Μάθε Με Να Αγαπώ [ᴛ.ᴍ.ʟ] ✔️

🌻Κεφάλαιο 8🌻

▫️ γήπεδο
🔹Φαστφουντάδικο (του Μήτσου)
🔸 σπίτι Γιάννη

(Άλεξ)

Ανοίγω την πόρτα και βγαίνω έξω. Στα σκαλιά κάθεται ο Γιάννης και χαζεύει στο ίνσταγκραμ. Πάω και κάθομαι δίπλα του, ενώ η μούρη μου είναι ακόμα ένα με το πάτωμα.

- Μαλάκα δεν φαντάζεσαι τι έπαθα. Κατεβαίνω κάτω στο υπόγειο και κάνει ένα μπαμ η πόρτα και πάω να την ανοίξω και σκαλώνει ρε φίλε η βλακεία και...

Σηκώνω το πρόσωπο μου και το  καλύπτω με τα χέρια μου αναστενάζοντας βαριά. Βγάζω τις παλάμες μου και κοιτώ στο κενό.

- Τι έχεις ρε;ρώτησε ο Γιάννης.
- Τίποτα, λέω αλλά έχω την  ανάγκη να το βγάλω από μέσα μου.
- Πριν που ήμουν πάνω, ήμουν με μια κοπέλα που γνώρισα πρόσφατα από το φροντιστήριο. Την ξέρεις, μαθήτρια της μάνας σου είναι. Η Χρύσα. Ε και εκεί που μιλάγαμε, μέχρι να έρθει να σε σώσει η μάνα σου , πάνω στη συζήτηση μου είπε ότι παίζει πιάνο.

Ο Γιάννης σώπασε. Με κοιτούσε καλά καλά.

- Θυμήθηκες την...
- Μην το πεις, είπα κοφτά γιατί με πονάει ακόμη και όταν την αναφέρουν.
- Άλεξ πάνε 6 χρόνια από τότε. Μην το σκέφτεσαι και χαλιέσαι. Η ζωή προχωρά. Το ίδιο και οι άνθρωποι. Και αυτή αυτό θα ήθελε, να προχωρήσεις Άλεξ. Ήρθες εδώ. Δες το σαν μια καλή αρχή, είπε και μου χτύπησε μαλακά την πλάτη.

Να μην το σκέφτομαι. Να μην την σκέφτομαι. Πώς γίνεται να μην την σκέφτομαι;

- Πάμε μας περιμένουν, λέει σηκώνεται και μου απλώνει το χέρι του για να με βοηθήσει να σηκωθώ. Στο δρόμο δεν μιλάγαμε πολύ. Φτάσαμε στο γήπεδο. Ο Γιάννης με πήγε στη γραμματεία για να μιλήσουμε με τον προπονητή. Ο τύπος είναι πολύ γαμάτος, τον συμπάθησα αμέσως. Μπήκαμε στο γήπεδο και πήγαμε προς τα παιδιά για να με συστήσει ο Γιάννης. Οι περισσότεροι είναι  πάνω κάτω στην ηλικία μου. Οπότε κολλάμε και ηλικιακά, σούπερ.

- Το βράδυ θα πάμε να φάμε στου Μήτσου. Έλα μαζί μας, θα έχει πολύ φάση. Να γνωρίσεις και τον Μήτσο. Πολύ ξηγημένος τυπάς και τα σουβλάκια του δεν παίζονται, είπε ο Πέτρος.
- Ναι θα 'ρθουμε, πήρε τον λόγο ο Γιάννης.
- Οκ. Θα σας περιμένουμε.

Αφού μιλήσαμε λίγο με τα παιδιά έκατσα πάγκο και παρακολουθούσα την προπόνηση τους. Μ' αρέσει. Στα μέτρα μου. Θα προσαρμοστώ εύκολα.
Όταν τελειώσανε ο Γιάννης ήρθε προς το μέρος μου.

