Μάθε Με Να Αγαπώ [ᴛ.ᴍ.ʟ] ✔️

🌻Κεφάλαιο 21🌻

🌼 πλατεία
🔥 παρκάκι
⬇️ Τα δύο δέντρα και το παγκάκι

Ξύπνησα από τον εκνευριστικό ήχο του ξυπνητηριού. Νιώθω το κεφάλι μου βαρύ και όταν βλέπω πως φορώ τα χθεσινά ρούχα προσπαθώ να ανακαλέσω την μνήμη μου. Μάταιη προσπάθεια. Λίγα πράγματα που δεν κολλούν και πολύ μεταξύ τους έρχονται στο μυαλό μου. Ανοίγω το κινητό μου.

20 αναπάντητες κλήσεις από Παρδαλό κατσίκι😋

13 αναπάντητες κλήσεις από ο παρτσακλός ποδοσφαιριστής μου😜

Σύνολο 33 κλήσεις συν τα απανωτά μηνύματα τους. Κλείνω τα μάτια μου και ρίχνω το κεφάλι μου πίσω στο κεφαλάρι του κρεβατιού. Αρπάζω το κινητό και καλώ την κολλητή μου.

- Γαμώ την τύχη σου Χρύσα! Που στο διάολο ήσουν;! Γιατί δεν σήκωνες το κωλοκινητό σου γαμώ;! Γαμώτο σου κοντέψαμε να πεθάνουμε όταν δεν σε βρίσκαμε! Σου έχουμε πολλά νεύρα!!
- Τιι;; Μου έχετε και νεύρα;; Αν έχετε εσείς νεύρα εγώ τι πρέπει να έχω που σας έψαχνα και είχατε φύγει και οι δύο από την μπάρα!!

Η μνήμη μου επανήλθε ενώ από την άλλη γραμμή επικρατούσε σιωπή.

- Έκατσα και έπινα μόνη μου και μέθυσα γιατί ο Άλεξ χόρευε πάλι με την τσούλα τη Σόνια! Και μετά ένας παραλίγο να με βιάσει, αλλά ευτυχώς με έσωσε ο Άλεξ! Τον σάπισε στο ξύλο και μετά με γύρισε στο σπίτι! Εσείς που ήσασταν όταν έγιναν όλα αυτά Ρία;;!! Πού;;!!! Αν δεν ήταν ο Άλεξ θα με είχε βιάσει ο μαλάκας!! Και τώρα μου λες ότι ανησυχήσατε;! Αργά το θυμηθήκατε!!

Λεπτά σιωπής που με έκαναν να ακούω καθαρά τους αυξημένους χτύπους της καρδιάς μου.
- Χρύσα εγώ...δεν...δεν ξέρω...τι να πω... Είσαι σπίτι....;;; Ερχόμαστε...!!

Η κλήση τερματίστηκε. Σηκώθηκα και πήγα στο μπάνιο. Πέταξα τα ρούχα μου στο πάτωμα και μπήκα στην μπανιέρα. Άφησα το καυτό νερό να τρέξει σε όλο μου το σώμα ενώ έκλαιγα σιγανά. Βγήκα και τυλίχτηκαν σε μια πετσέτα. Φόρεσα καθαρά ρούχα και κατέβηκα κάτω. Στο σπίτι κάνεις. Αναμενόμενο. Στις δουλειές τους όπως πάντα.

Το κουδούνι χτύπησε και η κολλητή μου έπεσε στην αγκαλιά μου κλαίγοντας.

- Συγγνώμη αγάπη μου. Συγγνώμη. Χορεύαμε και χαθήκαμε στο πλήθος. Συγγνώμη, έλεγε μέσα στα αναφιλητά της.

Ο Νίκος της έσπρωξε από πάνω μου μαλακά και με τράβηξε στην αγκαλιά του. Με έσφιγγε τόσο που δεν μπορούσα να αναπνεύσω.

- Νίκο..δεν μπορώ να..αναπν...
- Συγγνώμη Χρύσα. Συγγνώμη...
- Μου κόβεται η αναπν...,είπα ενώ τα μάτια μου είχαν πεταχτεί έξω.