Μάθε Με Να Αγαπώ [ᴛ.ᴍ.ʟ] ✔️

🌻Κεφάλαιο 4🌻

Γυρνάω τρομαγμένη και βλέπω την Ρία με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Κάπως σοκαριστική η φάτσα της σε συνδυασμό με το σκοτάδι, έχω να πω.

-Είμαι τόσο περήφανηηηη για σένααα!!!, λέει  και με αγκαλιάζει.
-Γιατί; Ρωτάω δήθεν ανίξερη.
- Μην το παίζεις κινέζα σε μένα. Σας είδα που χαλβαδιαζόσασταν. Απέναντι καθόμουν.
-Δεν χαλβο...τέτοιο. Απλά του ζήτησα συγγνώμη για πριν, απολογούμε.
-Έλα τώρα...ούτε τα πιτόγυρα δεν κοιτάς έτσι. Και από ότι κατάλαβα και αυτός σαν πιτσούλα σε κοιτούσε.🍕
-Δεν πας καλά, λέω και κοκκινίζω ανεξήγητα.

Με το που με βλέπει γουρλώνει τα μάτια της.
-Τον ερωτεύτηκες;;;;
-Τι λες μωρέ Ρία. Σήμερα τον γνωρίσαμε ποτέ πρόλαβα να τον ερωτευτώ;! Λέω θυμωμένα και τις ρίχνω ματιά του τύπου είσαι-χαζή-ντιπ-για-ντιπ-κοπέλα-μου.
-Πάντως δεν το αρνήσαι, λέει και γελάει σατανικά.

-Αμάν! Έχουμε αργήσει!, λέω ενώ κοιτάω το ρολόι μου. Προχώρα Ρία!
-Γιατί τι ώρα είναι; ρωτάει ενώ κοιτάει το κινητό της. Ουιι μάνα μου!!! Θα με σκοτώσει το μάδερ Χρύσα! αναφωνεί πιάνοντας με αγκαζέ και τρέχουμε.

Στο δρόμο την έχει πιάσει λογοδιάροια. Έχει σχεδιάσει τον γάμο μου με τον Άλεξ, έχει πάρει την πρωτοβουλία να μας παντρέψει και να γίνει νονά στο πρώτο παιδί
Ενώ λίγο πριν φτάσουμε αμφιταλαντευόνταν αν πρέπει να αγοράσουμε μπουμπουνιέρες ή να φτιάξουμε χειροποίητες. Είναι τελείως τρελή, αλλά την αγαπώ:)

Μπαίνω στο δωμάτιο μου και με μια βουτιά πέφτω στο κρεβάτι μου. Υπέροχο κρεβάτι διπλό με χοντρά παπλώματα και κουνουπιέρα δαντέλα. Πολύ μου αρέσει που είμαι μοναχοπαίδι και κακομαθημένη σε τέτοια θέματα. Τι θα μπορούσα να κάνω με τον Άλεξ σε αυτό το κρεβάτι;!!!😏

Όπα κάτσε τι σκέφτηκα μόλις τώρα;;;;;😨 Ρε δεν πάω καλά! Τι σκατά κάθομαι και σκέφτομαι;;; Κάτι να απασχοληθώ να μου φύγουν οι ιδέες. Κάτι να απασχοληθώ... Σηκώνομαι και βλέπω το τσέλο μου. Ορίστε τι θα κάνω! Χέστηκα αν είναι αργά και ξυπνήσω τη γειτονιά. Πρέπει να κάνω κάτι να απασχολήσω το μυαλό μου.

Παίζω ένα τυχαίο κομμάτι,προσπαθώντας να έχω στο μυαλό μου μόνο παρτιτούρες. Τα καταφέρνω και ξεχνάω τις βλακειες που σκεφτόμουν.

Τότε η πόρτα χτυπά και με αναγκάζει να βγω από το κόσμο που ταξίδευα.

-Τι κάνεις τέτοια ώρα, θες να ξυπνήσεις το πατέρα σου; λέει η μάνα μου και φεύγει χτυπώντας μου την πόρτα. Σταματώ αμέσως, γνωρίζοντας τι πρόκειται να ακολουθήσει αν ξυπνήσω τον κύριο Διοικητά. Σηκώνομαι και βάζω το τσέλο στη θήκη.

Ο κύριος Διοικητής. Χαμ. Δύσκολος άνθρωπος ο πατέρας μου. Σκληραγογημένος και η προσωποποίηση της σοβαρότητας, χωρίς καμιά ειρωνεία. Αστυνομικός. Δουλεύει συνεχώς και χρειάζεται ύπνο. Αν τον ξυπνήσουμε αρχίζει τις φωνές. "Δεν με σέβεστε! Όλα για εσάς τα κάνω! Για σας δουλεύω σαν σκυλί! Απαιτώ λίγες ώρες ξεκούρασης!" και άλλα τέτοια που τα έχω σχεδόν αποστηθίσει. Κάθε φορά ακούγεται η  ίδια κασέτα.

Βυθίζομαι κάτω από τα σκεπάσματα μου και τυλίγομαι σαν γιουβαρλάκι. Κλείνω τα μάτια μου και στο μυαλό μου έρχονται αυτά τα γαλάζια μάτια που τόσο τάραξαν τη μέρα μου.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
Χέι πολυαγαπημενοι και πολυαγαπημένες😋

Δεν βλέπω σχόλια και παρεξηγούμαι😟😭😓
Άλλα ποιος θα επανορθώσει;;;Εσείς!😁

Ναι τώρα τρέχουμε 😅😅😅

Φιλούμπες👄💝