Looking Back (1&2) (COMPLETED)

CHAPTER 1 - I WON'T GIVE UP

CHAPTER 1 – I WON’T GIVE UP

a/n:

wooooh!!! 3k na reads ng LOOKING BACK BOOK 1 :))

ANG BILIS AHEHEHEHE :))

SO ITO NA PO ANG PROMISE KO SA INYO :))

2 CHAPTERS FOR YOUR COOPERATION :))

AND TOM ANG PANGATLO :))

THANKS 

*******************************

*STELLA’S POV*

Sabi nila... memories are the images painted in your life.. ito ang mga bagay na panghahawakan mo hanggang sa nabubuhay ka.. Masaya man, malungkot man, nakakaiyak man, nakakatakot man o kahit ano pa man.. sila magbibigay buhay sayo.. In every memories we created, people are always involved..they are the one spicing up every bit of it.. 

But in my case, I don’t know where will I go..

There is a missing vague memory...

I don’t know where to start..

I have this feeling that I lost something really important, but when I will start thinking about it, nag-uumpisa na kong maguluhan sa kung ano nga ba ang totoo..

3 months have passed, pero patuloy pa rin ako sa medication.. My mom is always with me whenever I need to go to doctor for therapy.. the doctor said that everything is normal.. naaalala ko lahat ng mahahalagang tao sa buhay ko.. pero pag tinatanong na nila ako about doon sa lalaking kapatid daw ni Joy.. 

I can’t really figure out who is he and kung paano kami nagkakilala.. hindi ko rin alam kung bakit ko siya nakalimutan... sabi nila kami daw.. pero hindi ko matandaan..

Kapag tinatanong nila ako kung bakit kami nag-away ni Steph.. laging sagot ko, may pinag-aawayan kami pero hindi ko alam kung ano..

Everytime na magkakabonding kami nila Joy, Mica at Joan., tinatry nila ipaalala sakin lahat about dun sa lalaking yun.. pero sa bawat sinasabi nila.. parang lalong sumasakit ulo ko

Napakablangko ng memorya ko pagdating sa kanya..

Sabi din ng doctor, wag ko daw pilitin sarili ko alalahanin lahat.. makakasama lang daw sakin yun.. hayaan ko na lang na kusang bumalik lahat..

Pero feeling ko habang tumatagal.. parang lalo akong naguguluhan..

Haaaaaaaaayyyy... 

“girl ang lalim na naman ng iniisip mo” nagulat ako sa biglang pagkalabit sakin ni Joy.. andito kasi kami ngayon sa garden ng school, break time kasi namin that’s why we decided to stand by here.. nakatalikod ako sa kanila habang sila masayang nag-uusap-usap.. 

Umayos ako ng upo at humarap sa kanila.. “wala.. marami lang iniisip”.. pinaglaruan ko yung bote ng mineral water na nasa harap ko..

“remember what the doctor said? Don’t force yourself.. let it be” Joan..

Tumingin silang tatlo sakin at inaantay yung sagot ko.. “I know.. pero syempre tinutulungan ko din sarili ko.. gusto ko kasi malaman kung bakit siya lang ang nakalimutan ko.. iniisip ko kung bakit, paano..” I just let out a heavy sigh trying to control all the worries.. 

“dadating ka din diyan.. hinay hinay lang.. time will let you reveal what’s real” Mica..

Sandaling namuo ang isang katahimikan sa pagitan naming apat... hindi ko din kasi alam kung ano sasabihin ko... nabasag lamang ito ng dumating ang isang taong nagpapasakit ng ulo ko kanina pa..