Looking Back (1&2) (COMPLETED)

CHAPTER 8 - I'LL BE THERE

CHAPTER 8 - I'LL BE THERE 

SA MILYONG MILYONG TAONG NAKILALA MO, IIWAN KA NILANG LAHAT..PERO MAYROON KANG MAKIKILALA NA KAHIT KELAN HINDING HINDI KA NIYA PABABAYAAN  KAHIT GAANO KA PA KASAMA, KAHIT GAANO MO SIYA IPAGTABUYAN.. 

TATANGGAPIN KA NIYA NO MATTER WHO YOU ARE :))

AND I HOPE MAKILALA MO DIN SIYA:))

SWEAR.. :))

I LOVE THIS CHAPTER:))

****************************

*ENZO'S POV*

she's awake.. and  I'm glad she's still.. 

no matter how many times I convince myself that any moment she's gonna leave me.. I end up crying, cause I'm not yet ready...

that's why everytime she close her eyes.. there's always fear inside me... baka hindi ko na kasi siya makitang gising.. hindi ko na makita yung mga ngiti niya..

I know, sa tingin ng iba masama si Steph.. pero, sa mga mata ko, siya yung Steph na naging rason bakit ako tumino.. 

kaya ngayon, gusto ko iparamdam sa kanya lahat ng pagmamahal ko.. ganun naman talaga diba? kapag mahal mo.. tanggap mo kung ano at sino siya.. 

"Steph buti naman at naaalala mo na kami" mama ni Steph..

"opo mama.. ma, s-salamat dumating na kayo" her voice started to crack and tears clouded her eyes..

I think I need to leave them for a while.."tita, tito labas po muna ako" 

"sige" tito Ricardo

********************************

nagstay muna ako dito sa labas ng room ni Steph.. iniwan ko muna sila ng mga magulang niya para magkaroon ng time makapag usap.. thankful ako dahil dumating na rin sa wakas parents niya.. isa rin sa dahilan kung bakit naging ganon si Steph dahil wala ang atensyon sa kanya ng mga magulang niya, kahit na only child siya.. pero parents will always be parents.. sariling dugo at laman nila yun kaya hindi din nila matitiis.. 

ayoko sanang isipin, pero.. kailangan ko na nga bang tanggapin na any moment mawawala na siya sakin??

parang ang hirap naman gumising sa loob ng dalwang buwan, na lagi mong iisipin  kung gigising pa ba yung babaeng mahal mo..

bigla naman lumabas si tito Ricardo kaya napatayo ako..

"tito"

bigla niya naman ako nginitian.."Enzo.. salamat" 

di ko man alam kung saan exactly nagpapasalamat si Tito.. ngumiti na lang din ako.."wala po yun tito"

"sorry din"

"wala po kayo dapat ihingi ng sorry.. wala naman po kayong ginawa sakin.. si Steph na lang po ang alalahanin natin.. kailangan niya po tayo ngayon"

bigla naman napayuko si tito.."hindi ko nga alam pano ako magsisimula bumawi sa kanya"

"kelangan niya lang po kayo sa tabi niya ngayon tito.. kayo po ni tita.. sabik  po siya sa alaga ng magulang.. hanggang pwede pa tito gawin na po natin lahat" ayoko man isipin.. pero kailangan na rin namin ihanda yung mga sarili namin.. pero hindi pa rin ako mawawalan ng pag-asa.. kung kailangan ko hatakin ang bawat oras para magtagal siya gagawin ko..