiyorsun,"dedi Çağıl çatlamış sesiyle.

"Bir de ben seni teselli edecektim,"dedi Gökyüzü dolu gözlerle gülerek.

Çağıl akan gözyaşını sildi. Gökyüzü ona daha sıkı sarıldı.

Kenan düşük bir sesle "Ben su getireyim sana,"dedi.

"Siktir git,"dedi Gökyüzü. O küsmüş sesiyle konuşmuştu yine. "Ailem gibi davranma bana."

Kenan mutfağa girdiğinde gözlerini kapattı.

Tezgaha yaslanırken ağlayacak kadar çöktüğünü hissetti.

Ailem gibi davranma bana.

Onun mutlu olmasını istiyordu sadece.

Yine hata yapmıştı.

Çağıl mutfağa girip dolaptan bira çıkardı. "Bu ağır bir şey, Boş Boğaz. Benimle tanışana kadar kabullenmiyordu, LGBTI hakkında fazla bilgisi yoktu, şimdi bile zor kabul ediyor. Kaçıyor, anlıyorsun onu, değil mi?"

"Nasıl anlamam? Kızmıyorum da, kızamam,"dedi Kenan.

Çağıl buruk bir şekilde gülümsedi. "Kendi haline bırak o zaman."

"Tamam. Ya sen?"diye sordu.

"Ben mi?"

"Sen iyi misin?"

"Burası hariç,"deyip kalbini gösterdi Çağıl gülerek.

"Onu sessizce Bez Bebek izlediğinde fark ettim."

Çağıl bir kahkaha attı.

Gökyüzü de ikili gülüşürken mutfağa girdi.

Bir şey demeden Kenan'a sarıldı. Bu onun özür dileme şekliydi.

Kenan da gevşediğini hissedip ona sarıldı.

Çağıl'ı ortalarına çektiler.

Çağıl "İyi ki varsınız,"dedi yumuşak bir sesle.

Ve ikili ona daha çok sarılırken sesle ağlamaya başladı.

Sesi kısılana kadar, onlara sarılarak ağladı.

Evrim'e karşı içine dolan nefreti fark etmeden.

Ah nihayet aseksüel bir karaktere yer verdim! Ne düşünüyorsunuz :')

FENA MI OLUR GÖKYÜZÜ'NE DE KİTAP GELSEE

Bu arada Lilu Gökyüzü'nün kedisi 💛