Μάθε Με Να Αγαπώ [ᴛ.ᴍ.ʟ] ✔️

🌻Κεφάλαιο 36🌻

- Σε θέλω

Κλείνω τα μάτια και απολαμβάνω το άγγιγμα του.

- Όχι... όχι εδώ..., τον ακούω να λέει την ίδια στιγμή που η φωνή μου δεν βγαίνει από την ανατριχίλα που μου προκαλεί.

Σηκώνεται όρθιος χωρίς να σπάσει την επαφή μας και με σηκώνει στην αγκαλιά του. Τα πόδια μου τυλίγονται γύρω από τη μέση του και τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του. Εκεί ακουμπώ και το κεφάλι μου καθώς βγαίνουμε από το γκαράζ και διασχίζουμε την αυλή.

Του αφήνω υγρά φιλία στον λαιμό και στην αρχή της κλείδας. Πολύ θα ήθελα να του αφήσω και σημάδια. Μεγάλα μωβ σημασία που να περνούν το μύνημα σε όλες τις ξελυγουριασμένες που τον κοιτούν, αλλά χωρίς την έγκριση του δεν τολμώ να κάνω τίποτα.

Ανοίγει την πόρτα του δωματίου του και με αφήνει μαλακά στο κρεβάτι. Με γρήγορες κινήσεις ανεβαίνει πάνω μου, ενώνει τα σώματα μας και συνεχίζει να με φιλά και να με γλύφει.

Για την δική μου κατάσταση δεν θα πω πολλά. Απλά βρίσκομαι από κάτω του λιωμένο σαν παγωτό ξυλάκι έξω από την κατάψυξη.

Τα ακροδάχτυλα του χαϊδεύουν αργά τα πλευρά μου και έχει αρχίσει να κατευθύνει τα φιλιά του όλο και πιο κοντά στο στήθος μου, ενώ προσπαθεί να μου αφαιρέσει την μπλούζα.

Ξυπνάω απότομα από το λήθαργο και συνειδητοποιώ τι γίνεται αυτή τη στιγμή και τι πρόκειται να γίνει σε λίγα δευτερόλεπτα. Το θέλω πραγματικά; Θέλω να προχωρήσουμε σε αυτό το στάδιο; Είμαι έτοιμη; Είμαι. Νομίζω. Όχι δεν είμαι! Όχι είμαι! Δεν είμαι!

Ωω σκάστε ηλίθιες φωνούλες μου παίρνετε το μυαλό!!!

- Σταμάτα, ψελίζω ,όμως συνεχίζει να με φιλά
- Άλεξ...., λέω και προσπαθώ να τον μετακινήσω από πάνω μου

Με κοιτά για λίγο απορημένος, αλλά μόλις κατεβάζω "διακριτικά" την ελάχιστα σηκωμένη μπλούζα μου φάνηκε να κατάλαβε και το βλέμμα του άλλαξε. Τα χείλη του σχημάτισαν μια ευθεία, έφυγε από πάνω μου και ξάπλωσε δίπλα μου. Στρίψαμε τα σώματα μας στο πλάι και η οπτική επαφή έγινε πολύ αμήχανη. Δεν μπορούσα να ερμηνεύσω το βλέμμα του.

- Θύμωσες που...,προσπαθώ να ρωτήσω
- Όχι! Φυσικά και όχι! Γιατί να θυμώσω;,είπε χαρίζοντας μου ένα γλυκό λευκό χαμόγελο
- Να ξέρεις πού δεν...
- Θα σε περιμένω όσο χρειαστεί. Δεν θα σε πίεζα ποτέ να κάνουμε κάτι που δεν θα ήθελες. Το ξέρεις, έτσι;

Με κοιτά μέσα στα μάτια περιμένοντας την απάντηση μου.

- Ναι, απαντώ μονολεκτικά