Μάθε Με Να Αγαπώ [ᴛ.ᴍ.ʟ] ✔️

🌻Κεφάλαιο 7🌻

- Παίζεις τσέλο;;ρώτησε ακουμπώντας πίσω σε μια έδρα.

- Ναι, είπα απλά και τον κοιτούσα.

Το βλέμμα του άρχισε να περιεργάζεται το τσέλο, το οποίο παρεμπιπτόντως βρίσκονταν ανάμεσα στα πόδια μου και με έκανε να νιώσω άβολα. Πήρα το τσέλο και το ακούμπησα δίπλα μου κλείνοντας προσεκτικά τα πόδια μου. Χασκογέλασε. Με κατάλαβε.

- Γιατί γελάς; ρώτησα για να δω τι θα μου απαντήσει.
- Τίποτα απλά είσαι χαριτωμένη, είπε και ξανά γέλασε στραβά.

Με είπε χαριτωμένη;;; Είπε εμένα χαριτωμένη;;; Φέρτε κουταλάκια να μαζέψετε τα λιωμένα μου κομμάτια.
Κοκκίνισα τόσο πολύ και έσκυψα για να μην με δει.

- Πόσο καιρό παίζεις;
- Από τη πρώτη γυμνασίου.
- Ωραί...
- Βασικά από την μέση της έκτης δημοτικού, γιατί από την πρώτη δημοτικού μέχρι την μέση της έκτης έπαιζα πιάνο. Βασικά ακόμα παίζω απλά όχι τόσο συχνά. Τα τελευταία χρόνια την καρδιά μου την έχει κλέψει το τσέλ...

Μιλούσα χωρίς σταματημό κοιτώντας το τσέλο μου. Φλυαρούσα σαν χαζή. Τότε τον κοίταξα χαμογελώντας και αυτό που αντίκρισα έκανε το χαμόγελο μου να σβηστεί από το πρόσωπο μου. Είχε χαμηλώσει το κεφάλι του και κοίταζε το πάτωμα σαν χαμένος. Είχε συνοφρυωθεί και μια ζοφερή έκφραση είχε πάρει τη θέση του χαμόγελού του στο όμορφο πρόσωπο του. Τι συνέβη; Είπα κάτι που δεν έπρεπε; Μήπως τον κούρασα;

- Παιδιά όλα οκ, είπε η κ.Αγγελική μπαίνοντας μέσα. Ο Γιάννης σε περιμένει κάτω.

Ο Άλεξ σηκώθηκε αμίλητος και έφυγε. Λίγο πριν κλείσει η πόρτα ακούστηκε:" Καλό μάθημα". Μια φωνή που δεν ταίριαζε στον Άλεξ. Ήταν σιγανή και κοφτή.

- Έγινε κάτι; ρώτησε η κ.Αγγελική κοιτώντας απορρημένη προς την πόρτα που μόλις έκλεισε.
- Όχι, απάντησα ενώ ήμουν σίγουρη πως κάτι έγινε.

Κάτι συνέβη στον Άλεξ, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Το θέμα είναι τι;;

ΠΛΕΥΡΑ ΑΛΕΞ

Παίζω στο κινητό προσπαθώντας να σκοτώσω ένα ηλίθιο ζόμπι που μου έχει βγάλει το λάδι. Σηκώνω το κεφάλι και κοιτώ το ρολόι στο τοίχο. Είναι νωρίς ακόμα. Αλλά βαρέθηκα να περιμένω σκοτώνοντας ζόμπι. Φοράω τα αθλητικά μου βαριεστημένα, παίρνω κλειδιά και φεύγω. Πάω στο σπίτι του Γιάννη και χτυπάω το κουδούνι. Καλά που είναι ο ηλίθιος και δεν ανοίγει. Μετά από λίγο τον παίρνω τηλέφωνο. Ούτε το τηλέφωνο δεν σηκώνει. Θα τον πάρει και θα τον σηκώσει τον ηλίθιο. Αφήνω μήνυμα στο τηλεφωνητή:" Που είσαι ρε μαλάκα; Θα αργήσουμε ρε. Μαλάκα Γιάννη κοίτα να με ξεφτιλήσεις στην ομάδα και στον προπονητή ακόμα δεν πήγα. Σε περιμένω! Τελείωνε!" Έχει περάσει ένα τέταρτο και ακόμα τίποτα.Τι στον που@#€ κάνει τόση ώρα; Η θεία ρε. Η θεία. Πώς δεν το σκέφτηκα τόση ώρα, λέω χτυπώντας με την παλάμη μου το κούτελο μου. Λογικά θα έχει μάθημα τώρα. Το ωδείο είναι σχεδόν δίπλα στο σπίτι του Γιάννη. Πηγαίνω τρέχοντας και ρωτάω στον πρώτο όροφο μια γραμματέα πού κάνει μάθημα η Αγγελική. Η γραμματέας με καθοδηγεί και ανεβαίνω τρέχοντας.