- Πως σου φαίνεται; με ρώτησε
- Πολύ κουλ, μου αρέσει. Μη σου πω καλύτερα και από την άλλη ομάδα που ήμουν.
- Χαίρομαι ρε. Έλα πάμε είπε και με σκούντηξε.

Στο δρόμο για το σπίτι του Γιάννη συζήταγαμε για την ομάδα και τα παιδιά. Περάσαμε μπροστά από το ωδείο. Στα σκαλοπάτια κάθονταν η Χρύσα και σημείωνε σε κάτι φωτοτυπίες. Ο Γιάννης πήγε να της μιλήσει και εγώ τον ακολούθησα, θέλοντας και μη. Ντρεπόμουν να πάω να σταθώ μπροστά της. Θα νομίζει ότι είμαι κανένας βλαμμένος έτσι που έφυγα.

- Τι λέει Χρύσα; Καλά;ρώτησε ο Γιάννης.
- Όλα καλά. Εσύ;του απάντησε και γύρισε προς το μέρος μου κοιτώντας με.
- Άλεξ είσαι καλά; Πριν ήσουν καπ...
- Είμαι μια χαρά, απάντησα κοφτά και ο Γιάννης συνέχισε προς το σπίτι μόνος του για να μας αφήσει να μιλήσουμε.
- Είπα κάτι που σε ενόχλησε; Μήπως επειδή φλυαρού...
- Δεν φταις εσύ είναι κάτι δικό μου. Δεν σε αφορά, απάντησα για αλλά μια φορά κοφτά. Δεν ήθελα να κάνει περισσότερες ερωτήσεις.
- Συγγνώμη δεν ήθελα να...
Αναστέναξα και κούνησα το κεφάλι μου.
- Εγώ συγγνώμη. Συγγνώμη που ξεσπάω πάνω σου. Απλά είναι ένα πολύ προσωπικό μου θέμα, που άθελά σου μου θύμισες και σε παρακαλώ δεν θέλω να το συζητήσω.

(Χρύσα)

Δεν καταλαβαίνω τι γίνεται. Τι  είπα άθελά μου; Τι είπα που τον έκανε έτσι;
Φαίνεται ότι δεν θέλει να το συζητήσει και τώρα μου το ζήτησε κιόλας." Σε παρακαλώ δεν θέλω να το συζητήσω." ήταν η τελευταία του πρόταση.

- Οκ. Πάντως αν θελήσεις να το συζητήσεις κάποτε εγώ θα είμαι εδώ να σε ακούσω.

Με κοίταξε και μου χαμογέλασε όσο μπορούσε. Πιο ψεύτικο χαμόγελο δεν έχω δει. Κάτι τον βασανίζει. Δεν θα περίμενε να του πω κάτι τέτοιο. Μα εγώ το είπα και το εννοώ. Τον ξέρω τόσο λίγο, μα νιώθω οικεία μαζί του, παρά την ευτράπελη γνωριμία μας. Αν θελήσει να μου μιλήσει, εγώ είμαι διαθέσιμη να τον ακούσω. Και με το βλέμμα του μου έδειξε πως κατάλαβε ότι το εννοώ και  πως με εμπιστεύεται έστω και λίγο.

Το αυτοκίνητο της μητέρας μου πάρκαρε ακριβώς μπροστά μας.

- Πρέπει να φύγω, είπα κοιτώντας μια το αυτοκίνητο και μια τα θλιμμένα μάτια του.

Μπήκα στο αμάξι και τον κοίταξα από το πίσω τζάμι. Με τα χείλη του σχημάτισε την λέξη " ευχαριστώ" και του χαμογέλασα πλατιά. Τότε ένα μικρό αληθινό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο του,  καθώς το αυτοκίνητο απομακρυνόταν.

❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️

Χάι μπουγατσάκια

Εδώ το μπακλαβαδάκι στέλνει χαιρετούρες και

Φιλούμπες😙😙😙